Trudno wyobrazić sobie łagodniejszą i bardziej cierpliwą sowę pocztową od tej, która należy do Cece. Każdy list bez problemu dociera na miejsce, a sówka nie spocznie dopóki go nie dostarczy. Będzie godzinami wystawał przy oknie adresata, dopóty ten nie zechce odebrać poczty. Nie dziobie prawie wcale, chyba, że zapomni się o jego posiłku czy o dbaniu o czystość miseczki z wodą. Nie przepada za pieszczotami, ale wtedy również nie jest agresywny, jedynie spogląda wtedy na swego kata z taką niechęcią, na jaką tylko potrafią zdobyć się sowy. Skąd więc Franca? Ano, to przezwisko wzięło się od jego nieznośnej gadatliwości. Francis wieczorami nierzadko zadręcza domowników ciągłym uderzaniem skrzydłem w okna lub upartym pohukiwaniem. Ten koncert może zakończyć tylko wygnanie Francy na zewnątrz i pozwolenie mu na zwiedzanie okolicy. Zwykle wraca już z samego rana, ale nierzadko już zdarzyła mu się dłuższa nieobecność.