Sypialnia Billa

Niewielki pokoik na piętrze wciśnięty jest w sam róg domu, czego minusem jest częściowo spadzisty sufit - a niekwestionowanym plusem zlokalizowane w owym suficie okno, w które spoglądać można wprost z dosuniętego do ściany łóżka; na materacu zawsze leżą dwie poduszki - na wypadek, gdyby Amelia obudziła się w środku nocy z koszmarnego snu. Z tego samego powodu drewniane drzwi do pokoju są niemal nieustannie uchylone, przyparte oparciem stojącego przy biurku krzesła, którego blat (oraz kawałek ściany ponad nim) od góry do dołu założony jest pergaminami ze schematami, planami i mapami. Oprócz tego w pomieszczeniu zmieściła się jeszcze komoda, na której Billy rozłożył kilka fotografii i bliskich sercu pamiątek; z prostych ramek uśmiechają się postacie rodziny i najbliższych przyjaciół, znalazło się też miejsce dla wyblakłego już proporczyka Jastrzębi z Falmouth i niepozornego lusterka.