darkness is our candle
Kim dla Ciebie byłam?
Jakież twory widział Twój umysł, gdy oczy spotykały rysy mojej twarzy?
Obcą, dziwną, dziką; niezaznajomioną ze światem, w który mnie wepchnięto. Lodowatą i kruchą zarazem, zupełnie jak płatki śniegu, które gęsto zaścielały moją rodzimą ziemię. Ekscytującą marą dalekiego świata nieustępliwego Wschodu. Ucieleśnieniem legend o carskiej Anastazji, która mimo biegu czasu wciąż pozostawała żywą opowiastką w Rosji, jak i poza jej granicami. Sojuszniczką, która jak nikt inny rozumiała, że najważniejsze w życiu, to przetrwać.
Wyniosłą i przerażającą Rosjanką; jedną z tych, którymi straszyli Cię rodzice. Słodką tajemnicą, która - nie wiedzieć dlaczego - zyskała immunitet w kręgu Twych przyjaciół. A może wrogów?
Siostrą tego, który przerażał i budził respekt zarazem; sojuszniczką tych, o których mówiono szeptem.
Być może byłam tylko zwykłą nieznajomą, nieco osobliwą i szorstką, w której żyłach zapewne płynęła już tylko czysta wódka; w istocie wlewałam ją sobie w gardło coraz częściej.