Opiekowałeś się mną od kiedy byłam mała, nawet jeżeli nie musiałeś - oddawałeś mi każdy okruch ze swojego jedzenia jeżeli widziałeś, jak głodna byłam, wstawałeś w nocy, tylko po to, aby położyć się obok mnie i czekać aż zasnę po koszmarach. Zaprowadziłeś mnie do lepszego życia, otaczając mnie taką czułością, o jakiej nawet nie śmiałam marzyć. Stałeś się moim całym światem, więc szybko przyzwyczaiłam się do podążania za tobą, gdziekolwiek byś nie szedł. Rozdzieliło nas życie - czy jeszcze żyjesz? Czy się odnajdziemy?

Cyraneczko, w tych chłopięcym świecie byłaś jedyną z niewielu kobiet, które zdołały zwrócić moją uwagę. Nigdy nie traktowałam cię typowo jak siostry, zawsze uważając, że należy ci się nieco więcej, niż moje nieumiejętne starania. Zaufałabym ci z każdą sprawą i każdym problemem, a kiedy wychodziłaś za Jamesa, robiłam wszystko, żebyś czuła się w naszej rodzinie jak najlepiej. Tak jak z resztą, straciłam z tobą kontakt, czekam jednak niecierpliwie na dzień, w którym przyjdzie nam się znów spotkać.

Chociaż nie łączą nas więzy krwi, traktuję cię jak członka swojej rodziny, nie umiejąc postrzegać cię jako obcego. Już w szkole wziąłeś mnie i moją rodzinę pod swoje skrzydła, nie oczekując nic w zamian, a jedynie chcąc zaopiekować się bandą niesfornych dzieciaków. Zabierałeś mnie do kuchni, pozwalając mi przypominać sobie, jak gotowało się w domu. Chociaż opuściłam szkołę, postanowiłeś mnie odnaleźć, a nasza relacja przerwała zarówno tę rozłąkę, jak i twoje kłopoty życiowe. Jak potoczy się teraz? To zależy jedynie od nas...

Poznałeś najpierw mojego brata, ale wasza przyjaźń przeniosła się i na mnie. Opiekowałeś się mną od kiedy po raz pierwszy postawiłam stopę w Hogwarcie. I chociaż na początku czułam do ciebie to pierwsze, dziecięce zauroczenie, dość szybko dostrzegłam, że głównie chcę twojego szczęścia, więc nasza znajomość przerodziła się w piękną przyjaźń. Ile nocy przepłakałam za tobą, kiedy nie wróciłeś do szkoły, to wiem tylko ja, ale twoje listy wynagradzały mi choć trochę brak towarzystwa...do teraz, bo za tobą tęsknię, ale próby poszukiwania cię spełzły na niczym. Czy uda nam się jeszcze spotkać? Mam nadzieję, bo na zawsze będziesz moim Astrem.

Mój Skowronek, tak o tobie mówię, bo przecież takiej piękności z taką dobrocią to ze świecą szukać. Poznałyśmy się w tym szarym, smutnym Londynie, a ty byłaś światłem, które rozjaśniało okolicę. Przygarnęłaś mnie tak, jakbyś to ty była moją starszą siostrą, a ja staram ci się na każdym kroku odwdzięczyć za twoją sympati - niewiele mam, ale na harfie zawsze ci zagram, co tylko będziesz chciała, wianki uplotę tak, byś była jeszcze piękniejsza. Pomogę ci, jak zdołam, bo jesteś mi bliska i nigdy nie umiałabym patrzeć, jak dzieje się tobie krzywda.

Gdy tylko postawiłeś stopę w szkole, zwróciłeś moją uwagę - stawałam w twojej obronie gdy próbowano cię obrazić, a ty podjąłeś się mojej obrony. Zakochaliśmy się razem w świecie zwierząt i natury, starając się tę miłość przelać na każdą istotę. Próbowaliśmy nawet wspólnie wysiedzieć jajko - z jakim efektem, to już wiemy tylko my. Tęskniłam za tobą w każdą letnią rozłąkę i dalej tęsknie - mam nadzieję, że będziesz bezpieczny ze swoją rodziną w Oazie. Zrobię wszystko, aby ci pomóc i ciebie ochronić.