A jednak to, co przed paroma tygodniami powiedział Elric, poniekąd spełniło się na przeklętym bagnie; była chata, ogień, ciemność, z kolei ona nie leciała na miotle, lecz unosiła się przy pomocy monstrualnego potwora, z którego objęć uwolniła się, ale niemal dosłownie roztrzaskując o ziemię przy upadku z wysokości.

Doświadczenie podpowiadało, że złowrogie wróżby i niestandardowe znaki przeplatały się zarówno z tym miejscem, nią samą, jak i postacią tej istoty, nad którą krążyły ptaki i kto wie, może ponurakiem łypiącym na nią spomiędzy krzaków.

(parszywka) Serce waliło jak młot, a dreszcze przeszywały jej kręgosłup, gdy każdorazowo otwierała oczy bliska szaleństwa, aż wreszcie nadszedł świt, pora wstawania.

Aż wreszcie niewiele później siedziała już w gabinecie, zaciskając nerwowo dłonie na materiale gładkiej sukienki, co tylko tymczasowo zamaskowało cierpiętniczy grymas przemykający przez pobladłą twarz.

Postanowiła, że to będzie dla niej okazja, by przerwać błędne koło stresu i koszmarów, a także irracjonalnego strachu przed tego typu zabawami.

Liczne gwiazdy mieniły się subtelnie na niebie niczym diamenty na czarnym aksamitnym płótnie a ona czuła, jak w miarę upływu czasu jej umysł stopniowo stawał się pusty, myśli spływały wraz z migoczącymi gwiazdami.

Jej myśli były tak zamotane jak ta noc; włosy skropione deszczem przyklejały się do twarzy, a zawilgocone ubranie lepiło się do ciała, zaskakująco przynosząc małe ukojenie.

Głowa tętniła, myśli pływały w chaotycznym miksie. Poza oknem migotała ulica a świat poza nią wydawał się obcy i niebezpieczny.

Lubiła nazywać to zapowiedzią początku końca, bo na koniec świata w sam sobie musieli mocniej zapracować, i nie podejrzewała, że tak łatwo mogliby – nawet jako czarodzieje – wysadzić wszystko w drobny mak.

XXX

XXX

Spojrzała na niego przez chwilę, w milczeniu, pozwalając jego słowom opaść jak ciężkie krople deszczu na ziemię. W jego słowach było coś znajomego, coś, co nieprzyjemnie ciążyło na piersi od dawna.

Wszystko to brzmiało tak przyjemnie, tak naiwnie, że poniekąd pozwalało na chwilę zapomnieć o przytłaczającej rzeczywistości, która kopała ich w dupę od wielu miesięcy, ale doceniała fakt, że miała choć jedną stosunkowo bliską osobę w pobliżu.

XXX