Główna izba

|3 września

Kiedy mrugała miała wrażenie, że oczy nie chcą się ponownie otworzyć zbyt szybko. Była ewidentnie zaspana. Przepracowywała się, lecz nie potrafiła pomimo częstych zapowiedzi przed samą sobą, że robić tego nie będzie. Ograniczenia dotyczące poruszania się podczas godzin policyjnych również zmuszały ją do robienia logistycznych fikołków. Szczęśliwie, jako zawodowy numerolog i twórca świstoklików, potrafiła robić wyjątkowo spektakularne akrobacje w tym zakresie. Było to całkiem pocieszające i utrzymujące w nadziei na zorganizowanie kilku dodatkowych godzin na sen. Uśmiechnęła się blado sama do siebie.
Nie odwiedzała tego miasta zbyt często, a tym bardziej jego obrzeży więc minął dodatkowy kwadrans nim udało jej się zlokalizować Menażerię Woolmanów. Oceniła z daleka budynek jako dośc obszernt. Zmierzała ku niemy kiwając głową w geście powitania w stronę mijanych nieznajomych zaczynając się niepokoić o to, czy uda jej się z powodzeniem zlokalizować kobietę z która się umówiła. Czarne trzewiki na obcasie zastukały o schody drewnianej werandy. Rąbek kremowej sukienki sięgającej kostek zafalował gdy przystanęła pytając uprzejmie wiekowego mężczyznę w bujanym fotelu o to, gdzie znajdzie Pannę Moretti. Wymieniła z nim kilka dziękczynnych uprzejmości i ruszyła do wnętrza budynki. W jednej dłoni trzymała walizkę z kolorowanej na zielono skóry. Wydawała się dość pękata i mało elegancka. Wolną dłonią poluzowała zawiniętą pod szyją brązową apaszkę, kiedy z lekkim zdezorientowaniem skanowała spojrzeniem wnętrze. Oczy jej zabłyszczały, kiedy udało jej się dostrzec kobietę pasującą do opisu przy blacie długiego stołu. Zdjęła z głowy modne w poprzednim sezonie nakrycie głowy z ozdobnym bażancim piórkiem i przełożyła je do dłoni trzymającej walizkę wykazując się pewnego rodzaju zręcznością.
- Panna Moretti...? Riana Vane, korespondowałam z Panią, prawda...? - przedstawiła się szukając potwierdzenia w swoich domysłach. Wyciągnęła w sposób naturalny rękę w stronę czarownicy w dość biznesowym stylu. Kobieta przed nią wydawała się młoda, lecz to nie sprawiało, że patrzyła na nią z góry. To by było zresztą nieco nierozsądne biorąc pod uwagę, że sama potrzebowała jej usług.