Jest predysponowany do rzeczy wielkich. Jego przeznaczeniem jest...

No właśnie? Co? Trudno powiedzieć - jego praprababka zmarła w pół zdania, w dniu jego narodzin, nigdy nie będąc w stanie dokończyć swojej przepowiedni. Cała rodzina wzięła jednak sobie do serca jej słowa. Wierzyli, że w rzeczywistości był predysponowany do rzeczy wielkich, choć nie rozumieli czym te wielkie rzeczy miałyby być. Pokonanie potężnych wrogów, a może stworzenie wspaniałych zaklęć? Albo odkrycie pradawnych artefaktów? Może odnalezienie kamienia filozoficznego czy czarnej różdżki? Przez całe dzieciństwo wszyscy mówili mu, że będzie kimś wspaniałym. Mówili mu też inne rzeczy...

"W nienawiści do mugolów, tak zostałem wychowany."

Czy jednak w ogóle jest nienawiść? Czym takim strasznym charakteryzują się mugole, że należy ich nienawidzić? Nigdy nie widział żadnego mugola na własne oczy, nigdy nie widział rzeczy, które robią. Całą młodość trzymany był pod kloszem - wszak takiego cudu jak on nie wolno wystawiać na plugastwo niemagicznej krwi. W szkole - tak samo. W Durmstrangu nie było miejsca dla mugolaków, a nawet na czarodziejów półkrwi patrzono z pogardą. To tylko rozbudzało jego ciekawość - cóż takiego było strasznego w tych mugolach?

Głód Wiedzy

W szkole przodował w urokach, szerokie zainteresowanie wzbudzała u niego Historia Magii oraz numerologia, z których był ponadprzeciętny. Nie do końca wiedział dlaczego, ale wróżbiarstwo przychodziło mu lekką ręką - jego koledzy żartowali, że przewidywał wszystkie niezapowiedziane sprawdziany. Jak na Averego oraz dobrego ucznia swej szkoły przystało, rósł też pokaźnie, przewyższając innych na roku. Presja wywierana na nim przez rodziców i szkołę potrzebowała jednak ujścia. Wybuchowy temperament i buzujące emocje wyładowywał w pojedynkach, tak magicznych, jak i szermierczych, a czasami na innych uczniach, których pochodzenie zdaniem jego autorytetów było "nieprawidłowe".

Archipelag Zła

Instytut ukończył w grupie najlepszych uczniów, jako prefekt. Jego ciekawość dalej była jednak niezaspokojona. Za zgodą Nestora rodu wyruszył do Rosji, gdzie pod okiem jednego z profesorów z Koldovstoretzu uczył się legimencji. W mroźnej krainie, na środku Syberii, był daleko od ojca, od domu, od rodu. Prawo magiczne nie do końca tutaj było stosowane, nie żeby mu to mocno przeszkadzało. Zacząć włamywać się do cudzych umysłów musiał od czegoś prostego - czegoś co nie stawi sporego oporu. Mugola. Jego nauczyciel znalazł bowiem jednego, wałęsającego się po mroźnej tundrze bogowie wiedzą czemu. Wycieńczony i zmarznięty, jego złamany umysł nie stanowił wielkiej przeszkody. Po kilku dniach prób Tancrede włamał się do jego pamięci... i to co tam ujrzał przeraziło nawet jego. Setki wychudzonych osób stłoczonych w kopalniach i obozach, utrzymujących się na kromce chleba i garści kaszy. Strażnicy strzelający do uciekinierów, psy rozgryzające zmarłych. Okrucieństwo łagrów, których nie wyobrażał sobie chyba nawet najplugawszy z czarnoksiężników.

Poszerzając Horyzonty

Czy tak wyglądało okrucieństwo mugoli? Czy dlatego byli znienawidzeni? Chciał wiedzieć wiecej - nawet opowieści wpajane mu w dzieciństwie nie były tak straszne. Zawsze w nich okrutni i ciemni mugole polowali na czarodziejów, a nie na własnych pobratymców... Kolejna okazja trafiła się, gdy wyruszył do Hiszpanii, gdzie mógł dojrzeć okrucieństwo wojny domowej. Masowe groby, rozstrzelania i opresje. Zaczął spisywać swoje memuary, często okraszone magicznymi zdjęciami. Początkowo opisywał strach, który czuł do mugolów. Szybko jednak przerodził się on w gniew i, ponownie, nienawiść. Tym razem jednak niemotywowaną niewiedzą, ale właśnie poznaniem. Świadomością niesprawiedliwości tak wielkiej, jakiej żaden czarodziej nie wywołał.

