Pracownia w szopie

| Próba 4.: udana (zużyta krew jednorożca [1])
Felix Felicis, moc = 113, stat. 29

| Próba 5. Felix Felicis; serce: krew jednorożca;
dodatkowe: złoto, kamień księżycowy
dodatkowe zwierzęce (3): skarabeusz, róg byka, ślina dzikiego kuguchara;
dodatkowe roślinne (3): mirra, cynamon, imbir

Norweg patrzył urzeczony, jak w zetknięciu ze śliną dzikiego kuguchara cała ciecz zdała się jakby kurczyć w kociołku i zmieniać barwę na - choć bardzo delikatny - piękny metaliczny odcień złota. Uśmiechnął się pod nosem, po czym ostrożnie przecedził drogocenną miksturę do fiolki, w której miała przez kolejne trzy miesiące dojrzewać, nabierając mocy i barwy. Wymył kociołek zdecydowanie spokojniejszymi ruchami niż wcześniej. Jego ego zostało podbudowane po poprzednich niepowodzeniach, toteż z nowym zapałem zabrał się za uwarzenie kolejnej porcji eliksiru szczęścia, po stępując dokładnie tak, jak poprzednio. Wpierw umieścił na dnie kociołka nową grudkę złota oraz drugą, która była kamieniem księżycowym. Zalał je wodą na tę samą wysokość co poprzednio i doprowadził ją do wrzenia. Po zgaszeniu płomienia wszystko wykonał dokładnie tak samo, jak poprzednio: wpierw krew jednorożca, następnie ostrożnie dodane dwie krople mirry. Straszny los spotkał kolejnego suszonego skarabeusza, który po utarciu w moździerzu również dołączył do kociołka. Szczypta cynamonu raz jeszcze wprowadziła w szopie atmosferę bardzo silnie kojarzącą się Åsowi z rodzinnym domem. Nie rozczulał się jednak, sprawnie dodając do mieszanki po naparstku sproszkowanego rogu byka oraz pasty z imbiru. Wiedząc, że czas i temperatura ucieka, sięgnął znów po pipetę ze śliną dzikiego kuguchara i z wielkim namaszczeniem odmierzył jej jedną kroplę.

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 53

| Próba 5.: nieudana (zużyta krew jednorożca [1])

| Próba 6. Felix Felicis; serce: krew jednorożca;
dodatkowe: złoto, kamień księżycowy
dodatkowe zwierzęce (3): skarabeusz, róg byka, ślina dzikiego kuguchara;
dodatkowe roślinne (3): mirra, cynamon, imbir

Niespodziewany hałas na zewnątrz sprawił, że ręka Åsbjørna drgnęła - do kociołka zamiast jednej kropli śliny trafiły dwie. Mikstura wpierw zaczęła się kurczyć, zaraz jednak proces ustał, a ciecz znów napęczniała. Norweg westchnął, rozczarowany, jednak to nie było jeszcze jego ostatnie słowo. Wciąż miał ostatnią dawkę krwi jednorożca. Dlatego sprawnie posprzątał to, co nie nadawało się do zabutelkowania i przystąpił po raz trzeci do tej samej procedury. Była sprawdzona, działała już wcześniej kiedy Norweg bytował jeszcze na Nokturnie, toteż nie zamierzał wprowadzać w niej zmian. Po raz trzeci umieścił w kociołku złoto oraz kamień księżycowy, odmierzył odpowiednią ilość wody. Doprowadził ja do wrzenia, znów zagasił ogień i w czasie, kiedy temperatura opadała dodawał kolejne składniki. Pierwszym niezmiennie była krew jednorożca, która przy spotkaniu z powierzchnią gorącej wody zasyczała cicho. Dwie krople mirry później znów znęcał się nad suszonym skarabeuszem w moździerzu, który szybko podążył tą samą drogą co poprzednie ingrediencje. Szczypta cynamonu już nie wywarła na Åsie wrażenia, był całkowicie skupiony na swoim zadaniu. Nie zakładał przy tej próbie miejsca na jakiekolwiek rozproszenie uwagi. Naparstek sproszkowanego rogu byka - ostatnia porcja, będzie musiał dorobić - wylądował w kociołku tuż przed dodaniem doń pasty z kłącza imbiru. I teraz pozostał ostatni krok: dodanie kropli śliny dzikiego kuguchara. Ingisson dzierżąc w dłoni pipetę nachylił się nad kociołkiem i w maksymalnym skupieniu wpuścił do wywaru jedną kroplę.

