Odpowiedź nie nadeszła; jedynie wykrzywione bólem ciało, rysy twarzy, jakiś cherlawy, brzydki pomruk spomiędzy ust; obraz nędzy i rozpaczy. Może gdyby nie wisiał jej szmalu, może gdyby nie był tak żałosny i wkurwiający; nader wszystko jeśli nie byłaby sobą, może byłoby jej go żal.
Do obrazków takich jak ten; obskurnych, odrażających, wręcz groteskowych, można było przywyknąć. Dolohov westchnęła cicho, nie doczekawszy się odpowiedzi na zadane pytania. Jęki nieszczęśnika jedynie wystawiały cierpliwość na kolejną z prób.
Przez moment odczuwała wyraźną potrzebę kopnięcia go; w szczękę lub brzuch – ostatecznie odrzuciła głupiutką pokusę; po Cruciatusie, jaki zaserwował mu Macnair, nawet niczego by nie poczuł, ubrudziłaby sobie tylko trzewik. Niewarte zachodu.
– Ty tak na poważnie? Że możesz przechlać moje siano? – mruknęła – do samej siebie, bądź Tommiego – zaraz potem kręcąc z powątpiewaniem głową – Aquassus.

The member 'Tatiana Dolohov' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 73

--------------------------------

#2 'k10' : 10

+ bo zapominalska jestem

The member 'Tatiana Dolohov' has done the following action : Rzut kością

---

'k8' : 5, 1

Rzut na wyrwanie Tommy - odporność magiczna 10, st wyrwania 105

Żywotność:
Tommy: 128 - 36 - 11 = 81

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 52

Pokręcił głową nieustannie zmniejszając odległość do mężczyzny. Walczył, był uparty, ale najwyraźniej nie docenił swych wrogów i tym samym ściągnął na sobie katastrofalne skutki. W końcu po chwili nie był już w stanie dłużej opierać się plugawej klątwie, która wchodziła w każdy zakamarek jego umysłu i zadawała ból o jakim wcześniej nie śnił. Nijak miało się to do rozbitego nosa, czy łuków brwiowych - cierpnie było nieporównywalne do żadnego innego.
-Wystarczy. Na razie- sprecyzował widząc jak ten leżał już na chłodnej posadzce, a z jego ust poleciała spora ilość krwi zmieszanej ze śliną. Nie był pewien, ale miał też wrażenie, że i jego spodnie były mokre, choć nie wykluczał zwykłej kałuży. Opuściwszy różdżkę - choć wciąż miał ją w pogotowiu - zerknął na Tatianę, przy której w końcu musiał złamać się. Szatyn nie wierzył, iż nadal mógłby zapierać się ryzykując przy tym własne życie. -Pani chciała z Tobą pomówić- rzucił kpiąco wędrując dłonią do wewnętrznej kieszeni szaty, gdzie spoczywała piersiówka.