First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Szum był coraz głośniejszy, Alice już po chwili mogła dostrzec ruch wśród zielonego gąszczu. Wyglądało to dosłownie tak, jak gdyby krzaki nagle z dużą szybkością zaczęły się rozrastać i to na domiar złego w jej stronę. Jeśli wciąż będzie stała w jednym miejscu, niechybnie otoczą ją zwartym murem, Alice znów musi uciekać. Jeśli podejmie taką próbę, wśród zielonego gąszczu przed sobą dojrzy skrawek zarośniętych bluszczem drzwi. 


(Masz dwa dni na odpis. To ostatni post w tym pomieszczeniu. W prywatnej wiadomości dostaniesz link do następnego pokoju, do którego wejdzie Alice. Możesz napisać również posta na zapleczu, ale nie jest to wymagane.)

Wtedy to zobaczyła. Nie żadne zwierzę, nie krwiożercze kapusty, a napierającą na nią zwartą ścianę roślinności. Wydawała się coraz bliżej, więc Alice, mimo zmęczenia, natychmiast rzuciła się do ucieczki, biegnąc prosto przed siebie... Aż nagle dostrzegła zarys drzwi osadzonych wśród zwieszającego się gęsto bluszczu.
Wyjście. Biegnięcie w tamtą stronę wydawało jej się teraz najsensowniejszym rozwiązaniem, więc po prostu to zrobiła, zastanawiając się, dokąd ją to doprowadzi. Do kolejnych przygód, czy może wyjścia ostatecznego? Mimo zmęczenia i silnych emocji, poczuła także ciekawość.
Co kryło się za tymi drzwiami? Dopadła ich, a jej dłoń zacisnęła się na klamce.

/zt

Do pomieszczenia wchodzi Cassandra.

Postępujesz zgodnie z opisem tematu. Masz dwa dni na odpis. Rzucasz kostką k100. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Jak tu... pięknie. Czy znów miała omamy, czy ktoś stworzył przepiękny ogród na zapleczu tego zaczarowanego teatru? Podobała jej się ta zmiana, choć zdawała sobie sprawę z tego, jak śmiercionośne mogły być magiczne rośliny, to czuła się wśród nich o wiele pewniej aniżeli przy smoku - nawet, jeśli ten smok naprawdę nie istniał. Nauczona jednak doświadczeniem w pierwszej chwili, pomimo bólu, pochyliła się i dotknęła zroszonej trawy - upewniając się, czy błyszczące krople naprawdę były wodą. Wokół panowała grobowa cisza, lecz czy nie było to naturalne? Przecież trwała Noc Duchów, czarodzieje bawili się na balach i innych przyjęciach.
Stanąwszy na początku ścieżki prowadzącej ku wierzbie, przyjrzała się drzewu z niemym podziwem, ciekawe, dokąd prowadziła ta ścieżka? i czy to możliwe, by coś tak rzadkiego... i tak cennego przetrwało na Nokturnie? Rozejrzała się, niemal instynktownie, w poszukiwaniu halucyogennych roślin; właściwie niewiele wiedziała o tym teatrze, ani o tym, kto się nim opiekował, ani o tym, kto w nim mieszkał... ani nie znała panującej w nim magii, choć psychodeliczna wizja sprzed kilku chwil mogła dać jej do myślenia.
Ostatecznie przykucnęła przy kępce asfodelusów, ostrożnie wyciągając do nich dłoń.

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : rzut kością

'k100' : 54

Panował tu wszechobecny spokój, a zieleń koiła zszargane nerwy. Nic, tylko korzystać i wreszcie się odprężyć w tym pięknym ogrodzie. 
Różnorodność gatunkowa roślin wprost przytłaczała, ale Cassandra i tak wiele z nich była w stanie rozpoznać jak choćby niegroźne, przydatne do eliksirów, pięknie kwitnące asfodelusy. Dostojna wierzba zaś nie poruszała ani jednym listkiem, może tylko sprawiała wrażenie wierzby bijącej? 
Ciężko było wyłowić wzrokiem konkretne rośliny, ale tych o halucynogennych właściwościach prawie na pewno nie było w pobliżu. Może gdyby wejść głębiej i dobrze poszukać, to by się znalazły? Z tym jednak można poczekać, prawda? Przycupnąwszy wśród gęstej roślinności i doceniając piękno i delikatność podobnych liliom kwiatów.
Skupiona na asfodelusach Cassandra dopiero po chwili poczuła, jak coś coraz mocniej zaciska się na jej prawej stopie. 

(Masz dwa dni na odpis. Jeśli podejmiesz próbę uwolnienia stopy rzuć kostką k100 dwukrotnie. Nadal obowiązuje bonus za odpis w przeciągu 24 godzin)

