Jadalnia

Klamki, zawiasy, zdobione drewno. To ciekawe jak wiele różnych spostrzeżeń można było mieć w temacie tak prozaicznym, jakim były drzwi. Evandra próbowała przypomnieć sobie wygląd zamku Ludlow, jednak nie bywała tam na tyle często, by móc wypowiedzieć się na jego temat, niż kurtuazyjnym komplementem.
Wymienione z Mathieu znaczące spojrzenie nie wymagało dodatkowych słów. Zapewne w najbliższych dniach wyjaśnią sobie wszystko, co niedopowiedziane. Teraz Evandra czuła częściowe zadowolenie, słysząc wybrzmiewającą w ustach szwagra zgodę. Marna to była satysfakcja dla nagromadzonego w ostatnich tygodniach bólu, lecz niczego więcej nie mogła już oczekiwać.
Rozmowa o ogarach nie interesowała jej wcale. Nikt dotąd nie zabrał jej na żadne polowanie, nie znała ras psów, ich charakterystyki ani predyspozycji. Swoją uwagę skupiała dotąd wyłącznie na syrenach, hippokampach oraz smokach. Do tych ostatnich zresztą przekonywała się dopiero od niedawna, kiedy potrzeba zgłębienia kilku tajników popchnięta została przez dołączenie do rodu Rosier, jak i chęć pomocy przy sprawach rezerwatu. Stwierdzenie lorda Avery, jakoby do wyboru odpowiedniego psa najważniejsza była krew, wcale nie zaskoczyło czarownicy. To oczywiste, że w ich kręgach wszystko obracało się wokół jej czystości, świadcząc o wyższości wszystkich innych przymiotów w porównaniu z kundlami.
Lady doyenne odstawiła pustą już filiżankę, oddychając ze spokojem na dobiegające końca śniadanie. W znanych sobie przestrzeniach czuła się pewnie, jako pani tego domu, ale to ogrodowe alejki przynieść miały większą swobodę. Szczerze liczyła na to, że wśród krzewów róż znajdzie okazję, by zamienić kilka słów z Corinne. Młoda czarownica dostała już liczne zapewnienia, że może czuć się w Château Rose jak u siebie, jednak to bezpośrednia, niewystawiona na publiczne światło rozmowa odkryć miała prawdziwe zamiary.
Na słowa Tristana o polowaniu zwiastujące zakończenie posiłku wyprostowała się i zwróciła do zainteresowanych spacerem kobiet.
- Panie zapraszam do głównego holu. Stamtąd przejdziemy do ogrodów. - W ślad za gospodarzem powoli podniosła się z miejsca, chcąc zminimalizować potencjalne zawroty głowy, jakie męczyły ją w ostatnich miesiącach szczególnie często. Sprawnie łapiąc równowagę dołączyła do gości kierujących się do wyjścia z jadalni. Zrównując się z Timothee, ułożyła dłoń na jego ramieniu i uśmiechnęła się, chcąc dodać mu otuchy. Mimo wszystko ten dzień zaczął się zadziwiająco dobrze.

| zt wszyscy