First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Zblizali sie do konca. Evelyn jednak bardzo zalowała, ze choragiewka nie wpadla w jej dlonie. Zaklecie było za słabe? A moze rzucila je zbyt pózno? Tak czy inaczej, rezultat był nieudany. Jedyne, co pozostało teraz, to spiąć siebie i konia do podjecia tego ostatniego wysilku i dobiegniecia do linii mety. Moze uda jej się poprawić swoją pozycję, chociaż odrobinkę? Nie wiadomo, ale musiała spróbować, wiec ponagliła konia do szybszego biegu na tym ostatnim odcinku.

The member 'Evelyn Slughorn' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 97

Deszcz złotego pyłu osiadający drobinkami na duetach, triach, oraz kwartetach jeźdźców z uporem gnających do przodu, wyglądał fenomenalnie! Błyskał w falujących wraz z wiatrem włosach, zdobił odzienie i migotał przy parujących, końskich pyskach. Muskał sierść zwierząt zostawiając nań złote, świetliste punkciki!... Titus już prawie czuł miękki materiał chorągiewki między palcami, kiedy ta pomknęła w kierunku innej dłoni. Co za pech!...
Niemniej gonitwa dalej trwała, choć meta majaczyła na horyzoncie. Ostatnie metry, ostatnie krzyki mające na celu pogonić konie, ostatnie szarpnięcia lejcami i ostatnie kroki odbijające się głucho od podłoża - już za chwilę powinien być na finiszu. To była cudowna zabawa!

The member 'Titus F. Ollivander' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 47

I oto nadszedł ostatni fragment wyścigu. Edgar z ulgą przyjął koniec biegu przez las, zmuszając konia do dania z siebie wszystkiego. Do mety było już niedaleko. Może nie udało mu się najlepiej wystartować ani nie udało mu się złapać złotej chorągiewki, ale teraz mógł spróbować poprawić jeszcze swoją pozycję.

The member 'Edgar Burke' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 73

Wolno wypuściła powietrze, gdy na horyzoncie pokazała się linia mety. Ścisnęła boki wierzchowca, nie mając zamiaru mu odpuszczać, choćby miała go zajechać. Kto śmiał jej dać taką chabetę pod tyłek?
Pochyliła się lekko do przodu, klikając językiem i oddając mu lekko wodze, by wyciągnął szyję i - oby - tym samym tropem poszły jego nogi, wydłużając foule galopu. Była w połowie stawki, ale to nie było przecież satysfakcjonujące. Tylko podium warte było jej wysiłku, czyż nie?
I w tyle głowy nie mogła się nadziwić jak to możliwe, że przeprawa przez ten niebezpieczny las poszła tak łatwo... Myślała, że skazała się na bardziej samobójczą gonitwę. I była nieco zawiedziona, że w jej żyłach nie kotłowała się adrenalina.

The member 'Selina Lovegood' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 48

Las się przerzedzał by ostatecznie ustąpić i wypuścić Divę oraz towarzyszącego jej na grzbiecie Carrowa na drogę będącą początkiem końca wyścigu. Ruda panna czując swobodę w przestrzeni zaczęła wyciągać śmielej przed siebie swe zgrabne nogi ciągnące jej ponętną sylwetkę i gdyby tylko posiadała skrzydła, uzdrowiciel był pewien, że prawdopodobnie już znajdowałby się wraz z nią w powietrzu. Czas jakby spowolnił. Linia mety była coraz bliżej nim jednak ją przekroczą...chwilo trwaj.

The member 'Adrien Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 60

Jak na nowicjusza, Franz radził sobie w siodle całkiem nieźle. Zadowolenie podzielał tylko on, bo nawet koń parskał w ostatnim wysiłku. Nie powinno się zmuszać zwierzę do czegoś podobnego. Mimo to, Hops stworzony był do biegu, do wolności, której marną namiastkę otrzymywał teraz i przed chwilą. Bał się, ale na powrót zyskał pewności siebie. Czy za sprawą jeźdźca? Kto wie? Franz, nachyliwszy się do wierzchowca raz jeszcze, próbował go przekonać do jeszcze chwili wytrwałości.
W głowie Westlinga pojawiło się za to jedno, istotne pytanie - jak się, do cholery jasnej, zatrzymać?!

The member 'Franz Westling' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 44

Ostatnia prosta. Deimos dopiero wyjechał zza zakrętu, ale dobrze widział kto się plasuje na początku - i podobało mu się to, że narzeczony Inary się tak pięknie zapowiada. Oczywiście, Deimos jeszcze nie wie, że za kilka tygodni ten sam człowiek okaże się parszywym zdrajcą. Narazie jest wyścig, a Carrow chociaż pełen podziwu, to popędza swego konia, aby ten nie pozwolił mu zakończyć gonitwy na ostatniej pozycji. Ale raz na wozie raz pod wozem, jak mawiają.

The member 'Deimos Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 99

Pędziła na koniu zdając sobie sprawę, że została gdzieś na szarym końcu. Nie widziała przed sobą nawet pleców Tristana. Z całych sił starała się pamiętać, że w gonitwie brała udział ze względu na możliwość konnej przejażdżki w formie, na którą zazwyczaj nie mogła sobie pozwolić. Druella nie byłaby jednak Druellą gdyby nie próbowała z całych sił wygrać wyścigu. Nawet jeśli od początku wiedziała, że nie ma na to szans, nawet jeśli wiedział o tym Reksio, który przezornie milczał, chęć rywalizacji miała zbyt głęboko we krwi, by pozwolić sobie na odpuszczenie. Jakby nie patrzeć, była sportowcem przez sporą część swojego życia. Jako Rosier wygrywanie miała we krwi. Nie wątpiła w to, że jest najlepsza, lepsza nawet od tych, którzy ją wyprzedzali. Mogłaby obarczyć konia swoim marnym występem, ale za bardzo Reksia polubiła, żeby robić mu taką krzywdę. Wzruszyło ją to wielkie, czekoladowe oko, którym na nią łypał. Na tyle, by Druella doszła do przekonania, ze z takim wierzchowcem, to nawet mogłaby być ostatnia w wyścigu. Nie oznaczało to jednak, że nie spróbowała go popędzić na ostatniej prostej przed metą. Nie zapominajmy, w końcu miała duszę sportowca.