ufam, że nadchodzący Festiwal nie nałożył na Twoje barki zbytniego ciężaru, choć zdaję sobie sprawę z tego, że znakomita większość czarownic i czarodziejów posiadających gust zwróci się właśnie do Ciebie i ja nie będę odstępstwem od tej reguły.

Moja stara opończa wyzionęła ducha, a jej stan jest tak straszny, że nawet nie próbuję jej już więcej łatać i tym samym wytworzyłam w swojej garderobie nieelegancką dziurę, której nie mogę załatać. Poprzednie Twoje dzieło sprawdzało się znakomicie, materiał leżał idealnie i nawet nie będę wspominać o dodatkach, bo znów rozpiszę się w pochwalnej odzie pod Twoim adresem. Korzystając z odrobiny wolnego czasu, zaopatrzyłam się w materiał z przyczajacza; choć obecnie bezpieczeństwo gwarantuje nam wypracowane w pocie czoła zawieszenie, tak kiedyś czas beztroski minie i własnie na tę okoliczność chciałabym się przygotować. Dołączony do przesyłki materiał - według słów handlarza - posiada pewne unikalne właściwości, które są Ci zapewne znane, a które mi - owdowiałej przedwcześnie czarownicy pozbawionej męskiej ochrony - byłyby nad wyraz przydatne i pozwoliły kupić nieco czasu, uciec, nim stanie mi się krzywda.

Byłabym bardziej niż zobowiązana, gdyby udało Ci się uszyć nową opończę do końca trwania zawieszenia broni - od tego zależy, czy odważę się wyjść do pracy!

Pozdrawiam Cię serdecznie i liczę na to, że uda nam się spotkać na Festiwalu,

nie sądziłam, że kolejny mój list do Ciebie będzie spowodowany zmartwieniem, a nie naturalną, kobiecą ciekawością i chęcią sprawdzenia Twojego samopoczucia z czysto koleżeńskich pobudek.

Powiedz mi proszę - czy wszystko w porządku? Czy koszmar sprzed ledwie paru nocy trwale zmącił Twój spokój? W sekrecie wyznam Ci, że otarłam się o śmierć i gdyby nie szczęśliwe zrządzenie losu, być może już nigdy nie miałybyśmy się okazji spotkać.

Boję się wrócić do domu, Yeleno. Boję się tego, że może go tam wcale nie być. Czy i Ciebie dręczy podobna obawa?