Zamkowe przedpole

Osobom pozbawionym czarodziejskiego talentu zamek Beeston jawi się jako ruina średniowiecznej fortyfikacji, po której pozostały jedynie fragmenty obronnych murów. W rzeczywistości twierdza, która zwieńcza strzelistą skałę, przez wieki nie była ani razu naruszona i zachowała na zewnątrz prostą, szorstką architekturę. Południowe podnóże charakteryzuje się dość łagodnym nachyleniem terenu i niewielkim zalesieniem, zaś północna strona stanowi strome zbocze o wysokości ponad trzystu stóp. Tuż przed zamkowymi murami wyłania się głęboka wyrwa i tylko kamienny most pozwala przekroczyć główną bramę, za którą kryje się dziedziniec.
Z racji ograniczonej przestrzeni budowla rozrastała się wzwyż, a konieczność budowania nowych kondygnacji sprzyjała modernizacji siedziby. Okalające zamek mury obronne wyraźnie reprezentują styl romański, lecz jego wewnętrzne ściany mają już w sobie elementy renesansowe i barokowe. Rowle'owie dołożyli wielu starań, aby zagospodarować przestrzeń także pod fortyfikacją, tworząc tym samym sieć wąskich korytarzy, spośród których jedno prowadzi do ukrytego przejścia położonego na samym dole zbocza.