z parszywy pasażer, legilimencja i taniec
she doesn’t know she needs you,
she willfully misleads you.

z żałobne rozmowy, taniec i wino
can you hear heaven cry?
the tears of an angel.

z grzyby, piosenki i nauka
everyday hope will grow,
i'm here, don't you fear.

z teleportacja, ogień i odwaga
if thine is the glory then
mine must be the shame.

przypadkowe spotkania, marzenia i wielka menażeria
let's dance and pretend we don't know
what must happen when we hear the rooster crow

z prezenty, pytania i niewychowanie
but it's written in the scriptures,
and it's not some idol claim.

z krew, waśnie i łzy
all the good things go,
the good must go, the things we owe...

z łzy, wróżkowy pył i taniec
on broken bones built paradise,
judge me but your thoughts can't be worse than mine.

tęsknota, lunaballe i taniec
we were walking, we were talking,
we were laughing about the state of our lives.

z odwiedziny, cukierki i sekrety
now I walk along the streets of marseilles,
the winter sky is cold and gray.

z pomoc, jedzenie, początki
i still love those mellow yellow petals anyway,
what's that thing they say about a rose by any other name?

z ciekawość, pingwiny i zauroczenia
some fairy-tale bliss,
just something I can turn to.

z listy, piersiówki i zapomniane twarze
i am digging deeper into the dark sand,
cold and wet earth in my bare hands.

z tajemnice, wyznania, tańce
two heirs of beauty and serenity,
into this world they entered quietly.

spacer, opowiastki i wspomnienia
but god we almost had it all,
but i got chains and you got wings.

z głód, narkotyki i łzy
you didn't ask me, you just took me
to the tiny bed in your tiny room.

?
you were sharp as a knife to get me,
you were a wolf in the night to fetch me back.

amortencja, noc duchów, miłostki
then you held me and you kissed me,
and I knew I had to be with you.

oskarżenia, płacz, stryczek
there's no blood, there's no alibi,
'cause i've drawn regret.

OPIS

z pociąg, demony i wolność
do you hold the light or is darkness underneath?
in your hands there's a touch that can heal.

z dolina, przyjaźń i sen
i heard them searching through the house
when you brought me here.

z nowe początki, lęk i blizny
the lights i wanna turn them on,
cause I'm a little scared of the dark.

x
x.

z atrament, historie i zrozumienie
as the sun will keep on shining,
the story will keep on going.

zakończone
- Już zawsze będziemy uciekać - wyszeptała głucho, dopiero teraz to rozumiejąc. Nie było odwrotu. Byli uciekinierami, zbiegami, przestępcami, jeśli nie we dwójkę, to przynajmniej ona jedna, zmuszająca Marcela do tego, by narażał za nią zdrowie, może i życie, a na pewno własną wolność. Nie zasłużył na to.

zakończone
Serce Celine poderwało się do galopu, ale ona sama nie ruszyła się z miejsca, jakby przytwierdzona do podłoża, i tylko rozłożyła na boki swoje ramiona, już zanosząc się szlochem. Jeśli to był sen, nie chciała go burzyć. Nie mogła dotknąć powłoki iluzji i zniszczyć jej opuszką własnego palca. Zaczekała aż Yvette zmniejszyła dzielący ich dystans, tuż po tym, jak sama zastygła w bezruchu, a potem mocno, jak najmocniej tylko potrafiła pomimo spierzchniętych, zdrętwiałych kończyn, przylgnęła do niej bez opamiętania, głucha na wszystko, ślepa na jeszcze więcej.

zakończone
Nawet chrzczona krwią i eliksirem uzdrowicielka, kobieta, która nie bała się pomóc portowym włóczęgom i kalekim biedakom, nie powinna była widzieć ledwo odnalezionej kuzynki w ten sposób: złamany, z rozklekotanym kręgosłupem istnienia, z każdą kością chwiejnie klejącą się do drugiej. Wiedziała, że to raniło zbyt głęboko, orając świadomość poczuciem bezsilności, które potem mogło przerodzić się w gorączkę poczucia winy. Tego pragnęła dla Yvette?

x.
x.