Zastanawiała się, czy nie przywłaszczyć sobie kilku z tych kwiatów, były przecież niezbędne do tak ważnych eliksirów leczniczych, a jednocześnie - tak rzadkie, Rita z pewnością bez problemu wykonałaby dla niej odpowiednie wywary, nie musiałaby prosić Evandry... kątem oka dostrzegała nieruchomą wierzbę, lecz pozostawała czujna - nigdy nie należała do pochopnych ludzi. Życie na Nokturnie uczyło wielu rzeczy, a nade wszystko - ostrożności.
Widać jednak Cassandra nie odrobiła swoich lekcji zbyt dobrze, pochłonięta jaskrawą, tak inną od ponurych wnętrz roślinnością, nie zwróciła uwagi na pnącze, które z wolna jęło oplatać jej nogę. Ciało wciąż bolało ją poprzednim śnie, a liście drażniły ją zewsząd, nic dziwnego, że roślina pojawiła się niezauważenie. Lecz - cóż to była za roślina? Wyraźnie widziała diabelskie sidła, czy pnącze nie mogło być ich częścią? Czy u jej stóp, pośród liści, było wystarczająco ciemno, by dać im odpowiednie warunki? Być może tak, być może nie, wilgoci było dużo, a ona... na roślinach znała się lepiej niż na smokach - a przynajmniej taką miała nadzieję.
Powstrzymała więc instynktowny odruch wyrwania nogi, wyciągając różdżkę celem oświetlenia rośliny.
- Lumos - szepnęła, uważając, by nie drgnąć stopą.

(nie wiem czy w takiej sytuacji też rzucam dwa razy, ale jest już późno i pewnie nie mam kogo spytać, więc na wszelki wypadek rzucę!)

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : rzut kością

'k100' : 99, 21

Różdżka oświetliła jej stopę, a jeśli odgarnęło się trochę liści i trawy, to wyraźnie można było dostrzec, że to, co właśnie ją chwyciło, nie było pędem diabelskich sideł. Zresztą nawet nie uciekło w cień przed światłem. Wyglądało raczej jak pomarszczona dłoń dziecka, która wydostała się wprost z ziemi. Zaciskała swoje drobne, szare, pobrudzone ziemią paluszki na bucie Cassandry. 

(Masz dwa dni na odpis. Jeśli podejmiesz próbę wyrwania stopy - rzuć kostką k100 dwukrotnie, w innym wypadku wystarczy rzucić nią tylko jeden raz. Nadal obowiązuje bonus za odpis w przeciągu 24 godzin)

Co, u licha... ? Niemal upuściła różdżkę z dłoni, gdy dostrzegła obrzydliwie ukształtowane pnącze zaciskające się wokół jej stopy. Czym mogło być - zmutowaną mandragorą? Serce - nie pierwszy raz tego dnia - trzepocząc jak oszalałe podeszło jej do gardła, a czarownica, w pierwszym, niemal instynktownym odruchu, szarpnęła nogą, chcąc przydeptać niskim, płaskim obcasem skórzanej cholewy drobne rączki. Czymkolwiek były - na pewno nie dzieckiem. A jeśli mandragorą - z całą pewnością powinna wracać tam, skąd wylazła, zamiast obłapywać Merlina ducha winne kobiety!
- A idźże - wymsknęło jej się z odrazą.

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : rzut kością

'k100' : 85

W pierwszej chwili dziecięca dłoń zacisnęła się na stopie kobiety jeszcze mocniej, jakby nie miała najmniejszego zamiaru jej puścić... ale po chwili chwyt zelżał, a malutkie paluszki rozprostowały się, uwalniając nogę Cassandry. Czarownica mogła niemal przysiąc, że usłyszała przy tym mocno przytłumiony pisk. 
Gdy tylko cofnęła nogę, rączka zniknęła z powrotem pod ziemią. Pytanie tylko czy na długo. 


(Masz dwa dni na odpis. Pamiętaj, aby rzucić kostką k100. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5)

Zmarszczyła brew, przyglądając się, jak niemowlęca rączka - którą już udało się odczepić od jej własnej stopy - schowała się z powrotem w ziemi, a cichy pisk jedynie upewnił ją w przekonaniu, że rzeczywiście mogła mieć do czynienia z mandragorą. Dziwną mandragorą, co ważniejsze, bo taką, która zapragnęła samodzielnie wyjść z ziemi. Na wszelki wypadek ubiła butem ziemię w miejscu, gdzie stała, jednym tupnięciem i raptem odsunęła się od kuszącego krzewu asfodelusów. Czarownica nie miała niczego, by ochronić się przed krzykiem malców - a była przecież niemal pewną, że owa roślina była mandragorą. Niewiele myśląc, pomknęła więc ku kamiennej dróżce, uważając na drzewo, które przypominało bijącą wierzbę - może mieli tam szklarnię i odpowiednie ochraniacze?

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : rzut kością

'k100' : 11

Wycofanie się było chyba rozsądnym rozwiązaniem w tej chwili. I kto wie, może w pobliżu rzeczywiście znajdą się jakieś ochraniacze? Zanim się jednak o tym przekonała, musiała przedostać się między roślinami na ścieżkę. Przypadkowo acz bardzo nieopacznie potrąciła prawą dłonią niepozorny, nieznany jej krzew... Postąpiła jeszcze dosłownie dwa kroki i dokładnie w momencie kiedy stanęła na ścieżce, poczuła palący ból. To nie było zwykłe poparzenie - paliło, jak gdyby Cassandra właśnie wylała sobie na dłoń rozgrzane do czerwoności żelazo. Z każdą chwilą ból się nasilał i obejmował coraz większą część jej ciała - pnąc się w górę po ręce. Porażone w niej mięśnie nie były posłuszne właścicielce - utrzymanie czegokolwiek w tej dłoni nie było możliwe. 

(Masz dwa dni na odpis. Pamiętaj, aby rzucić kostką k100. Od wyniku odejmowane jest 10 punktów. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin - jedynie 5)