Nie latał na skargi do nikogo. Gdyby James nie zaczął rozmowy o tym nic by mu nie powiedział. Marcel powinien był to zrobić. Nie on. Nie miał zamiaru dokładać Sheili kolejnych zmartwień, nie miał zamiaru nikomu o tym rozpowiadać. Chciał to załatwić z nim samemu. Ale nie tak. Nie z krwawiącym Marcelem chwiejącym się na nogach, nie z wciąż zaciśniętą w gniewie pięścią. To nie był on. Czy naprawdę obrażał w ten sposób Sheilę? Przecież nie ją obwiniał. Ona była niewinna. Martwił się o nią, ale był też egoistą, zazdrosnym egoistą, w tym co robił wartym tyle samo co Marcel. Złość zniknęła, na jej miejscu znów pojawił się żal i wstyd. - Sam się chrzań. - Odpowiedział cicho odprowadzając go wzrokiem. - Baranie.- Te słowa już wyszeptał kierując je do siebie samego spoglądając w niebo, z którego pomału zaczął sypać śnieg. Jak on jej teraz spojrzy w oczy? Jak sobie spojrzy w oczy? Marcelowi... Nad tym ostatnim jeszcze się nie zastanawiał wciąż wierząc w swoją rację, wciąż czując gniew względem chłopaka. Ruszył przed siebie chcąc ochłonąć nieco przed powrotem do domu. Do południa było jeszcze sporo czasu, a on... musiał się uspokoić, musiał to wszystko przemyśleć. Baran.

zt