Może i się nie udało, ale dawało myśli, że jeśli będzie się próbowało, to się uda. Dlatego mimo niepowodzenia nie skrzywił się, kiedy głowa kukły powędrowała pod jego nogi. Fakt, obserwował toczącą się kulkę całkowicie nie wiedząc, czemu ma w głowie pustkę. Normalny człowiek by się wzdrygnął, lecz nie on. I to jego chyba najbardziej przerażało w nim samym. Dopiero chwyt Samanthy wyrwało jego z tej dziwnej obserwacji i zawiesił na niej swe spojrzenie. Wspominała o potędze, czy tak ona smakuje? Tak... obojętnie? Czy może ta końcowa pustka, ta obojętność jest siłą potęgi? Nie, nie pojmował tego zbytnio. Nie widział owej potęgi. Ale zaraz wysłuchał dalszych słów kuzynki czując, jak świdruje jego jak i wzmocniła swój uścisk. Przytaknął głową wiedząc, że słowa są zbędne. W końcu sam nie miał zamiaru ujawniać, że liznął coś z tej dziedziny. Rodzina pewnie by tego nie pochwaliła, lecz rudzielec czuł potrzebę znać garstkę zaklęć, które lepiej odpędzą przeciwnika od zaklęć z obrony. Tak dla samego siebie.
Zostaw ją, zaraz spojrzę co i jak i poskładam jak chcesz. - rzucił, lecz ta już poszła na górę. Rudzielec wziął wdech i schwycił prawą ręką za oderwaną głowę. Złapał ją za ucho i dopiero się skrzywił widząc, jak mimika pozostała niezmienna. Potrząsnął lekko głową i zaraz podszedł do pozostałości z kukły. Obejrzał sobie złącze szyi z głową i zaczął chwilę bawić się przy tym. Rzucił co prawda wpierw Reparo, lecz nie we wszystkim to pomogło, więc chwilę obejrzał zawiasy. Widząc lukę, zaraz naprawił i ścisnął porządnie zawiasy, by teraz tak łatwo nie puściły. W ońcu gdy kukła znów była kukłą w całości, rudzielec  udał się w swoją stronę. Wyszedł przez otwartą klapę, którą zamknął, a potem pieszo udał się do kotła.

z.t x2