Sypialnia

W miejscu tym, zdaje się wyczuwać dziwną, dość nietypową aurę; w przeciwieństwie do pozostałych pomieszczeń - sypialnia jest świętym azylem, do którego właścicielka poddasza ucieka za każdym razem, gdy nie chce dostrzegać fasady codzienności. Zamyka się tu, tworząc, toteż dlatego, podobnie jak w salonie, unosi się zapach farb akrylowych, do których ona sama jest przyzwyczajona. Charakterystyczna woń ścieka wzdłuż drewnianych ścian, a płótna znajdują się na każdym możliwym krześle czy wieszaku. Nie przywiązuje uwagi do dbałości o elementy, stąd żyje w chaosie nieładu. Nakreślony jest on przez zwoje pergaminów i opasłe tomiszcza, które służą za podporę w naucę czarnej magii. Bywa, że sypialnia staje się także pracownią, wszakże - gdzie może tworzyć najlepiej, jak nie w więzieniu swych parszywych wyobrażeń? Z zabrudzonymi i podniszczonymi wiekowością ścian, biel pościeli kontrastuje równie intensywnie, co w pozostałych częściach domostwa. Kwiaty (raptem dwa) gniją w rogu pokoju, choć za każdym razem, gdy ich żywot dobiega niemal końca - w cudotwórczy sposób udaje się odnaleźć drogę dążącą do florystycznego ratunku.