zakończone
To nie mieściło się jej w głowie; coraz szerzej otwierane oczy świdrowały twarz kuzyna dotkliwie, jakby w oczekiwaniu na zapewnienie, że mimo wszystko się zgrywał. Ale to nie nadeszło. Były tylko słowa następujące po słowach, słowa, przez które miała wrażenie, jakby unosiła się kilka stóp nad swoim ciałem, wyrwana z niego przez zdezorientowany wstrząs. Nagle zatroskana, zakłopotana twarz Lovegooda wydawała się odleglejsza, a jego głos zmizerniał, zamiast nieść się ostro, wyraziście.

zakończone
Nawet nie zauważyła, że (powoli, ale jednak) powracający do niej spokój, albo przynajmniej jego namiastka, wynikał z bólu. W dół palca drugiej, opuszczonej ręki, tej, którą tak zazgrzytała o ściany budowli, ciekła ciurkiem krew. Wygięty paznokieć przekroczył każdą barierę elastyczności i oderwał się od skóry tak mocno, że trysnęła posoka; znajoma, zbawienna, po bólu zawsze było dobrze. Po bólu dawano jej odpocząć. Po bólu mogła spróbować zasnąć, sama, w ciasnej celi.

x.
x.

zakończone
To dlatego skarciła się w myślach i głęboko odetchnęła, a krew odpłynęła z policzków. Pochyliła się, własne palce przykładając do miotły; chciała go zatrzymać, mimo wszystko zdeterminowana, żeby cokolwiek jej powiedział, ale to nie znaczyło, że chciała być przy tym brutalna. Bezwzględna. Nie była strażnikiem, nie prowadziła przesłuchania. A chociaż ofiary lubiły przeistaczać się w katów, półwila wiedziała, że jej nigdy nie będzie na to stać; nie po tym co czuła i co widziała; nie po tym, jak mocno dotknął ją areszt. Jak ją złamał.

x.
x.

zakończone
A on? Uśmiechał się, jak mogła odebrać mu ten uśmiech wiadomością o Thomasie? Nagle rezon wypracowywany przez cały dzień zbladł, pojawiły się wątpliwości; Carrington dźwigał na swoich ramionach zdradę, jej bolesną, trudną świadomość, więc czy na niewidzialnej szali należało dodawać kolejnych ciężarków? Celine patrzyła na niego przez chwilę w ciszy, zanim przymknęła oczy i odetchnęła głęboko, czując, jak wnętrze wcześniej rozpalone tęsknotą zaczęło dygotać w lęku i niepewności. Co jeśli ją znienawidzi? I co jeśli uzna, że sama do tego doprowadziła?

zakończone
Jedynie niebo nagle sczerniało, a jego lepką od ponurości aurę drasnęła odległa błyskawica; Celine wyprostowała plecy i z przestrachem otwarła oczy, rozglądając się dookoła. Czy to jej próby powrotu do korzeni, próby przezwyciężenia straumatyzowanego strachu, ściągnęły na nią nieszczęście? Karę od Merlina? Och, mogła się tego spodziewać, powinna! Z piersi uleciał piekący oddech, natomiast gdzieś za nią rozległ się przeraźliwy skowyt, któremu natychmiast odpowiedziało metaliczne fuknięcie i szelest trawy; spróbowała poderwać się na równe nogi, lecz te dalej piekły zmęczeniem. Coś biegło. Szybko, zwinnie.

zakończone
Ale półwila nie wyhamowała. Wpadła na młodzieńca przechadzającego się zakątkiem - wciąż wydawał się jej młodzieńcem, jak w dniu, gdy widziała go po raz pierwszy na scenie -, szybko odskakując od niego, w tył, już otwarłszy usta, żeby znów przeprosić, zanim znów ucieknie. I wtedy go poznała. Czarodzieja o rudawych włosach, tysiącu piegów i długim, wyrazistym nosie. Co robił tak daleko od domu?

zakończone
Maria otarła kilka zagubionych łez torujących sobie świetlistą drogę po policzku półwili, na co ta sięgnęła do jej ręki i przysunęła ją bliżej swoich warg, na wierzchu palców złożywszy króciutki, stęskniony pocałunek, ledwie cmoknięcie, ale delikatniejsze niż to, jak dżentelmen mógłby witać się z damą. Mniej teatralne, bardziej kobiece. Siostrzane.

