First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

Mogłoby się wydawać, że zamknięci w sobie Yaxleyowie byli dosłownie wypruci z emocji, a ich kamienne twarze, nie do przeniknięcia, nie kryły w sobie niczego więcej nad pustkę. Kontrolowanie uczuć przychodziło im jednak w ważnych sprawach ciężko, lecz z każdego takiego starcia potrafili wyjść zwycięsko i ugruntować się w fakcie, że zagłuszacze wszelkich racjonalnych decyzji, logicznego myślenia musiały zniknąć. Musiały zostać odepchnięte, lecz nie oznaczało to wcale, że nie odczuwali ich w ogóle. Byli przecież wciąż ludźmi i jak ludzie dawali się takim odruchom poprowadzić w granicach własnego rozsądku oraz charakteru. Z Leią i z nim samym nie było inaczej. Stąd też wiedział, że siostra aż buchała od emocji, chociaż uzewnętrzniały się one jedynie niezauważalnym dla laika drżeniem lewego kącika ust. Musiała być porażona idącymi w przód planami - wszak zdarzyć się to musiało na przełomie dni lub dwóch. Jeszcze nie tak dawno leżała w swojej sypialni bez oznak powrotu do zdrowia. Morgoth jednak nie mógł dłużej zwlekać; nie, gdy taka okazja jawiła się przed nimi. I nie robił tego tylko ze względu na poprawienie stosunków między rodem Blacków a ich własnym. Nie oczekiwał poklasku za tę inicjatywę i nie chciał jej. Chciał jedynie akceptacji ze strony ojca do tychże planów, którą uzyskał. Wierzył w to, że wraz z Lupusem Leia stworzy coś w rodzaju partnerstwa. Oboje nauczeni, że coś takiego jak miłość było jedynie tłumaczeniem się głupców z własnych błędów i porażek, zdawali sobie sprawę, że to na szacunku i wspólnym działaniu opierały się najsilniejsze ze związków. Sam oczekiwał tego samego po własnym małżeństwie, doszukując się w postaci młodej narzeczonej cech potwierdzających jego pragnienia. Znał jednak Lupusa od dziecka. Jeśli komukolwiek miał oddać swoją siostrę, to właśnie jemu.
- Niedługo odbędzie się spotkanie, na którym zostanie przedstawiona ów opcja - wyjaśnił, czując się wyjątkowo podle, nie potrafiąc inaczej dobrać słów. Nie chciał, by brzmiało to tak brutalnie - niczym dobijanie targu, ale zbyt długo grali w tę grę z Leią, by się oszukiwać, że było to coś innego. Wiedział jednak, że słowa młodszej Yaxley nie były pogardą wobec wspomnianego rodu. Wręcz przeciwnie. Z opcji jawiących się na horyzoncie, ta nie jawiła się w ciemnych barwach. Jedną z okrutniejszych zmian, które miała przejść jednak młoda arystokratka, było przerzucenie jej z dzikich ostępów do wielkomiejskiego Londynu. Morgoth miał jednak nadzieję, że odpowiednie zaklęcia powiększające przestrzeń pomogą siostrze pokonać i tę przeszkodę. - Nie potrwa to więcej niż miesiąc - odparł, patrząc na nią przepraszająco. Przepraszam, że tak szybko musisz dorastać, chciał jej wyznać, ale słowa nie opuściły jego ust. Zamiast tego podjął się innych kroków. - Okres narzeczeństwa trwa kilka miesięcy. Czasem dłużej - dodał, chcąc ją jakoś podnieść na duchu. Wszak na oswajanie się z tym stanem mogła mieć zdecydowanie więcej niż chociażby on. Była to słaba pociecha, lecz nie mogli popadać w marazm. Nie teraz, gdy jej światło znów zaczęło wydzierać się poza granice ciemności, a ich siła jako rodziny odradzała się wraz z powstaniem najmłodszej z nich. Nie chciał jednak kończyć tego momentu w ów poważny sposób - Leia musiała odpoczywać, ale przed powrotem do komnat, chciał poprzebywać z nią jeszcze trochę. - Przejdźmy się - zaoferował, zarządził, nie chcąc słyszeć odmowy i podając siostrze swe ramię jako oparcie. Ruszyli wspólnie ku ogrodom, gdzie nie tak dawno temu bok przy boku odkrywali tajniki tego miejsca i snuli plany o wielkiej przyszłości. Przyszłości rodzeństwa Yaxley.

|zt x2