Zawsze jest gdzieś w pobliskim naszym otoczeniu jedna taka osoba, która irytuje do granic możliwości, a my sami, mimo najszczerszych chęci, nie jesteśmy w stanie okreslić dlaczego. Jest coś w sposobie jej mówienia, w sposobie wykonywania przez nią ruchów, coś zawsze jest, co po prostu sprawia, że zęby same zgrzytają, a palce mimowoli zaciskają się w pięść. Wywracamy oczami gdy odpowiada na pytanie, albo odszczekujemy jej bez namysłu po po pierwszej lepszej wymianie zdań, gdzieś w głębi wiedząc jak jest naprawdę. Są wśród nas te osoby, które widzą świat taki jakim jest naprawdę i nieważne jak bardzo nam się nie podoba ta wizja, jak bardzo chcemy wierzyć, że jest inaczej, mają w sobie wrodzoną odwagę, albo głupotę, żeby mówić o tym na głos.

Póki co jednak Kerenza leżała plackiem na podwórku za domem, nie czując się tą osobą ani za grosz i z całych sił próbowała bujną dziecięcą wyobraźnię zająć czymś co nie dotyczyło jej rodzeństwa. Najmłodsza z czwórki, przeżyła swoje wczesne dzieciństwo w tak wyśmienity sposób, że żadne z jej mugolskich przyjaciół nie wahałoby się przyznać - Kerenza bawiła się najlepiej. Wymyślała skomplikowane gry terenowe, pisała prowizoryczne skrypty przedstawień, które potem wystawiali całą zgrają przed trawnikiem skonsternowanego sąsiada. Żyła pełnią swojego małego życia i chociaż dla całej rodziny była jasnowłosym utrapieniem, zawsze na twarzach bliskich majaczył delikatny uśmiech na wspomnienie o psotnicy. Niezręczne pytania zadawane w nieodpowiednich momentach świątecznych kolacji? A może nie do końca grzeczny komentarz na temat kamizelki wujka Ricky’ego? Wszystkie te sytuacje bezbłędnie zwiastowały jej przyszłość, ale póki co stanowiły jedynie powód do śmiechu w pełnym rozgardiaszu i krewnych salonie. Błogie dzieciństwo wyniosło dziewczynkę wysoko w obłoki, ale też nie wahało się brutalnie podciąć jej skrzydła i pozwolić na upadek w dniu jedenastych urodzin Michaela, a po nim Gabriela oraz Justine. Zanim się obejrzała wszyscy oni mieli już coś więcej prócz ich rodzinnej więzi. Magię. Magię, która w żaden sposób nie wydawała się zainteresowana, przyzwyczajoną do stania w centrum uwagi Kerenzą.

Drugi akapit, etc.

Sowa, różdżka, kociołek cynkowy