First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 15, 7, 95

- Próbujesz mi powiedzieć, że zostałeś szczurem alfa? - zapytał, spoglądając z niedowierzaniem na Steffena. Zawsze miał wybujałą wyobraźnię, ale chyba nie sądził, że ktoś mu uwierzy w te głupoty. Świat zwierząt był światem silniejszego, a Steffen... A Steffen najbardziej lubił runy i babskie gazety. - Boją się ciebie - przytaknął mu z udawanym zrozumieniem, może miały go za tego ekscentryka, o którym szczurze mamy mówią swoim szczurzym dzieciom: nie podchodź do tego pana, bo nie wiadomo co zrobi? Klepnął go po przyjacielsku w plecy. - Brawo, stary - pochwalił go, nim odszedł dalej, szperając po kolejnych kartonach.
- Mógł, Steffen - odpowiedział mu, grobowym głosem. Nie było w tym kpiny. Nie było oceny. Nie było też swobody ani lęku, z jakim myślał o tym parę miesięcy temu. - Mógł wiedzieć - Wróg był wszędzie. Dosłownie wszędzie. Kiedy szli na akcję, kiedy wznosili sztandary Zakonu Feniksa, mogli zawsze spodziewać się najgorszego. - Wszyscy wiemy - dodał, ostrożniej stawiając kolejny krok. Znajdował się w tym momencie dosłownie nad sypialnią tego starego gliny. Co by z nich zostało, gdyby facet już nie spał tylko stał teraz przy klapie prowadzącej na strych, z różdżką w ręce? Czy potrafiliby się obronić przed doświadczonym funkcjonariuszem ministerialnych służb? Wątpliwe. Mogli umrzeć tak jak Bertie - tylko zapomniani, o nim na zawsze już będą pamiętały listy z utrwaloną podobizną. Nie wiedział, jakie słowa urwał Steffen, ale to nie miało znaczenia. Nikt z nich nie miał takich umiejętności jak wyszkolone służby Ministerstwa, nie wspominając o czarnoksiężnikach zwalczanych przez jego elitarne oddziały.
- I co? Działa? Wygrałeś coś na loterii? - zainteresował się, spoglądając na przyjaciela. Castor miał niezły kunszt, on też doceniał jego pracę. Czasem było mu głupio za to, jak traktowali go w szkole. I jak wyszło w Nowy Rok, choć do tego przyjęcia wolał nie wracać myślami z więcej niż jednego powodu.
- A ten znowu się wymądrza tą całą historią - westchnął. - Nie wiem, jak było kiedyś, ale wiem, że pornografia dzieci i starych ludzi jest zła, Steff - Trzeba było mieć jakąś przyzwoitość. Obyczajność. Podstawowe zasady. To nie były normalne zdjęcia nagiej kobiety. Nie miały w sobie nic z piękna Aurory. To były zdjęcia starej kobiety... Jeśli ma jakieś na wierzchu, to tylko bardziej aktualne. Nie chcesz tego chyba oglądać. Zresztą, nie wracam tam - postanowił kategorycznie. Gdyby kobieta była piękna i młodsza, rozmowa wyglądałaby inaczej, ale tak...
- Co to za maszkara? - Uniósł lewą brew, kiedy Steffen trafił na... trupy? I to jakiegoś dziwadła posklejanego z różnych zwierząt, pięknie. - Nie dość, że zboczeniec, to jeszcze eksperymentator. To jakaś transmutacja? Tak wolno? Dlaczego trzyma ciala na strychu? - obruszył się z niesmakiem. Gość miał coś nie tak pod sufitem. - Jest! - zawołał podniesionym szeptem, niemal wyrywając listy z rąk Steffena. Obrócił je szybko między dłońmi, sprawdzając adresy. Jeden z nich był adresem podanym przez jego mamę. Wtedy, w lipcu. Przygryzł wargi, ale nie powiedział nic, ostatnim ruchem sprawdzając trzy kartony w kącie strychu.
- Zamieniaj się i spadamy. Uważaj na kota - Obejrzał się przez ramię, szukając czworonoga.