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 49

| Próba 6.: nieudana (zużyta krew jednorożca [1])

| Próba 7. Eliksir wielosokowy; serce: sproszkowany róg dwurożca + skórka boomslanga;
dodatkowe zwierzęce (2): skrzydełka much siatkoskrzydłych, żółć pancernika;
dodatkowe roślinne (3): aloes, podstawowa mieszanka ziół, kąsająca chińska kapusta

Porażka. Tym razem nie trzymał języka za zębami. Norweg przeklął szpetnie i pozbył się swojego tworu, który nijak nie przypominał tego, co otrzymał w pierwszej próbie. Na pocieszenie miał jednak tę pojedynczą porcję eliksiru szczęścia, która mu się udała. Spojrzał na nią tęsknie, wzdychając. Zabrał się jednak za mycie kociołka, ponieważ to jeszcze nie był koniec. Oj, do końca było mu jeszcze daleko. Postawił kociołek nad ogniem, napełnił go wodą i dodał doń mieszankę podstawową ziół. Zmniejszył odrobinę ogień i dodał do parującego wywaru sok z aloesu. Lubił ten zapach, była to jedna z nut, którą roztaczał wokół siebie. Sięgnął po szklany słój, z którego wyciągnął pojedynczą skórkę boomslanga, którą następnie ułożył na powierzchni cieczy w kociołku, żeby samoistnie rozgotowała się w wywarze. W tym czasie zabrał się za siekanie chińskiej kąsającej kapusty - a jako, że ta była całkiem świeża to nie obyło się bez kilku śladów zębów na palcach. Kapusta kąsała też w inny sposób niż ten całkiem dosłowny. Po rozkrojeniu zaczynały unosić się znad truchła rośliny opary soku, które przyprawiły norwega o zaszklenie się oczu. Posiekał ją wprawnie i dodał do kociołka dwie kopiaste łyżki, resztę natomiast pakując do słoików. Później się nią prawidłowo zajmie i zamarynuje, teraz jednak przeszedł do odmierzania sproszkowanego rogu dwurożca, które było drugim sercem eliksiru. Jako, ze skórka boomslanga stała się już całkiem płynna alchemik wsypał do wywaru dwa naparstki proszku, po których do kociołka powędrowała garść skrzydełek much siatkoskrzydłych - kolejnego składnika, który wpływał na paskudny smak gotowego eliksiru. Norweg zwiększył płomień i zamieszał dokładnie wywar sekwencją trzy w lewo - pięć w prawo - raz w lewo - dwa razy w prawo. powtórzył to pięciokrotnie, po czym sięgnął po ostatni składnik, którą była żółć pancernika. Ilość, która była mu potrzebna mieściła się idealnie w jednym małym kieliszku. Zmniejszając ogień pod kociołkiem Norweg wlał ją czekając na opłakany w zapachu i wyglądzie skutek, jakim miało być ścięcie się całego wywaru do formy przypominającej rzygowiny. Albo błotnistą breję.

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 20

| Próba 7.: nieudana (zużyty róg dwurożca [1], skórka boomslanga [1])

| Próba 8. Złoty eliksir; serce: figa abisyńska;
dodatkowe zwierzęce (2): język kameleona, pazur hipogryfa;
dodatkowe roślinne (2): gryfonia, lawenda

Åsbjørn westchnął, rozczarowany. Fakt, dawno nie przygotowywał eliksiru wielosokowego, jednak statystyka dzisiejszego warzenia nie była jakkolwiek korzystna dla Norwega. Pozbył się ohydnej mazi, która mimo wszystko w prawidłowo uwarzonym eliksirem wielosokowym nie miała nic wspólnego. Norweg zabrał się więc dalej do pracy, mimo że duch walki powoli go opuszczał. Ósmy już raz nalał wody do kociołka, rozpalił pod nim średni ogień, po czym dolał doń ćwierć uncji soku z figi abisyńskiej. Zamieszał osiem razy w lewo, po czym dorzucił do kociołka sproszkowany pazur gryfa. Tym razem zamieszał w prawo, czterokrotnie. Próbował przygotować złoty eliksir, coś co wielokrotnie przerabiał w czasie swojego stażu alchemicznego w Oslo. Kolejnym składnikiem była gryfonia, a konkretnie ekstrakt z jej nasion, siedem kropli. Kolejne zamieszanie w lewo, siedmiokrotne tym razem,a do kociołka już zmierzał naparstek olejku z lawendy. Bardzo lubił zapach tego wywaru, zawsze kojarzył mu się dość pozytywnie, nawet wtedy, gdy dodawał doń ostatni składnik, dość ciekawy w porównaniu z pozostałymi. A był to posiekany język kameleona. Norweg dodawał go ostrożnie, zsypując z łyżeczki i czekając na efekt.

