Lorem Ipsum jest tekstem stosowanym jako przykładowy wypełniacz w przemyśle poligraficznym. Został po raz pierwszy użyty w XV w. przez nieznanego drukarza do wypełnienia tekstem próbnej książki. Pięć wieków później zaczął być używany przemyśle elektronicznym, pozostając praktycznie niezmienionym. Spopularyzował się w latach 60. XX w. wraz z publikacją arkuszy Letrasetu, zawierających fragmenty Lorem Ipsum, a ostatnio z zawierającym różne wersje Lorem Ipsum oprogramowaniem przeznaczonym do realizacji druków na komputerach osobistych, jak Aldus PageMaker

Lorem Ipsum jest tekstem stosowanym jako przykładowy wypełniacz w przemyśle poligraficznym. Został po raz pierwszy użyty w XV w. przez nieznanego drukarza do wypełnienia tekstem próbnej książki. Pięć wieków później zaczął być używany przemyśle elektronicznym, pozostając praktycznie niezmienionym. Spopularyzował się w latach 60. XX w. wraz z publikacją arkuszy Letrasetu, zawierających fragmenty Lorem Ipsum, a ostatnio z zawierającym różne wersje Lorem Ipsum oprogramowaniem przeznaczonym do realizacji druków na komputerach osobistych, jak Aldus PageMaker

– Zechcesz zaprosić mnie do tańca? Pierwszy zachowałam dla ciebie – spytała, nie chcą dłużej wciągać się w nic nieznaczącą rozmowę. Nie obchodziła jej jego praca; jedyne, co miało dla niej znaczenie, to zabawa, z którą zwlekała zbyt długo czekając na jego przybycie.

OPIS

OPIS

OPIS

Kiedyś zawodowe spełnienie było jej największym celem. Teraz jednak zaczynała zastanawiać się, czy cena, którą będzie musiała za nie zapłacić, naprawdę jest tego warta – Nie nazwałabym tego przygodami, ale pracuję w świętym Mungu jako magipsychiatra – zaczęła, krzywiąc się nieznacznie na pytanie o męża oraz dzieci. Wciąż nie mogła przywyknąć do tego, że wkrótce nie będzie już lady Slughorn, a lady Crouch i dzieci, bez względu na to, jak bardzo chciałaby się tego wyprzeć, będą od niej oczekiwane

- I jeśli się nie mylę, skoro już postanowiłeś złożyć mi wizytę, możesz równie dobrze zabawić mnie swoją obecnością – ostatnie kilka słów przeszło niemalże w szept, gdy dłonie Madeline ostrożnie chwyciły za krawędzie szaty Amadeusa, doprowadzając ją do porządku, a ona sama wspięła się na palce na tyle, by ich oczy znalazły się prawie na tym samym poziomie, a jej wargi niemalże muskały jego, gdy wypowiadała ostanie słowa z lekko prowokacyjnym uśmiechem na ustach.

Reakcja Quentina na jej widok sprawiła, iż musiała ugryźć się w język i powstrzymać przed parsknięciem śmiechem. Po tylu latach lord Burke pozostawał być może jedyną osobą, która tak jawnie wyrażała do niej swą niechęć, a ona wciąż nie do końca wiedziała, co było tego przyczyną. W końcu w dzieciństwie tak świetnie się ze sobą dogadywali...

– Domyślam się, że o porady małżeńskie powinnam zwrócić się do mojej drogiej kuzynki? – zapytała z cieniem śmiechu w głosie – Choć może lord będzie w stanie zdradzić mi pewien sekret. Czego mężczyźni oczekują od swoich żon? – dodała, spoglądając na niego wyczekująco. Łamanie zasad od dawna nie smakowało tak wyśmienicie.

– Gdybyś kiedykolwiek potrzebowała pomocy wiesz, gdzie mnie znaleźć. Mój gabinet zawsze stoi otworem – dokończyła, posyłając jej krótki, przyjazny uśmiech i zabierając się do pakowania swojej torby. Z jakiegoś powodu, patrząc na Caley odnosiła wrażenie, iż było w kobiecie coś więcej, niż dawała po sobie pokazać i szczerze liczyła, że wszystko w jej życiu ułoży się po jej myśli.

Powoli obeszła salę, w pierwszej chwili chwytając w dłoń kieliszek złocistego szampana i dość szybko upijając połowę jego zawartości, na brzegu szkła pozostawiając odcisk czerwonej szminki, którą pociągnięte zostały jej usta.
- Staraj trzymać się blisko – mruknęła do jednego ze służących, upijając do końca alkohol i odstawiając pusty kieliszek na tacę, jednocześnie zastępując go następnym, który tym razem zamierzała powoli sączyć. Wydawało jej się, że do końca wieczora będzie potrzebować ich znacznie więcej.

OPIS

- Powiedzenie "czas leczy rany" ma w sobie o wiele więcej prawdy, niż może ci się wydawać. Uwierz mi, teraz możesz tego nie zauważać, jednak za jakiś czas z pewnością wspomnisz moje słowa - uśmiechnęła się trochę szczerzej, przez chwilę mówiąc bardziej jako ktoś, kto doświadczył w życiu podobnych zdarzeń, niż jako magipsychiatra

Za każdym razem, gdy ulegała w ten sposób, bądź nie była w stanie odnieść sukcesu w nawiązaniu odpowiedniej więzi z pacjentem, postrzegała siebie jako niekompetentną i zaczynała wątpić we własne umiejętności - Nie mam przeciwskazań przed dalszym wykonywaniem przez pana zawodu, jednak pozwolę sobie zasugerować regularne wizyty, jeśli nie u mnie, to u któregoś z moich kolegów - powiedziała jeszcze, wstając z miejsca i odprowadzając mężczyznę do wyjścia. Otworzyła przed nim drzwi, nie obdarzając go jednak uśmiechem - Do widzenia - rzuciła krótko, czekając, aż przejdzie przez próg, po czym zamknęła drzwi samej wracając do biurka.

OPIS

OPIS