1-20 : więcej trupów
21-40 : młode zdjęcia pani domu
41-60 : droga patelnia
61-80 : figurka szczurzego króla
81-100 : terminarz

The member 'Marcelius Sallow' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 32

-Stary, co ty pieprzysz? Szczury to nie wilki. - najeżył się, słysząc zgoła nieodpowiednie porównanie. -Jeśli byłyby jak wilki, to już dawno spróbowałbym założyć własną watahę. - dodał łagodniej, bo wniosek nasuwał się sam, równie oczywisty i logiczny jak próby negocjacji ze skrzatami domowymi. Był młody, mógł mieć marzenia. -Ale wtedy musiałbym walczyć z jakimś betą na śmierć lub wygnanie i chyba jednak wolę sposób, w jaki szczury załatwiają sprawy. Jestem większy i silniejszy, budzę szacunek i po sprawie. Może się boją, nie wnikam póki udzielają mi informacji. Zresztą, one zawsze myślą, że zeżrę ich jedzenie i potem są mile zaskoczone, że proszę tylko o plotki o ludziach i miejscach. - rozgadał się, bo Marcel był jedną z dwóch osób na świecie (teraz trzech, ale dziewczynie tak jakoś niezręcznie o tym gadać), którym mógł opowiadać o szczerych perypetiach - i chociaż czasem Steff zastanawiał się, czy przyjaciel nie ironizuje, to wydawał się słuchać o tym wszystkim chętniej niż James. James, przed którym musiał mieć coraz więcej sekretów, któremu nie mógł powiedzieć, że okradają z Marcelem bogatych aby pomóc uciekinierom w Oazie i pakującemu się w tarapaty Tomkowi.
-Jakiej loterii? - spytał z pewnym roztargnieniem, aż dotarło do niego, o co pytał kumpel. Zmarszczył lekko brwi. -Tej na jarmarku? Bojkotuję loterię, to krwawe losy i krwawe pieniądze. Pewnie można tam znaleźć trupa, jak w zupie. - stwierdził zapalczywie, nieświadom, że sam zaraz znajdzie trupa. Nawet dwa.
-Ja też nie wiem - znał się na polityce i historii odrobinę lepiej od Marcela, z wojennej konieczności, reportaży "Czarownicy" i wnikliwych rozmów ze starszymi znajomymi, ale bez przesady. Antyk nadal go nużył. -I nie chcę na to patrzeć! - syknął, nie chcąc, by przyjaciel wziął jego uzasadnioną naukową ciekawość za coś obrzydliwego. -Dajmy to Tomkowi, niech ma za swoje. - zaproponował mściwie. Nie wiedział, że będą narażać dla niego nie tylko swoją skórę, ale też oczy i moralność, bleee.
Spojrzał wgłąb szafki i zrobiło mu się jeszcze bardziej niedobrze.
-To żabociki. Zdechłe. - wytłumaczył ze smutkiem. -Wypadki transmutacyjne, pojawiają się, gdy chce się stworzyć coś z niczego, na przykład jedzenie. Każdy specjalista z zakresu transmutacji wie, że tak nie można. Narobiłem ich pełno w Hogwarcie, teraz już od dawna żadnego, ale... jak on mógł je zabić? To skutek kapryśnej magii, ale twojej magii, część ciebie. - wyszeptał, spoglądając z żałością na pół-żaby, pół-króliki.
Były piękne, nawet jeśli stworzył je ohydny człowiek.
Czy ten policjant nie miał serca?
-Mam coś! - syknął, biorąc do ręki zawartość ostatniej szafki. Marcel szybko wyrwał mu listy, wyraz jego twarzy zmienił się gdy czytał adresy. Steff chciał już spytać, czy wszystko w porządku, ale przyjaciel szybko przejął dowodzenie. Cattermole nie miał zamiaru dłużej go zagadywać ani protestować - to blondyn był tu włamywaczem i najlepiej wiedział co, kiedy i jak.
Upchał po kieszeniach ile mógł z innych fantów, pornograficzne zdjęcia wkładając między listy, a potem odsunął się przezornie od kota, zmienił w szczura i dał Marcelowi wynieść się z domu przez otwarte okno.

/zt x 2