Jądro Ciemności

Wysłał swe pamiętniki ojcu. Oczekiwał zbesztania, za próby poznania świata mugoli - zamiast tego jednak uzyskał uznanie i sugestię opublikowania części z nich w Walczącym Magu. "Musisz poznać swego wroga, by wiedzieć z kim walczyć" - rzekł mu. Podróżował dalej, relacjonując zło, jakie czynili mugole, wzbudzając strach i nienawiść w sercach magów. Holocaust, zbrodnie Ustaszy, Holodomor, Gwałt w Nankingu, obozy jenieckie Imperialnej Japonii. Jego poglądy krystalizowały się coraz bardziej. Mugoli trzeba było chronić - przed nimi samymi. Czarodzieje nigdy nie dopuścili do podobnych zbrodni w swoim społeczeństwie. Byli moralnie lepsi, predysponowani do władania mugolami.

"Stałem się śmiercią, niszczycielem światów"

Coś go ciągnęło na wschód - nie wiedział nawet co. Miał jednak potrzebę udania się tam. Przybył na Mahoutokoro, poszukując informacji tam, nie znalazł ich jednak. Podróżował po Japonii, próbując odnaleźć to czego szukał. I znalazł.
Była ósma piętnaście. Z okolicznych wzgórz spoglądał na japońskie miasto, doszukując się sensu tam, gdzie go nie wiedział. Aż ujrzał - błysk jaśniejszy od słońca, a następnie ryczący huk i tumult. Oraz ciemność. Na kilkanaście minut stracił wzrok i słuch, zyskał jednak co innego. W ciszy słyszał słowa, w ciemności widział rzeczy. Jego trzecie oko zostało otwarte.
A gdy wzrok powrócił, ujrzał zniszczenie. Olbrzymią chmurę dymu, ruiny w miejscu miasta, setki tysięcy zmarłych. Sam był poparzony - ostatkiem sił wyteleportował się do swoich gospodarzy w Mahoutokoro.

Prorok, Wielki Apostata i Apostoł Nowego Porządku

Gdy ozdrowiał wrócił do Anglii, gdzie począł łączyć swe poprzednie memuary razem z nowo uzyskanymi wizjami. Widział Apostoła nowego porządku, który zaprowadzi na świecie rządy Magów i doprowadzi do pokoju. Początkowo sądził, iż jest to Grindelwald. Szybko jednak zwątpił w niego, widząc w jego czynach okrucieństwo i terror podobny do tych, które wprowadzali sami mugole. Kolejne lata minęły na ugruntowywaniu swojej wizji, rozpowszechnianiu jej oraz dalszych poszukiwaniach tego, który zaprowadzi świetność. Tym kimś okazał się być Czarny Pan, który podzielał wiele z poglądów Tancrede'a, zaś jego poplecznicy rekrutowali się pośród tych, którzy zdaniem Tancrede'a winni światem władać.

"Żadna z istot nie rodzi się wolna - poza czystej krwi magiem"

Tancrede starzał się jednak, a wciąż na próżno był szukać istotnych zmian. Jego idee mogły trafiać do szlachty, ale pomimo jej wpływów ministerstwo nie próbowało działać w zgodzie z nimi. Ojciec zaś zaczął naciskać, by swój dar Tancrede przekazał dalej - mimo iż żadna z kandydatek zdawała się nie być tą, która była mu przeznaczona. Aż pewnego dnia zaprezentowano młodą debiutantkę z rodu Malfoyów. Wiedział, że los kazał czekać mu na nią - a Malfoyowie wiedzieli, że potrzebują poparcia Averych dla swojego planu, którego ogłoszenie miało nastąpić na noworocznym sabacie 1955 roku.

Przemoc rodzi przemoc

Sabat zakończył się jednak nie szczęściem, lecz masowym mordem nestorów rodów. Ślub nie czekał zatem na nic - wydany został pośpiesznie, w rezydencji Averych w towarzystwie wszystkich rodów, które miały być zamieszane w spisek, który wszedł w życie zaraz po przyjęciu. Zamach był udany, a w Ministerstwie szybko zaszły zmiany. Stryj jego żony został Ministrem Magii, jego brat Szefem Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów. On zaś zyskał nową sposobność na głoszenie swoich poglądów w świat, posiadając poparcie Ministerstwa Magii.