zakończone
Bladobłękitne ściany przypominały Beauxbatons. Zatrzymawszy się w drzwiach, Celine zastygła, chwytając wzrokiem każdy kąt sypialni, a w jej głowie wciąż zdawały się dźwięczeć wcześniejsze słowa gospodarza, to teraz też twój dom. Sytuacja u Yvette była przejściowa, od początku wiedziała, mimo zapewnień kuzynki, że znalazła tam schronienie tylko na chwilę - a tutaj? Jak długo dom będzie równał się temu pokojowi?

zakończone
Celine zatrzymała się na kilka stóp przed siedziskiem i przełknęła wyjątkowo gorzką ślinę, po czym znów złapała za brzeg falbany w wiosenne kwiaty i przygryzła dolną wargę. Zamierzała na wstępie podziękować mu za pomoc udzieloną pod tamtą wieżą, ale nagle w głowie miała pustkę, a w gardle okropną, poddenerwowaną suchość.

zakończone
Przez moment patrzyła na dziewczynę z głową leciutko przechyloną do boku, z pytającym spojrzeniem, aż w końcu na ustach rozkwitł blady uśmiech, a ona sięgnęła do zaoferowanej ręki, tyle że zamiast uszczypnąć skórę między palcami, delikatnie, prawie niewyczuwalnie przesunęła opuszką tego wskazującego wzdłuż nealowego ramienia.

zakończone
Miękko oparta o kamienne źródełko przyglądała się ptakom, jak zwykle lgnąc do rzeczy prostszych czy łagodniejszych, w myślach już wybierając najładniejsze spośród nich do uwiecznienia na zdjęciu - tylko że wszystkie były piękne, z lśniącymi w słońcu piórami i kształtnymi dzióbkami, ciesząc ucho cichym trelem. Jak mogła wyłonić spośród nich zwycięzcę, okrzyknąć go najlepszym modelem?

zakończone
Z dezorientacją odkryła przed sobą bardzo cielesnego Iana. W pomiętej bluzce, cienkiej i letniej, z twarzą zastygłą w zdumieniu, z oczyma szeroko otwartymi, przypominającymi kafle (kufle? nie była pewna) quidditcha. Nawet barwę miały podobną, jak opalająca się w słońcu skóra potraktowana ciepłym pigmentem. Ciepłe były również jego dłonie - choć wcale nie zachwiała się przy niespodziewanym zderzeniu, zręcznie balansując na stopach, młodzieniec już podtrzymywał ją przed potencjalnym upadkiem, a jednocześnie pokazał, że naprawdę tu jest. Że to on.

zakończone
Przypominały ćmy wabione słodyczą nocy, tyle że na tle atramentowego nieba same wydawały się być płomieniami, do których należało lgnąć. Pasowały też do jej sukienki w barwie pudrowej lawendy, z kolorowym, właśnie motylim wzorem, częściowo skrytej pod błękitnym swetrem; czy to symbol, że dobrze zrobiła, nie unikając spotkania?

zakończone
Zanim usta pozwoliłyby wylać się kaskadzie sekretów na powierzchnię, przełamując barierę między pamięcią, w której przytrzymywała ostatnie wydarzenia, a uważnymi uszami terapeuty, jej chód stał się szybszy, bardziej chaotyczny, jak taniec powoływany do życia właśnie w tym momencie. Przypadkowa improwizacja. Patrzyła na ścieżkę przy stopach, by potem unieść spojrzenie na korony drzew, wrócić nim do kwietnych klombów i znów na ścieżkę, i tak toczyło się to koło w rytmie poddenerwowanego spaceru jeszcze przez dłuższą chwilę niewygodnego milczenia.

zakończone
Smutek nie zdążył się dziś narodzić i półwila nie była pewna, jak się z tym czuć - gdzieś w jej duszy pojawiła się pustka, gdy zbliżała się do Ottery St. Catchpole na spotkanie z Nealą, prostsze niż każde wcześniejsze. Oddzielająca je zasłona nieznajomości coraz mocniej opadała, odsłaniając dwie dusze po przeciwległych stronach dwóch biegunów, splatające się ze sobą w chwilach inspiracji i wspólnych przygód.

zakończone
Tak wiele dziś przeżyły, że opadnięcie na miękkie poduszki w pokoju Neali smakowało jak najsłodszy na świecie miód. Przeklęte duchy lasu w jeleniej formie, później też wyznania wyciskające z oczu potoki słonych łez, pojednanie we wzajemnym zrozumieniu, poczuciu miłości, przyjaźni, przeplatanej wciąż świeżymi drobinami strachu, który naszedł na nie z tęczówkami czarnymi jak noc i kościstym porożem.

