— od strony matki Lovegood; a chociaż matka zmarła przy porodzie, pozostała nierozłączną częścią życia Baudelaire'ów, wiec i relacje nawiązane z jej rodziną i przyjaciółmi pozostaja również dalej żywe. Podobno Clementine odziedziczyła po niej nie tylko urodę, ale też usposobienie: łagodność, dobroduszność, choć w przeciwieństwie do matki jest to mocno nieprzystosowana do życia w społeczeństwie dusza

— częściej o niej było słychać na salonach niż ją widać, nie uczęszczała do żadnej szkoły, nie udzielała się społecznie, nie wychodzila z domu prawie wcale, co powoli małymi kroczkami zaczyna się zmieniać, wraz z jej uporem, z jakim namawia ojca, że większą krzywdą jest niewiedza o świecie niż grozące jej w nim choroby,

— niewidoma, cierpiąca na śmiertelną bladość, chorowita – uznająca te niedoskonałości za cenne wartości swojego życia, które zbudowały jej osobowość w taki, a nie inny sposób. Uznaje wadliwość swojego wzroku za dar, pozwalający jej w relacjach nie widzieć, a czuć i słyszeć znacznie więcej i doświadczać intensywniej na tych płaszczyznach, które zwykle w relacjach nie stanowią istotnej roli

— hodowca ptaków ozdobnych i miłośniczka całej ich pozostałej rodziny, rozmawiająca z nimi zwierzęcousta, traktująca swój talent jako sferę dla niej dość intymną, a kontakt z tymi zwierzętami, jako osobiste przeżycie