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 65

| Próba 8.: udana (zużyta figa abisyńska [1])
Złoty eliksir, 3 porcje, stat. 29

| Próba 9. Złoty eliksir; serce: figa abisyńska;
dodatkowe zwierzęce (2): język kameleona, pazur hipogryfa;
dodatkowe roślinne (2): gryfonia, lawenda

Eliksir, zgodnie z oczekiwaniami alchemika - które były zgodne z podręcznikowymi wyznacznikami - zgęstniał znacznie, przypominając swoją konsystencją maść, która odrobinę zbyt długo stała w ciepłym pomieszczeniu, połyskując złotym refleksem w świetle lamp. Norweg pokiwał głową, zadowolony, porcjując wywar przełożył go do pękatych fiolek i odstawił go na półkę niżej niż uwarzony wcześniej Felix Felicis. Po rytualnym już wręcz wyczyszczeniu kociołka drugi raz zabrał się za przygotowanie tej samej mikstury, co przed chwilą. Na średnim ogniu zagrzał w kociołku wodę, jako pierwszy dodając sok z figi abisyńskiej, równe ćwierć uncji. Osiem kolistych ruchów drewnianą łyżką w lewo i już w kociołku lądował również jeden sproszkowany pazur gryfa. Cztery razy zamieszać w lewo i można było kontynuować dodawanie ingrediencji. Ekstrakt z nasion gryfonii był specyficznym tworem, ni to olejkiem, ni to nalewką - coś zdecydowanie pomiędzy. Po odmierzeniu siedmiu kropli ekstraktu i siedmiu ruchach łyżki w stronę przeciwną niż kierunek biegu wskazówek zegara alchemik szybko odmierzył naparstek olejku z lawendy. Ściągnął brwi w skupieniu, kiedy posiekany język kameleona z cichuteńkim pluskiem uzupełniał skład eliksiru.

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 32

| Próba 9.: nieudana (zużyta figa abisyńska [1])

| Próba 10. Eliksir wiggenowy; serce: kora drzewa wiggen;
dodatkowe zwierzęce (2): rogate ropuchy, traszki;
dodatkowe roślinne (2): liście dębu, kora lipy;

Niepowodzenie. Norweg zacisnął pięść, przeklinając gwiazdy. Przecież miało być tak pięknie. Pozbył się kolejnego niewypału - słoiczki z nimi powoli już wypełniały przeznaczoną na nie szafkę.  Przysiadł a moment na stołku, gładząc się po brodzie i dumając. Może powinien był zaprzestać w tej chwili? Westchnął cicho wiedząc, że nieprędko przyjdzie mu znów mieć taką okazją. Zwykle wolał jednak spać, w ostatnich miesiącach cenił sobie odpoczynek na równi z pracą. Podniósł się po paru minutach dywagacji nad tym, co i w jaki sposób spróbować uwarzyć jako kolejne. Zdecydował się na równie trudną miksturę z dziedziny leczniczych: eliksir wiggenowy. Pachniał jak jego dzieciństwo. Lasem.
Wlał do wyczyszczonego kociołka trzy uncje wody i rozpalił pod nim mały ogień. Jako pierwsze do eliksiru trafiło jego serce - wygotowana kora drzewa wiggen, którą Norweg przygotował sobie dzień wcześniej. Zamieszał wywar raz zgodnie i trzy razy niezgodnie w ruchem wskazówek zegara, dodając w tym czasie kolejny składnik: zmieloną rogatą ropuchę. Starał się przeważnie dodawać składniki roślinne i zwierzęce naprzemiennie, dlatego wpierw do kociołka dodał półtorej łyżki pasty z posiekanych liści dębu oraz kory lipy. Zwiększył ogień, pozwalając całości zawrzeć. Zamieszał trzykrotnie w lewo i raz w prawo, zostawił miksturę na czterysta dwadzieścia sekund na średnim ogniu, w tym czasie szybko  zabijając i ścierając na drobnych oczkach tarki traszkę. Zwiększył ogień i mieszając w prawo zaczął dodawać jeszcze ciepłą miazgę, która przed chwilą była jeszcze całkiem żywą traszką.
Ach, subtelna sztuka alchemii.

