Tower Bridge

- Aeris - rzucił ponownie.

|cofam się o pole w dół + nie wiem czy mgła już dotarła, czy nie dotarła

The member 'Elphie Urquart' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 72

Nic nie rozumiem. Panuje taki chaos, że ciężko zorientować się w sytuacji. Dłuższy moment poświęcam jednak czarownicy, która mimo paniki chce walczyć nadal. Generalnie to rozumiem, więc kiwam potwierdzająco głową. I tak nie mogę jej pomóc, nie znam się na magii leczniczej. - Postaramy się ich zatrzymać i jednak nie zginąć - rzucam lekko, maskując tym swój niepokój. Bo łatwiej powiedzieć niż zrobić.
A ten debil dalej kłapie ozorem. - Zamknij mordę - odpowiadam temu idiocie, chociaż nie wiem po co. Chyba po prostu chcę, żeby przestał wylewać z siebie te głupoty. Jedynymi zdrajcami tutaj są oni. Więc naprawdę, niech zmieni płytę, bo to do niczego nie prowadzi. Nie wiem jednak co zrobić w tej sytuacji, czy w ogóle mogę coś jeszcze zrobić, więc na razie cofam się, a później się zobaczy.

Ja też nie wiem co się dzieje, więc po prostu w tej turze przesuwam się dwa pola w dół mapy

Kieranowi udało się obronić przed agresywnym zaklęciem, ale zniechęcająca mgła, wyczarowana przez Elphiego, uniemożliwiła jakikolwiek atak, zarówno ze strony trzech przeciwników, jak i Kierana, Randalla i Elphiego. Na moście zapadła niepokojąca cisza, drżąca jednak od echa dalszych zaklęć, sięgających przeciwległych brzegów rzeki. Bezradni i pozbawieni motywacji, mogliście tylko patrzeć na walące się po obydwu stronach domy - oraz na czekających na koniec działania mgły Ministerialnych czarodziei, gotowych do przejścia przez most. Chwilę później - choć czas wlókł się dla was niemiłosiernie, a wdychana mgła sprawiała, że traciliście całą nadzieję - zaklęcie przestało jednak działać. W tym samym momencie walka rozgorzała na nowo, jeszcze bardziej chaotyczna i przerażająca w swej brutalności, bowiem siły Ministerstwa Magii weszły już na most. Obydwie strony walczyły zaciekle; nie mieliście czasu na rozmowę, zmuszeni do odpierania coraz zajadlejszych ataków czarodziejów i czarnoksiężników - wielu z tych, których znaliście z pracy lub korytarzy Ministerstwa, posługiwało się teraz magią tak plugawą, że budzącą skrajne obrzydzenie. I powodującą okrutne obrażenia; wokół was padali ludzie, ale wy walczyliście jednak do końca.

Końca...wybuchowego. Nie wiedzieliście, co dokładnie się dzieje, ale w pewnym momencie - w którym sądziliście już, że przeważające siły Ministerstwa po waszych trupach przejdą do dalszej części Londynu - most pod waszymi stopami zatrząsł się jeszcze silniej, a potem...zaczął rozpadać się na części. Potężna eksplozja wyrwała spod waszych stóp wielkie bloki betonu, kostka brukowa rozsypała się niczym piach, a później cała konstrukcja mostu, będącego symbolem Londynu, zaczęła rozpadać się na waszych oczach. Nie mieliście szans na ucieczkę, ale również wasi przeciwnicy znaleźli się w potrzasku. Osłabieni waszymi działaniami, nie zdołali się ewakuować, a ich ciała zsunęły się w rozświetloną odblaskami zaklęć kipiel Tamizy. Choć próbowaliście uniknąć głazów i elementów mostu, spadających na was, nie udało się to - wkrótce zostaliście zasypani wielkimi odłamkami i straciliście przytomność pod gruzami Tower Bridge.

Wiedzieliście jednak, że utrzymaliście most na tyle długo, by wasi sojusznicy bezpiecznie ewakuowali mugoli z nadrzecznych domów.


***
Nie zostaliście jednak pogrzebani żywcem. Sojusznicy odnaleźli was i przenieśli do bezpiecznych domów poza granicami Londynu, gdzie przywołani uzdrowiciele zdołali was ocucić i zaleczyć poważne, tłuczone obrażenia. Najpierw jednak zapadliście w magiczną śpiączkę, mającą przyśpieszyć działanie eliksirów wzmacniających oraz ułatwiających zrośnięcie połamanych kości.

Kieran, jeszcze tej samej nocy zostałeś wybudzony z leczniczej śpiączki i otrzymałeś informację o śmierci wielu Twoich przyjaciół z Biura Aurorów, w tym Sophii Carter, która bezpośrednio przyczyniła się do zawalenia mostu i zniszczenia przeprawy. Jednocześnie zginął jednak jeden z nowych dowódców Sił Ministerstwa. Zrobiliście wszystko, by powstrzymać atak zwyrodnialców i dzięki waszemu heroizmowi udało się eakuować choć część niewinnych obywateli.

Kieran, Elphi i Randall - wasze obrażenia nie zagrażały życiu, ale musieliście przez 2-3 dni pozostać w łóżku, przestrzegając zaleceń uzdrowicieli, zaś do końca kwietnia będziecie odczuwać ból stłuczonych mięśni i nastawionych kości. Odnieście się do tych obrażeń chociaż raz w jakimś wątku w bieżącym okresie fabularnym.

| [size=10] MG dziękuje za grę. Możecie, ale nie musicie napisać post z 'zt'.

Obrażenia (do ewentualnych wątków z uzdrowicielami, jeśli chcecie je rozgrywać)
Elphi (30 - cięte, 200 tłuczone); złamana prawa noga, złamane prawe biodro
Randall (50 - cięte, 200 tłuczone); poważny wstrząs mózgu
Kieran  (220 - tłuczone); zmiażdżona lewa ręka, lewy bok, połamane żebra

Krzyk jastrzębia przeciął noc, gdy brązowy ptak frunął nad ulicą. W nocy był niemal niewidoczny, a gdy szybował, nawet najbardziej czułe ucho nie było w stanie go usłyszeć. W jednej z łap, zakończonej długimi szponami, trzymał list, jednak jego mina – jeśli ktoś byłby w stanie ją dostrzec – nie wyrażała wcale zadowolenia. Tak, jakby stworzeniu wcale nie podobało się, że musi odwiedzać akurat Londyn.
W końcu jastrząb zniżył lot i wypuścił ze szponów list. Światła latarni oświetlały jego błyszczące, brązowe pióra. Nim wiadomość w kopercie delikatnie opadła na ziemię zatoczył nad nim krąg, jakby chciał upewnić się, że papier dotknie podłoża, a następnie wzbił się w górę, znikając w mroku nocy.
Jeśli przechodzisz tu jako pierwszy pomiędzy 30 września a 4 października, możesz dostrzec na moście niewielki list. Jest zapieczętowany i zamknięty, wyraźnie w dobrym stanie. Jeśli go podniesiesz i przyjrzysz się tyłowi korespondencji, dostrzeżesz wypisane ładnym, ozdobnym pismem: Do Ciebie, przechodniu. Gdy otworzysz kopertę zalakowaną pieczęcią w kształcie gwiazdy, ujrzysz list, a w nim: