Lasy Cairngorms

The member 'Darcy Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 79

Pościg ruszył na nowo. Lestrange spiął konia za cel obierając sobie... znów sam koniec? Który wbrew pozorom dawał mu spore pole do manewru. Przynajmniej jemu. Nie liczył na to, że niesforna kobyła w końcu się go usłucha lub to on zacznie nią rozsądnie prowadzić, choć poganiał ją na tyle, na ile starczało mu sił.

The member 'Caesar Lestrange' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 74

Możliwe, że polowania rzeczywiście należały bardziej do męskich rozrywek, nie nie względu na sztuczne zasady, a...na sprawność. Musiała sama przed sobą przyznać, że czuła się nieco zmęczona po takim czasie jazdy i polowaniach, a teren nie był aż tak prostu do pokonania. Jej aetonatka nie straciła ani odrobinę ze swej początkowej werwy, ale - zasługiwała na odpoczynek, tak jak jeździec.
Krótki postój w punkcie zbiórki pozwolił odetchnąć, ale - zauważyła, ze i w innych dostrzegała lekkie zmęczenie, odsłaniające się choćby - brakiem ożywionych rozmów. Nawet Inara, tak często zagadująca towarzystwo, potrzebowała zregenerować siły i - dopiero gdy dźwięk rogu zabrzmiał po raz ostatni, alchemiczka spięła boki Sayuri, by kolejny raz zniknąć w gęstwinie leśnych ścieżek...albo i nie.

The member 'Inara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 4

Była zmęczona, a gdy tylko rozpoczęła się kolejna część polowania, nie myslała już o tym, by jej aetonan biegł jak najszybciej. W duchu modliła się, żeby nie spaść z konia. Miała nadzieję, że tak się stanie, bo to nie było przecież trudne, a przynajmniej miała taką nadzieję. Pyknęła swego rumaka piętami, a zaraz potem rozglądnęła się po zgromadzonych, jakby chcąc się upewnić, że jej przyjaciółki są bezpieczne i nic im nie grozi. Nie mogły przecież spaść, prawda? Ruszyła więc do przodu, bo niczego bardziej nie potrzebowała jak dotarcia w jednym kawałku na sam koniec całej zabawy.

The member 'Katya Ollivander' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 13

Udało mu się upolować zająca, więc wiedział, że do domu nie wróci z pustymi rękoma. Nie jest to co prawda piękny dzik na królewskim stole, ale zawsze lepszy rydz niż nic prawda? Otóż to. Zaraz po zabiciu zwierzęcia, wracał już do końca drugiego etapu polowania by tam moment odsapnąć i zejść z siodła. Chwilę potem już ruszyli w pogoń na ostatnim trzecim etapie gonitwy. Miał nadzieję, że teraz po wystrzeleniu strzały z łuku, tym razem trafi ona w większe zwierzę niż zająć. Miał ochotę na ustrzelenie dzika bądź jelenia. Gdyby tego udało mu się dokonać na pewno wróciłby do domu szczęśliwy. Już zarówno jego aetonan jak i on sam był zmęczony. Po skórze konia lał się pot, ale jego jeździec wcale, a wcale nie wyglądał lepiej. Włosy lepiły mu się do czoła, ale pogonił jeszcze konia. Wszystko po to by starać się chociaż odrobinę wyjść na prowadzenie i dotrzeć na metę dalej siedząc przede wszystkim w siodle.

The member 'Neleus Travers' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 32

Był zadowolony ze swojej zdobyczy, lis zawsze był dobrym łowem - miał nadzieję, że nie uszkodził zanadto futra. Nie zdążył jednak przyjrzeć się stworzeniu, trzeba było ruszać w dalszą drogę... na ostatni postój. Thibaud zatrzymał się przy Tristanie i Darcy, jedynie kątem oka obserwując, jak kuzynka z gracją przy pomocy brata schodzi z siodła. Milczał, może zmęczony, a może - zamyślony, błądząc spojrzeniem gdzieś wśród tłumu. Znowu jej nie widział.
Ale kiedy rozległ się dźwięk myśliwskiego rogu, on również nie zwlekał. Przyklepał szyję narowistego rumaka, w duchu prosząc go o jeszcze moment cierpliwości - ostatecznie nie dogadywali się aż tak źle, jak mogli. Odczekał, aż do jeźdźców dołączą Tristan i Darcy, a potem - ruszył za nimi, pędząc wgłąb gęstiwny.

The member 'Thibaud Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 50

Nie troskał się swym niepowodzeniem w łowach. Już samo napawanie się myśliwską atmosferą było dla niego dostateczną nagrodą i przyjemnością. Dlatego patatajał sobie na wym rumaku z wyoko uniesioną głową i szczęściem wymalowanym na twarzy. Zdecydowanie dobre zrobił pozwalając obie na wzięcie udziału w całym wydarzeniu. Zdecydowanie pomogło mu to odsunąć przynajmniej na chwilę troski nęcące jego umysł. Dlatego te teraz po raz trzeci popędził z przyjemnością konia po raz trzeci w las.

The member 'Adrien Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 36

Ruszyliście leśnym duktem, ciemności gęstniały, a na prowadzenie znów wybił Benjamin. Kręte, powyginane gałęzie drzew tak głęboko lasu dodawały temu miejscu ponurej magii; jakie stworzenia mogły czaić się w mroku? Wiedzieliście, że zostały spłoszone, ale powoli zaczęliście zdawać sobie sprawę z tego, że w tych ciemnościach wypatrzyć zwierzynę będzie dużo trudniej. Najlepsze trofea niewątpliwie przypadną pędzącym na czele, mieliście szansę ich dogonić, a prowadzący – mieli szansę się na swoim prowadzeniu utrzymać.

Inara, twój koń był już równie zmęczony, co ty sama; kiedy dotarliście do ppozostałych jeźdźców, Sayuri nagle zatrzymała się, zrzucając cię z siodła. Nie będziesz w stanie dogonić już pozostałych, możesz udać się na miejsce końcowej zbiórki.

Pędzicie dalej, pierwsza osoba, która odpisze, otrzymuje bonus do rzutu +10, druga i trzecia +5, wszyscy jesteście już zmęczeni, więc utrzymanie się w siodle każdego jeźdźca jest trudniejsze o pięć punktów.

Dokładne wyniki:

To chyba nie był jej dzień. Znowu została blisko szarego końca, co automatycznie zmniejszało jej szanse na atrakcyjną zdobycz. Miała ochotę kląć w myślach, jednak mimo to nadal była pełna zawziętości i uporu. Ignorując narastające zmęczenie, które coraz bardziej dawało jej się we znaki, popędzała Minnie, chcąc przedostać się bliżej czołówki. Wiedziała, że i tak nie będzie najlepsza, ale liczyła że uda jej się jeszcze coś złapać. Dlatego musiała się postarać, ale jednocześnie wiedziała, że musi być ostrożna, biegnąc między drzewami, żeby nie zderzyć się z którymś z nich i uniknąć sytuacji, kiedy Minnie mogłaby znowu się spłoszyć i ponieść ją gdzieś w bok, jak wcześniej.