Obroniła się przed zaklęciem Foxa, odczuwając przy tym niemałą ulgę, nie chciałaby celować na ślepo. Szybko odwróciła się w kierunku głazów, po krótkim zawahaniu sięgając po ten sam urok, co i on. - Lamino Glacio! - Zaraz jednak znów wycelowała w towarzysza, myśląc nad kolejnym utrudnieniem. - Silencio.

The member 'Maeve Clearwater' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 63

--------------------------------

#2 'k100' : 64

- Jednak się przekonałaś - zauważyłem z uśmiechem, pamiętając, jak sceptycznie podeszła do tego pomysłu wtedy, na wybrzeżu. Z wolna skinąłem głową, odnajdując jej spojrzenie, jakby nie dowierzając, że naprawdę zachęcała mnie do częstszej korespondencji. - Jeśli bardzo byś tego chciała - pewnie bym się nie dowiedział. - Zgodziłem się z nią, nie pozwalając uśmiechowi spełznąć z twarzy. Podobała mi się buta z jaką potrafiła się odnosić, oscylująca gdzieś między flirtem a pewnością siebie. - Pytanie brzmi raczej - czy byś chciała. - Dodałem, zza przymrużonych powiek obserwując jej reakcję; prowokowałem ją - po raz kolejny zapraszając do gry. Jeśli celem Maeve było pozostanie dla mnie niewidoczną, osiągnęła zdecydowanie odwrotny efekt.
- Nie mam go zbyt wiele - na chwilę zawiesiłem głos - ale... mógłbym się postarać, żeby nie skończyło się na jednym treningu. - Dobry pretekst do wspólnego spędzania czasu zawsze był dobrym pretekstem - i jeszcze lepszą motywacją. - Stwierdzam tylko prawdę. Nie lubię robić za cukiernika - podkreśliłem.
Nie odrywałem od niej spojrzenia, zgadzając się niemo, gdy przyznała o mojej metamorfomagii.
- To chyba… nie ma znaczenia. - Mimowolnie pomyślałem o Alexandrze, szybko uzmysławiając sobie, że Maeve mogła nie mieć świadomości jego daru. - Za co przepraszasz? - Wyczułem pewien rodzaj wyrzutu w jej głosie, nie wziąłem go jednak za afront. Bardziej jako… zazdrość? Lub coś, czego zrozumieć nie potrafiłem. - Nie rozumiem. Pomóż mi. - Poprosiłem o wyjaśnienie, trudno było jednak doszukiwać się w moim głosie irytacji. - Wrócimy do tego po treningu, zgoda? -  Zaproponowałem, przenosząc uwagę na walkę - choć w towarzystwie Maeve trudno było skupiać się na czymś innym niż jej spojrzeniu i pełnych ustach…
- Protego! - Uniosłem różdżkę, nie spodziewając się, że obróci mój urok przeciwko mnie samemu.

The member 'Frederick Fox' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 52

Tarcza wchłonęła zaklęcie. Widziałem jak lamino Maeve minęło się z celem. - Próbujesz naprawdę silnych zaklęć - Sparafrazowałem ją z łobuzerskim uśmiechem. Doceniałem jej ambicje.
Na ułamek sekundy odwróciłem się w kierunku skał, mierząc do nich z różdżki, bez zawahania w głosie. - Bombarda Maxima! - Sięgałem tylko po najpotężniejsze inkantacje. Na wojnie nie było miejsca na półśrodki. Tymczasem Maeve ponownie spychała mnie do obrony. - Protego! Duna!

k8 dla duny

The member 'Frederick Fox' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 75, 36, 55

--------------------------------

#2 'k8' : 1

- Istnieje taka możliwość – przyznała krótko, nie zmieniając wyrazu twarzy, lecz na swój sposób niechętnie, nieco skrępowana własną zmiennością i tym, że została na niej przyłapana; nie precyzowała, do czego – lub do kogo – się przekonała. Przekrzywiła lekko, w zamyśleniu głowę, gdy temat zboczył w innym kierunku. Bezwiednie ściągnęła łopatki, wyprostowała zgarbione plecy, odpowiadając czarodziejowi podobnym, podszytym zaczepką, spojrzeniem. – To bardzo dobre pytanie. Odpowiedź zależy jednak od okazji – zaczęła powoli, w udawanej zadumie. – Gdybym chciała podejrzeć cię w twoim naturalnym środowisku, lepiej, żebym nie została zauważona. To zaburzyłoby wyniki obserwacji. W innych przypadkach… Wolałabym, żebyś mnie widział – dokończyła cicho, z enigmatycznym uśmiechem, nadal nie będąc w pełni jednoznaczną; nie uciekała przed jego grą, ostrożnie balansując na granicy niewinnej kokieterii. Wprawnie zachęcał do kontynuowania wymiany zdań, do odbijania piłeczki, pozwalając upewnić się, że napięcie nie zostało zamknięte w tamtym wieczorze, że wykraczało poza granice tańca i odbytej po nim rozmowy.
- Byłabym wdzięczna. Dostosuję się do ciebie – zapewniła od razu, przenosząc wzrok na jego twarz, próbując zignorować towarzyszącą tej obietnicy ekscytację. Skinęła głową w reakcji na dalsze słowa Foxa, odnotowując je w pamięci; dobrze mieć świadomość, że komplement nie był podyktowany kurtuazją.
- Nie chciałam zabrzmieć w ten sposób – wyjaśniła cicho, tym razem pilnując tonu głosu, słów, choć czuła się zwyczajnie głupio. Tym głupiej, im wyraźniej widziała, że Frederick nie poczuł się urażony, nie przemawiał ze złością czy chłodem; mogła odpuścić sobie przeprosiny i udawać, że nic się nie stało. Tak byłoby lepiej, mniej niezręcznie. – To nic takiego – dodała jeszcze, przelotnie unikając go wzrokiem, robiąc to samo, co zwykle w takiej sytuacji, zamykając się w sobie. Bo co miałaby mu powiedzieć? Że ma uraz do biura aurorów? To nie brzmiało dobrze, nie w tej sytuacji, nie w ich kontekście. Nie zasłużył ani na złość, ani na smutne historie o zmarłych krewnych, temat Caleba wolała ominąć szerokim łukiem. – W porządku – przystała na jego propozycję, na powrót wznosząc kąciki ust ku górze, szykując się do wymiany zaklęć. Z początku nie zdała sobie nawet sprawy z faktu, że tarcza nie tylko osłoniła ją przed zaklęciem Foxa, ale i odbiła je w jego stronę. – Próbuję dotrzymać ci kroku – odparła na komentarz dotyczący wyboru czaru, chłonąc wzrokiem targaną wiatrem czuprynę, zapadający w pamięć uśmiech, odruchowo szukając wzrokiem jego oczu; nie powinna się rozpraszać, chyba nie wychodziło jej to najlepiej. Wybrany przez towarzysza urok pomknął wprost ku skupisku monolitów, zamieniając je – a przy okazji część wyspy – w ruinę. – No proszę, wybuchy masz już opanowane – dodała szybko, nie kryjąc pobrzmiewającego w głosie podziwu, nim jeszcze skierował różdżkę przeciwko niej. Tym razem nie miała się przed czym bronić, od razu odwróciła się ku magicznie zrekonstruowanym kamieniom. – Fulgoro! – Zaraz jednak znów spojrzała w stronę czarodzieja. – Jinx.[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Maeve Clearwater' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 9

