byli ludźmi oddanymi naturze. Hattie Grey z domu Sprout od zawsze miała rękę do roślin. Potrafiła z nimi rozmawiać, zdawało się, że słyszy ich myśli, czuje ich emocje. William Grey był urzędnikiem, weteranem Wielkiej Wojny i człowiekiem oschłym acz dobrego serca. Porzucil prace urzędnika na rzecz stania się leśniczym. Państwo Grey wychowywali nas w otoczeniu natury i jej poszanowaniem.

w ogrodzie na tyłach domu, gdzie wraz z bratem wspinaliśmy się na drzewa, bawiliśmy się w chowanego. Z ojcem nie raz wyruszaliśmy na długie spacery po lesie, gdzie wraz z nim naprawialiśmy jesienią pasieki.
Szklarnia matki też była świetnym miejscem zabaw kiedy w naszej wyobrani zmieniła się w dziką dżuglę, przez którą musieliśmy się przedzierać.

mieszanego towarzystwa. Nie brakowało w nim czarodziei i mugoli, choć przy rodzinie ojca musieliśmy ukrywć kim byliśmy. Nie było to trudne, jako czarodzieje pół krwi znaliśmy świat mugolski. Matka i ojciec dbali o to, abyśmy nigdy nie zapomnieli naszych korzeni.

dziecko głośne, psotne i bardzo ciekawskie. Wpadałem do każdej dziury, zaglądałem w każdy możliwy kat i zadawałem wiele pytań. Wszędzie mnie było pełno i zawsze musiałem wypowiedzieć się na jakiś temat.

Wyprawę z rodzicami na ulicę Pokątną. Ojciec był na niej pierwszy raz i zachwywał się jak my, zachwycony wszystkim co widział. Zafascynowany tym o czym jedynie słyszał. Choć to nie była jego pierwsza wyprawa, to zawsze był zaskoczony. Razem wybieraliśmy różdżkę, a potem wskazał mi najlepszą sowę, z tych najbardziej wytrzymałych. Chciał mieć pewność, że listy zawsze będą dochodzić.

Już na peronie przebierałem nogami ne mogąc się doczekać aż wsiąde do wagonu. To tam poznałem pierwszych znajomych, a część z nich przetrawała do dzisiaj. Słuchałem do jakich domów chcą trafić inni, który jest lepszy od reszty. Nawet nie wiem kiedy dojechaliśmy na miejsce.

O wielu rzeczach. O zdobywaniu świata, o tym, że będe lekarzem albo leśnikiem jak ojciec, później miałem być pisarzem, a potem strażakiem . Co tydzień był inny pomysł i inne marzenie.

Zarozumiałym i jeszcze ciekawskim, który ciągle przerywał nauczycielowi i zalewał go falą pytań o egzotyczne rośliny. Biblioteka Hogwartu była zaś skarbnicą wiedzy na ich temat, więc wodziłem palcem po mapie opowiadając, że kiedyś dotrę do tych wszystkich miejsc. Chciałem już wtedy zostać podróżnikiem i wiedziałem, że zrobię wszystko aby osiągnąć swój cel.

Nauka tego co sam uważałem za interesujące, czyli zielarstwo i opieka nad magicznymi stworzeniami. jako chłopak, którego roznosiła energia cieszyłem się na obronę przed czarną magią. Poza tym uwielbiałem dokucza młodszym i uprzykrzać życie woźnemu, nie byłem bardzo potulnym i karnym uczniem.

Nauki matki nie poszły w las i świetnie radziłem sobie na zielarstwie. Ciągłym wsparciem był również dla mnie brat, a przy kominku snuliśmy plany o własnej hodowli rzadkich roślin, które będą dostępne tylko u nas w szklarni. Może stworzymy nawet własną odmianę?
Dopiero z czasem zacząłem pojmować transmutację i odkryłem w sobie smykałkę do tego przedmiotu.

Eliksiry! Nie zliczę ilości spalonych kociołków i stołów oraz własnych włosów. Osmolony wychodziłem niemal za każdym razem. Ewidentnie nie miałem ręki do tego przedmiotu więc moją ambicją było jedynie ledwie go zdanie.

W okrojonym gronie najbliższych przyjaciół, nie byłem odludkiem, ale też nie potrzebowałem posiadania wokól siebie całego stada ludzi. Nie ważne było kim kto był, czym zajmowali się ich rodzice, ważne było, że łączyły nas wspólne pasje.

otwarty, nieco psotny, czasami zadufany chłopak. Zwłaszcza gdy chodziło o rośliny, potrafiłem byc przemądrzały. Bywałem złosliwy dla młodszych, jednak był to pewien etap w moim życiu.

Jedynie ci, którym dokuczałem albo bywałem dla nich złośliwy.

wspierać innych, ale też dążyć do swojego rozwoju. Z bratem snuliśmy wielkie plany, a bez wiedzy zdobytej w szkole nie mogły się one udać.

Regularnie otrzymywałem szlabany, ale najbardziej lubiłem te które miałem odbywać w szklarni lub w Zakazanym Lesie. Paru nauczycieli zwróciło uwagę, że specjalnie łapię szlabany by móc bezkarnie obcować z roślinami czy zwierzętami.

Jak na tak psotnego ucznia to nigdy, Hattie nie miała w zwyczaju na nas krzyczeć.

To zawsze w poszukiwaniu słodyczy, co jak co, ale łasuchem byłem. Zostało mi zresztą to do dzisiaj.

To zdarzało się, choćby dla samego wymykania sie, aby poczuć dreszcz emocji.

Regularnie, a to do Zakazanego Lasu czy też nad jezioro, aby zoaczyć rośliny czy też zwierzęta, a to do Hogsmeade, aby zakupić coś w sklepie, kiedy akurat było potrzebne, a wyjście nauczyciele zaplanowali na za 2 tygodnie.

Wielki bałagan, pełno książke, notatek i sadzonek, które brudziły podłogę i pościel, czasami jak zdarzyło się miec coś wybitnie nietypowego to dochodziły dziwne zapachy oraz dźwięki jakie wydawały rzeczone rośliny.