zakończone
Celine prześladowały podobne myśli na porządku dziennym, błyszczały w jej oczach, chociaż mówiła o nich rzadziej niż jeszcze miesiąc wcześniej. - Czujesz słoną wiosnę w powietrzu? - spytała, odsunęła się o krok i rozłożyła ręce na boki, jakby próbowała uchwycić w palce przemykający pomiędzy nimi wiatr; po wczorajszym incydencie potrzebowała bezkresu natury, tylko tak potrafiła się teraz uspokajać.

zakończone
Przez chwilę nie była w stanie uwierzyć w uśmiech losu, te przecież zdarzały się tak rzadko - to możliwe, żeby pośród nicości wzgórz Quantock trafili akurat na kogoś, kto mógł uśmierzyć ból, uporać się z raną wściekle plującą burgundem krwi? Z powrotem uniosła spojrzenie na Rhennarda, patrzyła na niego z niedowierzaniem splątanym z nadzieją w wężowisku setki pytań i braku odpowiedzi. Może naiwnie chciałaby przypisać mu zasługi, nim te jeszcze się wydarzyły, ale obawiała się, że gdy tylko zwątpi, fatum konia zostanie przypieczętowane.

zakończone
Drobinki krwi ściekały w dół dłoni i skapywały na zasypiającą trawę, podczas gdy nozdrza stworzenia rozwarły się, a pysk mocniej zbliżył w kierunku Celine - której głowa obróciła się w stronę źródła szmeru kroków przecinających zagajnik. Ten widok zdziwił ją bardziej niż podrygujący galop testrala; jasna, elegancka sukienka ani trochę nie pasowała do padoków hodowli, w większej mierze osłanianych od świata gęstwiną drzewnych koron, pasowałaby raczej do galerii prawdziwej sztuki.

zakończone
Przez pierwsze kilka sekund nie przypisała dziewczęcego głosiku do twarzy, rozproszona wielkimi oczętami puszków spoglądających na nią z kartonowej kołyski. Były piękne i okrągłe, czarne, odbijające w wypolerowanej powierzchni refleksy słońca wpadające do sali wiejskiej świetlicy przez uchylone okna; do tego tak głęboko kontrastowały z różem i fioletem włosów pokrywających nieduże ciałka, ledwie odrastające od wysłużonego koca, którym wyłożone było dno ich tymczasowego domku. Mogłaby się zgubić w przepastnym zmierzchu tych ślepi, niewinnym, miłym, pełnym sympatii, na którą przecież jeszcze nie zasłużyła - i tak właśnie się stało.

zakończone
Nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, gdy powieki kobiety w końcu się uniosły. Rozmarzony, senny głos dotarł do uszu z opóźnieniem, prawie odpowiedziała coś machinalnego, pogrążona w świecie tworzenia, nim zrozumienie przedarło się przez ciężką mgłę i uderzyło w nią jak bicz. To zabawne, że to właśnie ona, a nie rysowana z nie tak daleka Melpomene, wydała się przestraszona; blondynka żwawo podskoczyła na równe nogi i przycisnęła szkicownik do piersi, patrząc na czarownicę przez szeroko otwarte oczy.

zakończone
Starszy brat pojawił się na horyzoncie bardzo punktualnie, chociaż nie miała zegarka przewieszonego przez nadgarstek, by to sprawdzić, ani żadnej myśli w głowie o tym, by mógł ją okłamać i zwyczajnie nie przyjść. Od czasu wspólnego zamieszkania stali się sobie bliżsi niż kiedykolwiek wcześniej i Celine nauczyła się wierzyć, że mogła zawsze na nim polegać, nawet w tak trywialnych kwestiach jak umówione spotkanie gdzieś w letnich połaciach, zamiast na progu domu.

zakończone
Trudno stwierdzić, ile czasu zajęło jej podskakiwanie do złodziejaszków, a choć na nogach lądowała bardzo zgrabnie, to nie była w stanie dosięgnąć żadnego z nich, tym bardziej, że fantów prędko potraciła więcej. Chochliki żonglowały między sobą szkicownikiem, kilkoma pędzlami, kubeczkiem na wodę, bransoletką z plażowych muszelek, a nawet książką, z której wypadła zakładka.