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 65

| Próba 10.: udana (zużyta kora drzewa wiggen [1])
Eliksir wiggenowy, 3 porcje, stat. 29

| Próba 11. Eliksir wiggenowy; serce: kora drzewa wiggen;
dodatkowe zwierzęce (2): rogate ropuchy, traszki;
dodatkowe roślinne (2): liście dębu, kora lipy;

Leśna woń i przyjemna dla oczu zieleń działały kojąco na irytującego się kolejnymi niepowodzeniami Norwega. Przecedził eliksir, rozlewając go na trzy równe porcje, po czym znów przyszedł czas na posprzątanie stanowiska. Noc była już na półmetku, a pracy pozostawało nadal wiele. Ingisson miał jeszcze składników dość, aby przygotować dwa wywary wiggenowe. Przygotowywał je jednak oddzielnie, nie chcąc przepadkiem zniszczyć cennych ingrediencji, tak jak uczynił to z krwią jednorożca i popiołem feniksa. Znów na niewielkim ogniu zagrzał trzy uncje wody źródlanej. Kiedy ta osiągnęła właściwą temperaturę przyszedł czas na dodanie spreparowanej wcześniej kory drzewa wiggen. Podczas mieszania - raz w prawo i trzy razy w lewo - do kociołka trafiła też i zmielona rogata ropucha. Jakoś tak zawsze Åsbjørn się przy tym procederze zawieszał, tak samo jak przy tarciu traszek. Posiadał zdecydowanie więcej współczucia dla zwierząt, niż ludzi.
Następnie przyszła pora na pastę z liści dębu oraz kory lipowej, półtorej łyżki. Ni mniej, ni więcej. Doprowadził całość do wrzenia, zwiększając ogień pod kociołkiem. Może i było to trochę monotonne, robić znów to samo i znów, jednak było to coś, co Norweg kochał. Oczywiście, zawsze mógł pozamieniać ze sobą składniki, dobierając je znów w określony sposób, jednak jeżeli coś zadziałało raz zawsze warto było spróbować ponownie z tą samą recepturą. Znów zamieszał, trzykrotnie w lewo i raz w prawo i pozostawił kociołek na ogniu, znów poświęcając siedem minut kolejnej traszce. Ta, przygotowana identycznie jak poprzednia, również trafiła do kociołka jako ostatni z potrzebnych składników.

The member 'Asbjorn Ingisson' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 74

| Próba 11.: udana (zużyta kora drzewa wiggen [1])
Eliksir wiggenowy, 3 porcje, stat. 29, moc = 103

| Próba 12. Eliksir wiggenowy; serce: kora drzewa wiggen;
dodatkowe zwierzęce (2): rogate ropuchy, traszki;
dodatkowe roślinne (2): liście dębu, kora lipy;

I kolejny sukces. Norweg zaciągnął się głęboko wonnym zapachem eliksiru i przymknął na chwilę oczy. Wydawało mu się, że widzi wszystko tak, jak przed laty: strzeliste szczyty, ciemne ostępy iglastego lasu, biały śnieg. Nie mógł jednak całkiem pogrążyć się w sennych marach. Czekało go jeszcze wiele pracy. Podzielił eliksir na trzy równe porcje, stawiając fiolki na półce obok pozostałego urobku dzisiejszego dnia. Już zaczynało to jakoś wyglądać.
Umył kociołek i po raz trzeci przystąpił do tej samej procedury. Do podgrzewanych na małym ogniu trzech uncji wody źródlanej wpierw dodana została kora drzewa wiggen. Nie było sensu mieszać w recepturze, dlatego postępował dalej tak, jak uprzednio. Zamieszał raz w prawo i trzy razy w lewo, dodając w tym czasie mielonkę z rogatej ropuchy. Nabrał jedną i pół łyżki pasty z dębowych liści i kory lipy i zwiększył ogień czekając, aż wywar zawrze. Kolejne trzy ruchy łyżką w stronę przeciwną do ruchu wskazówek zegara, raz zaś zgodnie. Zmniejszył ogień do średniego i pozostawiając kociołek - z klepsydrą w ręku - na równe siedem minut ubił i starł trzecią traszkę. Po upływie czterystu dwudziestu sekund wrzucił krwistą papkę do reszty wywaru i czekał na efekty.