Wren usiłowała odkazić ranę; trzykrotnie wypowiedziana inkantację zawiodła - w końcu ostatecznie - z różdżki trysnęły iskry, w różnych barwach, topiąc się w świeżej ranie Schmidta; czarodziej był wytrzymały, silny fizycznie, lecz mimo to nie był w stanie powstrzymać syknięcia bólu - poczuł się jakby Wren zasypała jego ranę solą. A Wren mogła dostrzec, że rzeczywiście to zrobiła - iskry podrażniły ranę i zostawiły po sobie poparzenia przypominające poparzenia kwasem.

Wren zadała ranę: 10 - poparzenia

Zamilkł dokładnie tak, jak prosiła jedynie posyłając chłopaczkowi mordercze spojrzenie. Jeszcze go dorwie; jeszcze dowie się o co w tym chodziło i zetrze uśmieszek z jego ust, zamieniając go w krwawy grymas. Oblicze Austriaka stało się niezwykle nieprzyjemne, chłodne oraz pozbawione większych emocji. Zimnym spojrzeniem obserwował, jak Wren próbuje wypowiedzieć inkantację. I gdy miał zaproponować udanie się do Munga, z jej różdżki uleciały kolorowe iskry spadające wprost na jego ramię. Syknięcie bólu uszło z jego ust. Na Merlina, czy tak miał zginąć?
-Was für’n Scheiß!? - Syknął, z rysami wykrzywionymi nieprzyjemnym bólem. Palce drugiej dłoni odruchowo zacisnął niedaleko rany naznaczonej paskudnym poparzeniem, a zęby zgrzytnęły, gdy automatycznie zacisnął szczęki.

Kolejna prośba skośnookiej finalnie przemówiła do nieco zagmatwanego móżdżku metamorfomaga, uciszając go. Przeniósł swój wzrok na jej różdżkę, gdy w tym samym momencie iskry sypnęły w kierunku rany Austriaka. Nawet bez syku ze strony pokrzywdzonego tymże nieudanym zaklęciem Regi odczuł jakiś ścisk w okolicach żołądka, bo jakby nie było... miał być następny w kolejce!
W jego głowie prawdopodobnie powstałby ciąg przyczynowo skutkowy świadczący o tym, że to najprawdopodobniej była wina ich wygłupów, gdyby nie to, że był właśnie zbyt przejęty swoją prawą ręką, która wciąż dziwacznie paliła go od środka.
- O rajuśku - mruknął pod nosem, domyślając się, że słowa Schmidta były jakimś obrzydliwym przekleństwem. Pomimo braku sympatii dla drugiego brodacza, Regi nie życzył mu śmierci, a nawet jeśli, to może nie takiej, której byłby świadkiem. Nawet przez myśl mu nie przeszło, żeby skomentować to w sposób złośliwy, dość już się wycierpieli... chyba.

Chaos zasiany w myślach zbierał swe pokłosie; doigrali się, oni, ona, kiedy szpic różdżki wypluł z siebie złośliwe iskry jeszcze mocniej podrażniające ranę. W gardle Azjatki ugrzęzło zduszone piśnięcie - powstrzymała je w ostatniej chwili, gdy czarne oczy rozwarły się szerzej, a ona pobladła na twarzy, świadoma, że stało się to, co stać się absolutnie nie powinno. Wyrządziła mu jeszcze większą krzywdę. Nie tak jak zawsze, nie w sposób, który graniczył z masochistyczną przyjemnością; tym razem podpaliła jego tkanki i wyrwała zeń wściekłe syknięcie, chętna uciec stąd natychmiast niż zostać i próbować dalej. Ale zobowiązała się do pomocy. Czmychnie potem. Schowa się przed nim i nie wyjdzie z nory wypełnionej wstydem. - Nie maż się - mruknęła zatem defensywnie, po to, by chronić szalejące w niej nagle poczucie winy i poniżenie. Wciąż nie rozwiązała kwestii rzuconej na nią klątwy, nie rozszyfrowała zagadki i niosła na swoich ramionach krzyż kapryśnej, podburzonej przeciwko sobie samej magii. To na pewno dlatego purus okazał się cierpieniem, nie ukojeniem. - Spróbuję jeszcze raz - zapowiedziała w ponowionej koncentracji, sukcesywnie uciekając spojrzeniem do nadpalonego złamania, zamiast do któregokolwiek z mężczyzn. - Purus...

The member 'Wren Chang' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 16

Promień magii okazał się za słaby. Remedium zaśmiało się jej w twarz, a ona przyrzekła sobie, że jeśli następne próby skończą się podobnie, po prostu ich tu zostawi. Nie będzie ryzykować dokładaniem im cierpienia; zmarszczyła zatem brwi mocno, zarysowując zmarszczkę na czole, i wzięła kilka głębokich oddechów. Powinny ją uspokoić. Wyrównać buzującą w środku magię. - Do diabła z tym gównem - warknęła pod nosem i zdecydowała się zmienić strategię. Najpierw oparzenie, potem odkażanie. - Cauma sanavi maxima - spróbowała.

