The member 'Marcel Parkinson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 61

121/220 - 20; + 15 do werbalnych inkantacji

Oberwał, urok ugodził go w pierś, a włosy mimowolnie aż skręciły się w urocze loczki pod wpływem ciepłego powietrza. Nie uśmiechało mu się pozostać niemym przez resztę pojedynku, dlatego zamiast podjąć atak, skupił się na zdjęciu z siebie czaru. Finite Incantatem - gorączkowo powtarzał w myślach, marszcząc brwi w najwyższym skupieniu/

The member 'Marcel Parkinson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 99

Doskonale. A więc udało mu się uciszyć paniczyka. Miał nadzieję, że więcej go już nie usłyszy, a przynajmniej do końca dnia dzisiejszego. Parszywy uśmiech wychynął na usta Dolohova, który wcale nie miał zamiaru pojedynku przerwać, bądź choćby odrobinę odpuścić. Uniósł zdecydowanie różdżkę, celując w Parkinsona i powiedział zdecydowanie:
-Lamino!

The member 'Siergiej Dolohov' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 18

Nie powiodło się, trudno. Być może zwiodła go pewność siebie, być może znów rozproszyło myśli zadowolenie z udanego, poprzedniego ataku. Skup się, Dolohov, po prostu atakuj. Kto nie ryzykuje, ten nie pije bimbru, więc...
-Lamino Glacio! - powiedział głośno, z mocą, starając zebrać w sobie własną moc i skierować ją na przywołaniu ostrych sopli.

The member 'Siergiej Dolohov' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 37

Za zgodą sił wyższych piszę dalej, nieobecności dłuższe niż miesiąc nie są respektowane, zwłaszcza gdy pisze się w międzyczasie inne posty.


Zdał się na własną intuicję i liczył na cud, łut szczęścia, zwykłego farta. A nuż się uda, dlaczego nie spróbować? Kilkukrotnie rzucał już to zaklęcie, był świadom... niezwykle ciekawych efektów, lecz jego magia znów go zawiodła. I to dwukrotnie! Paniczyk zwlekał z reakcją, może się przestraszył, a może chciał się poddać? Nieważne. Póki mógł, musiał działać.
-Lamino! - powtórzył uparcie, zaczynając czuć wkurwienie przez własną nieudolność.

The member 'Siergiej Dolohov' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 40

Znowu nic. Zaklęcie Dolohova z nicości wezwało jeden, marny nożyk, który już w połowie drogi do Marcela mocno zboczył z kursu. Przeklął w myśli siarczyście, po rosyjsku, kilkukrotnie. Potrząsnął własną różdżką, łudząc się, że może to na nią zadziała. Powinien nią trzepnąć o podłoże? Nie, wtedy się złamie... Nie odpuścił. Musiał posłać te cholerne noże.
-LAMINO! - warknął.

The member 'Siergiej Dolohov' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 89

Przestało mu się to podobać - noże wbijające się w ciało, rozrywające delikatny jedwab, kaleczące jasną skórę i deformujące sploty na drogiej tkaninie - to nie był w żadnym wypadku świat Marcela. Zapowietrzył się z nadmiaru emocji, wściekły i upokorzony, ale przede wszystkim, cierpiący. Krew kapała wąskimi strumykami, barwiąc jasny materiał asymetrycznym wzorem, zupełnie nie pasującym do całości jego kreacji, rany też zwyczajnie i po ludzku, bolały. Miał już dość, stanowczo dość. Nie szło nawet o to, że magia nie słuchała, a zaklęcia płatały mu figle, wiedział, że nie był biegły w czarach. Pojedynki traktował jednak jako zabawę, a to, co działo się na tej arenie poczęło bardziej przypominać walkę na śmierć i życie. W jakiej nie zamierzał brać udziału. Nie chciał jeszcze umierać, no i poświęcać swoją skórę za jakiegoś parszywego przybłędę, cuchnącego rynsztokiem, bez krzty ogłady i dobrych manier? Nie, raczej nie.
-Ignis Fatuus - zawołał piskliwie, unosząc różdżkę wysoko w górę, bez krępacji godząc się z kapitulacją. To nie był wstyd, a wolał zostać naznaczony ewentualnym tchórzostwem, niż skończyć podziurawiony jak sito.

zt Marce, gratuluję wygranego pojedynku!

Zadowolony obserwował jak wyczarowane przezeń noże mkną ku Parkinsonowi. Zabawa, czy też nie, chciał ujrzeć znów jego krew. Najwyraźniej różniły się nieco ich definicje rozrywki - Dolohov od zawsze preferował tę o wiele brutalniejszą. Czuł się nieco zawiedziony, gdy Parkinson się poddał. Nawet nie zdążył się dobrze rozkręcić i z nim zabawić.
Zadowolony jednak, że zdołał paniczyka skutecznie wystraszyć, zszedł z podestu z triumfalnym uśmiechem na ustach.


/zt