CYTAT/OPIS

Jakim to cudem na swej drodze spotkał właśnie ją? Stokrotko, witam cię, twój urok mnie zachwyca, czy chcesz być mą, czy nie? Nie potrafił powstrzymać uśmiechu, ten momentalnie zagościł na jego twarzy, ale potem znów w siebie zwątpił. Co jeśli zostanie uznany za prześladowcę? Jak udowodnić, że podobne spotkanie po tak krótkim czasie jest dziełem przypadku? Instynktownie poprawił marynarkę, nagle przypominając sobie o należytej prezencji.

Kiedy więc za plecami usłyszał czyjeś kroki, łyżkę wpakował do słoika, a ten natychmiast zniknął pod połami jego szlafroka. Podzielenie się jedzeniem nie było wielkim poświęceniem, gdyby tylko specjał był akceptowalny dla wszystkich. Starszy brat cierpiący na świniowstręt mógłby go posądzić o planowanie strasznej zbrodni, lecz to nie Manann znalazł się u progu jadalni, lecz jego żona.

Kilka sekund później doznał szoku, kiedy w oczy rzuciła mu się biel sukni mierzonej przez Imogen. Jego mała siostrzyczka… Przecież ledwie co odrosła od ziemi, a już miała zostać czyjąś żoną, potem w przyszłości, być może niedalekiej, matką.
Może powinien spalić te sukienki. Ułoży je w jedną kupę, a potem podłoży pochodnie, a co!

Miał lekką trudność z dołączeniem do rozmowy, być może dlatego, że niewiele miał do powiedzenia o Francji w kontekście jej bogactw czy obranym stanowczym kursie w polityce zagranicznej. Mógłby powiedzieć coś o obecności Czarnego Pana na balu, ale był raptem sojusznikiem Rycerzy Walpurgii, więc nie miał odwagi dzielić się komentarzem w obecności samej Śmierciożerczyni, bo jeszcze chlapnąłby coś głupiego i stracił jęzor z najgłupszego powodu. Wstyd mu było też przyznać, że nie czytał artykułu namiestnika Mulcibera, ale szybko przyjął do wiadomości, że w jakiś sposób dotyczył on kobiecych ról w czarodziejskim społeczeństwie.

OPIS