The member 'Wren Chang' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 68

--------------------------------

#2 'k8' : 6

Pełne ulgi westchnienie uleciało spomiędzy rozwartych warg, gdy ślad po oparzeniu zamienił się w ledwo widoczną spod zaschniętej i świeżej krwi bliznę. Zniknie po czasie, to teraz nieistotne. Należało znów skupić się na odkażaniu ran. Tym razem odwróciła się na kolanach do Jeremy'ego, licząc, że z nim pójdzie jej łatwiej. Albo przynajmniej magia, grymaśna, zawodna, wyładuje się na nim. - Nie ruszaj się - poleciła i ponownie odetchnęła głęboko, przywołując w pamięci lekcje Elviry. Musiały jej pomóc, jeśli nie, były na nic. - Purus - zaintonowała z  wymuszonym spokojem.

The member 'Wren Chang' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 68

Schmidt wywrócił ślepiami na słowa narzeczonej.
- Nie wypłacisz mi się za to. - Mruknął, na chwilę zaciskając palce na dłoni Azjatki, chcąc dodać jej otuchy. Doskonale wiedział, że miała doświadczenie w nieudanych zaklęciach, wysilił się więc na uniesienie kącików ust w bladym uśmiechu. Ta porażka z pewnością będzie ją kosztować co najmniej dwa rosołki z deserem, tego był pewien. - Wren, weź głęboki oddech. Uda ci się. - Mruknął, wlepiając zielone ślepia w jej twarz. Chwilę później wypowiedziała kolejne zaklęcie, które tym razem przyniosło odpowiedni skutek. Oparzenie zniknęło pozostawiając kolejną bliznę na jego ciele. Nie pierwszą i nie ostatnią z resztą.
Ostrożnie wypuścił powietrze z ust, dopiero teraz zauważając, że do tej pory wstrzymywał oddech. Korciło go, aby rzucić jakimś nieprzyjemnym komentarzem, nie chciał jednak bardziej denerwować Wren. Siedział więc, przyciskając ramię do boku, w oczekiwaniu gdy znów przyjdzie jego kolej na leczenie. - Uznam to za komplement, że tylko ja rozpaliłem Twoją różdżkę. - Mruknął, posyłając jej łobuzerskie spojrzenie... i chyba dalej chcąc, aby się odrobinę rozluźniła.

Mocno przełknął ślinę, choć rosnąca gulka w gardle skutecznie mu zabraniała naturalnego przełykania. Był całkiem przerażony tym, że dziewczyna jednak nie była tak świetną uzdrowicielką, ale lepsza była jakakolwiek interwencja, niż żadna, tym bardziej że toczyło się o jego prawą dłoń. Pal licho z jakimiś oparzeniami w lewej ręce Schmidta, bo to metamorfomag mógł mieć potem rzeczywiste problemy, gdyby coś poszło nie tak.
Zamykając swoją szczerbatą gębę na wszystkie z możliwych spustów, jedynie obserwował, jak ta rzuca zaklęcie, które jeszcze chwilę temu sprawiło niemały psikus. Widocznie magia skośnookiej bardziej go lubiła od jej rzeczywistego wybranka i czy ktokolwiek mógłby się dziwić?
- Praktyka czyni mistrza. - mruknął z cierpkim uśmiechem posłanym w jej kierunku, choć rozbiegany wzrok raczej jasno wskazywał na jego nieziemski strach, który starał się gdzieś skryć.

Purus w końcu odpowiedział łaskawie, a przepływająca przez jej ramię magia znalazła swoje ujście w szpicu kasztanowego drewna, odkażając ranę należącą do metamorfomaga. Przynajmniej tyle. Wren odetchnęła z kolejną falą zalewającej ją ulgi, choć wiedziała, że teraz przyszedł czas podjąć następną próbę na szmalcowniku, który usiłował dodać jej otuchy. Była mu wdzięczna - choć nie wyrażała tego ani słowem, ani nawet ekspresją, zbyt skupiona na tym, by nie pozwolić koncentracji osłabnąć przez prywatne rozterki. - Dobrze. Jeszcze raz - wyszeptała w eter i obróciła się na klęczkach w kierunku Schmidta, zawieszając różdżkę nad jego złamaniem. Jeśli dobrze pójdzie, niedługo żaden z nich nie będzie już cierpieć. - Purus - zainkantowała ostrożnie.

The member 'Wren Chang' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 45

Udało się, znów - i o ile zalała ją chwilowa radość, wiedziała doskonale, że teraz nadejdzie o wiele trudniejszy moment. Wren zmarszczyła delikatnie brwi i spojrzała na nich obu uważnie, najpierw na jednego, potem na drugiego. - Słuchajcie mnie teraz uważnie. Znieczuliłabym was, ale... Dacie sobie radę. Nastawię wam kości, powinny zrosnąć się za pomocą zaklęcia - nie stosowała go po raz pierwszy, lecz inkantacja również nie należała do tych często używanych, więc Wren kilka uderzeń serca poświęciła na absolutne uspokojenie myśli. Oczyszczenie ich ze wstydu i trwogi, z niepewności. Musiała być teraz dzielna, musiała sobie poradzić. Nieważne, czy różdżka była dziś jej wrogiem. - Najpierw ty - skierowała te słowa do Regiego i znów obróciła się w jego kierunku, z różdżką zawieszoną nad złamaniem dominującej ręki. Poradzę sobie. Z klątwą czy bez klątwy. - Możesz zagryźć rękaw, krzyczeć, ale nie ruszaj się - poleciła. - Fractura texta.

The member 'Wren Chang' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 68

--------------------------------

#2 'k8' : 5