Ptaszarnia

Elizabeth w swoim małym dziecięcym jestestwie nie miała jeszcze przyjemności by spotkać kogoś obdarzonego jakąkolwiek genetyką. Tak jak w wypadku niektórych można było się jedynie cieszyć, bo oszalałego wilkołaka lepiej omijać było z daleka, tak inne wydawały się młodemu umysłowi niezwykle fascynujące. Być może jeszcze zmieni zdanie – czekały ją w końcu lata edukacji, a wpływy rówieśników na dzieci był niesamowity. W takich warunkach wyrastali ludzie skłonni do poświęceń, ale też i tacy, którzy chętniej odwróciliby się plecami w razie gdyby ktoś ich potrzebował. Na kogo wyrośnie młoda Elizia? Na pewno na kogoś, kto dalej będzie martwił się losem zwierzaków, bo teraz wpatrywała się z nadzieją w Cressidę.
Słowa o klatce widocznie napawały ją zdumieniem – nie było to coś, na co wpadłaby z oczywistością w swoim wieku, bo przecież dotychczas papużce było dobrze. Przykucnęła jednak przy klatce, spoglądając na papużkę i marszcząc lekko brwi. Nie chciała spowodować cierpienia, dlatego już teraz otworzyła drzwiczki klatki i delikatnie wyciągnęła dłoń, pozwalając papużce, aby usiadła na jej palcach i wyciągnęła ją z miejsca, które sprawiło jej tak wiele bólu.
- Ja nie chciałam! Znaczy, nie sądziłam, że jest za mała, po prostu zawsze była taka. Mam nadzieję, że się  na mnie nie gniewa? Od teraz nie będę jej zamykać w klatce, o! Pozwolę jej latać po pokoju tyle, ile będzie chciała i już nie będzie musiała się martwić, że jest za mało. Będzie dobrze, Charles, obiecuję! – Była w pełni przekonana, że wszystko potoczy się dobrze i nie będzie żadnego problemu od teraz, a jej papużka będzie się cieszyła dalej swobodą i znów wróci do ćwierkania.
Nawet nie zauważyła, kiedy obok niej pojawiła się przerażona opiekunka, spanikowana i przerażona zniknięciem dziewczynki. Podziękowała jeszcze Cressidzie za to, iż przez nawet krótką chwilę zajęła się drobnym urwisem, zaraz też zabierając ze sobą klatkę i kierując się w stronę wyjścia. Cokolwiek miało dziać się dalej, pani Fawley mogła być pewna, że Charles był w dobrych rękach, a jej sekret miał być bezpieczny.

|zt