--------------------------------

#2 'k100' : 19

--------------------------------

#3 'k8' : 5, 2, 6, 1, 6, 8

- To jest moje naturalne środowisko, a jednak się nie ukrywasz. - Zauważyłem przekornie. - Nie mam zbyt wiele do ukrycia. - W moim głosie brzmiała szczerość; byłem otwartą księgą. Z ukrytym rozdziałem zatytułowanym Oscar. - Widzę cię. - Przyznałem mocno, przeszywając ją spojrzeniem, którym przedzierałem się przez niepozorność tego stwierdzenia.
Bo widziałem ją. I chciałem widzieć jej coraz więcej, i może, gdyby nie ta wojna… zabrać ją na spacer, spędzić razem beztroskie popołudnie, porozmawiać o głupotach. Zapomnieć o wszystkim, co przeżyłem i o wszystkim, co się działo. W jej towarzystwie wydawało się to łatwe.
- Lubię wstawać przed świtem. - Odparłem zdawkowo, deklarując swoją pewność co do złożonej oferty. Nie do końca rozumiałem, co chciała przekazać Maeve, ale odłożyłem ten temat na później, skupiając się na treningu.
- W tańcu szło ci bardzo dobrze. - Przypomniałem jej; nie rozczarorywała.
- Protego! - Uniosłem różdżkę, chroniąc się przed upadkiem.

The member 'Frederick Fox' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 33

- Obscuro! - nie opuściłem różdżki po wyczarowaniu tarczy, nadal mierząc w Maeve, po czym... zaryzykowałem przynosząc na język potężną inkantację, instynktownie czując, że mogła się powieść. - Horatio.

The member 'Frederick Fox' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 43, 80

- Nie ma tutaj miejsc, żeby się dobrze ukryć – zasłoniła się łatwą do przejrzenia wymówką, kącik ust drgnął w nieco wyraźniejszym uśmiechu. Podobało jej się, że dopuszczał ją do siebie, krok po kroku, nawet jeśli byli dla siebie niemalże całkowicie obcymi ludźmi. Pomagało to odrzucić myśl o narzucaniu się ze swym nieoczekiwanym towarzystwem. – Każdy ma coś do ukrycia, ale dopóki nie masz tego zbyt wiele… – urwała, próbując podchwycić jego spojrzenie. Brzmiał szczerze, godnie zaufania. Może faktycznie tak było, może nie pielęgnował sekretów, woląc żyć otwarcie. A może nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, jak wiele rzeczy zachowuje dla siebie. Nie wiedziała.
Przelotnie zamarła w bezruchu w reakcji na te dwa słowa, widział ją, przeszywał na wskroś spojrzeniem swoich mądrych oczu. I co dokładnie dostrzegał? Czy zauważył już pierwsze rysy, pęknięcia, które uparcie starała się maskować…? Mimo to uśmiech nie znikał z ust, nie uciekała wzrokiem; schlebiała jej okazana w ten sposób uwaga.
- Przed świtem? A kładziesz się wraz z nastaniem zmierzchu? – mruknęła pod nosem, nie miała jednak zamiaru wydziwiać, choćby i naprawdę zarządził trening o brzasku. Zaraz przestała o tym myśleć, skupiając się raczej na doborze odpowiednich zaklęć. – To wszystko zasługa partnera – odpowiedziała miękko i zgodnie z prawdą na pochwałę, nie mając czasu, by dygnąć w formie zaczepki, choć kusiło ją, by znowu to zrobić. – Protego! – spróbowała głośno i wyraźnie, chcąc osłonić się przed pierwszą z wypowiedzianych przez Foxa inkantacji; druga, na jej szczęście, okazała się nieudana. Ale że porywał się na tak zaawansowane uroki…?

The member 'Maeve Clearwater' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 79