Dzień dobry! Wreszcie doczytałam kartę (przepraszam Cię, że tyle to trwało... ) i nadal optuję za bliską przyjaźnią! Nasze prawie sąsiadki i prawie rówieśniczki są do siebie bardzo podobne, z całą pewnością odnalazłyby wspólny język. Rita trafiła na Nokturn wcześniej od Cassandry - może była swojego rodzaju wzorem dla mojej czarownicy, może to jej śladem poszła, słysząc o niej to i owo jeszcze w Hogwarcie? :3 Może nawet ona wskazała jej Mantykorę? Niesamowicie się cieszę, że postać taka jak Twoja pojawiła się na forum, koniecznie musimy kiedyś zrobić razem coś fajnego! <3

Jesteś, jak cudnie <3
Przyjaźń między nimi jest absolutnie konieczna. Rita jest raczej oschła i trzyma ludzi na dystans, ale czasem zdarzy jej się zdobyć na jakiś serdeczny gest (choć kompas moralny to ona ma raczej zepsuty - albo po prostu gdzie indziej pokazuje u niej północ).
Może kiedy Cass pojawiła się na Nokturnie - taka nieobyta jeszcze z jego zasadami i potencjalnie wpadająca w kłopoty, to Rita objęła ją swoją protekcją? Nie ruszać Vablatsky, bo was potruję, wy chamy. Pokazała co i jak, z kim się zadawać, a kogo unikać. To miał być właśnie taki rzadki serdeczny gest, babska solidarność. Ale za bardzo polubiła towarzystwo Cass. Uwierzyła, że ktoś może ją tak zwyczajnie i po ludzku lubić. Więc została. I wszyscy się trochę dziwili, że komuś się udało pannę Ritę oswoić.

Pozwól mi być swym wasalem, o, Królowo Nokturnu! Poza tym moglibyśmy nawiązać jakąś zyskowną współpracę.

Oczywiście, zgadzam się byś był moim wasalem! Sir Tosiek.
Handlujmy między sobą czarnomagicznymi artefaktami. I chodźmy czasem radować się pyłkiem wróżek.

Cześć Rude kochanie! <3
Więc panna Rita bardzo mi przypadła do gustu, więc jakieś relacje muszą być bez dwóch zdań. Edward często odwiedza ulice śmiertelnego Nokturnu, aby posiedzieć w tym specyficznym środowisku, które zdecydowanie bardziej lubi od snobów w MM.
Może Rita zainteresowała się nim kiedyś tam, kiedy siedział sobie w jednym z pubów i mieszał ze sobą jakieś trunki? Mogłaby wtedy zaczepić go i nazwać "młodym alchemikiem", na co on of course nic by nie powiedział. Mógłby dopiero po chwili zapytać, czy nie ma więc czegoś mocniejszego i zakazanego bo jego diler wyjechał na wakacje. Nie będzie mu jednak chodziło o żadne eliksiry, a jakieś czarnomagiczne przedmioty do zabawy.
Będzie ją lubił, uważał , że jest przydatna, a takie osoby najlepiej trzymać blisko. Może nawet udałoby się na fabule (żeby nie było gotowca) zaprzyjaźnić?

Kotek <3
Co było do dogadania, dogadane. Wpisuję!

Ja tu w końcu nie odpisałam?! Ale gapa ze mnie! Naprawdę, byłam przekonana, że to zrobiłam i nie wiem, jak to możliwe, że jednak nie :D

Jak najbardziej mogło tak być <3 Cassandra z pewnością była wdzięczna Ricie za tę opiekę, stąd i u niej tak wiele serdeczności względem alchemiczki (w końcu, i ona nie należy do kobiet szczególnie wylewnych, choć kiedy się poznawały, Cass miała jeszcze o wiele łagodniejszy charakter). Ona oswoiła Ritę, Rita oswoiła dla Cassandry Nokturn, obie były sobie nawzajem bardzo potrzebne. I wciąż są sobie potrzebne, a może dzisiaj nawet jeszcze bardziej... bo jakby to było, gdyby tak nagle się zrobiło... bez Rity?

Uwaga, Nokturnie, przejmują Cię kobiety wyzwolone!

CO ZA GIFY CO ZA RELKI
chyba się zakochałam

Wchodzę tu niemalże rok od ostatniego posta, czyż to nie jest znak?!
Rito, taka jesteś nokturnowa, że musimy się znać. Pozytywnie? Negatywnie? A może to i to w zależności od położenia? Ja jestem otwarta na wszystkie propozycje. Domyślam się, że głównym punktem tej znajomości będą interesy. Edgar pewnie nie raz przychodził (osobiście czy też nie) po jedną z jej sławetnych trucizn. Zawsze był zadowolony czy może jeden jedyny raz coś nie wyszło i chowa teraz urazę? A może jeszcze coś innego?

Edgar
Wielką mam słabość w sercu dla wszystkich o nazwisku Burke, więc raczej celowałabym w pozytyw (negatywy z możnymi tego świata nie za bardzo lubię, szczególnie jak mieszkam nad ich sklepem). Interesy łączą nas z pewnością. Lubię złoto, które mają w kieszeniach szlachetnie urodzeni i zawsze staram się im jakoś przypodobać, ale ufam im rzadko. Pewnie mijamy się często pod sklepem albo przy bocznym wejściu, gdy wracam do siebie na górę. Zawsze jestem urocza, uśmiecham się słodko i kokietuję, bo taka już moja natura. Ale w negocjacjach jestem nie do ubłagania. Targuję się o wysokie ceny, gdy przynoszę jakieś ponure artefakty do sklepu. I nie daję zniżek na eliksirach, bo wiem, że Cię stać. Oczywiście jeśli poczuję się w jakiś sposób zagrożona przestanę Cię lubić, ale tego nie okażę. Nie stać mnie na zwady ze szlachtą. Moje słowo przeciw Twojemu pewnie niewiele znaczy, nawet jeśli lubię o sobie myśleć, że jestem królową Nokturnu!

Niech tak będzie! Ja puszczam tą kokieterię mimo uszu, w końcu jesteś jedynie jakąś nieszlachetną mieszkanką Nokturnu, niemniej szanuję cię za posiadane umiejętności. A jak to się w przyszłości rozwinie to zobaczymy.

Jako nieprawdopodobnie bystre dziecko doskonale radziła sobie z nauką. Pokochała szkolną bibliotekę, której była stałym gościem niemal od rana do wieczora. Wolała książki niż towarzystwo swoich często bardzo bogatych i nieprzyjemnych kolegów z domu. Zawarła milczące przymierze z kilkoma innymi kujonami.

Ten sam rocznik, ale różne domy. Ziva mogła być właśnie jedną z tych kujonek, które też niemal spała w szkolnej bibliotece. Może zawarły to milczące przymierze? :> Teraz pewnie czasem wpadają na siebie na Nokturnie. Szlachciance, żonie i matce nie wypada się tam szlajać, ale mężowi kanapki donosi!