Ok, tak chyba byłoby najlepiej . Zawsze można coś kiedyś zagrać i zobaczyć jak przebiegnie to pierwsze spotkanie.

Siema, kuzynko! Jak my się ładnie mijamy.
Łączą nas moje dwa ostatnie lata w Hogwarcie, w tym twój pierwszy w drużynie quidditcha i klubie pojedynków. Przez pierwszy rok, półtora(?) kursu aurorskiego Sophie mogli się też widywać w ministerstwie. Był wtedy jeszcze pracownikiem biura aurorów.
Nie zauważyłem, że nie jesteś jedną z moich sióstr? Broniłem, strzegłem, doradzałem? Pomagałem, czy byłem raczej rzepem na ogonie?

W drużynie niestety się minęli - bo Coriander skończył naukę w czerwcu 1945, a Sophia dołączyła do drużyny i klubu na początku swojego trzeciego roku, czyli już jesienią 1945, w kolejnym roku szkolnym . Więc już sobie razem nie pograli, ale 2 lata nauki się pokryły.
Haha, tylko Sophia jest silna i niezależna, więc na pewno oburzałaby się na wszelkie próby traktowania jej jak istoty słabszej, zwłaszcza w dorosłości. Utrzymuje, że nie potrzebuje męskiej opieki, bo sama doskonale daje sobie radę i woli być traktowana na równi z mężczyznami niż jako kobieta. Taki z niej chłopobab trochę.
Jej kurs trwał w latach 1952-55, więc jeśli Coriander jeszcze wtedy był w MM to mogli mieć tam ze sobą do czynienia. Potem jak zniknął to Sophię pewnie to dziwiło, ale ostatecznie na pewno zrozumiała, że może to nie było jego życiowe powołanie i wolał robić coś innego. Dla niej samej to sprawa dumy, na przekór wszystkim, którzy twierdzą, że aurorstwo nie jest dla kobiet uparcie szlifuje umiejętności i po każdym upadku wstaje. Niemniej jednak są rodziną, a Sophia rodzinę szanuje. Mimo różnicy wieku mogli się poznać już wcześniej, jak na przykład Sofka odwiedzała Rowan czy coś.

Skoro bardzo się sprzeciwiała to pewnie starał się nie być natrętny z pomocą. Ale też wytłumaczyć, że ta jego samozwańcza funkcja obrońcy dotyczy młodszych kuzynów płci wszelakiej i to nie seksizm przez niego przemawia.

Ale jeśli Soph przyjaźni się z Red, to znają się na pewno. Mieszkali przecież pod jednym dachem!

Pewnie czasem mogli się przez to droczyć, jak on próbował się nią opiekować, a ona z uporem powtarzała, że daje sobie świetnie radę sama i opiekę może zostawić dla tych, którzy jej potrzebują. Nawet, kiedy niecały rok temu zginęli jej rodzice, starała się ukrywać swój żal i emocje, i być twarda. Wie, że będąc kobietą musi starać się jeszcze mocniej, skoro na co dzień funkcjonuje w zawodzie zdominowanym przez mężczyzn. I ostatnimi czasy to pracy (oraz Zakonowi) podporządkowała życie.
Ale w gruncie rzeczy lubić się mogli, skoro łączy ich jakieś bliżej nieokreślone pokrewieństwo oraz Sofka przyjaźni się z Rowan. Mogła też usłyszeć o jego sytuacji z małżeństwem, bo Caileen zna z Hogwartu, choć po szkole kontakty im się rozluźniły. Niemniej jednak jej feministyczna dusza na pewno byłaby daleka od potępiania kobiety, która uciekła od patriarchalnych zobowiązań i wybrała wolność .