First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Nie spodziewałem się tego, przed czym stanąłem, chociaż bzdurnym przecież było założenie, że z różdżką nic mi nie groziło. Mugole, choć gardziłem nimi posiadali jakąś trudną do zidentyfikowania chęć przeżycia, która niezmiennie mnie irytowała. Gdy zobaczyłem postawnego mężczyznę powstrzymałem się przed kolejnym już westchnięciem, to wszystko robiło się strasznie upierdliwe, tym bardziej, że w moją stronę leciała wprawiona mocą jego ramion, łopata, która zamierzała nieźle we mnie grzmotnąć, jeśli tarcza okaże się felerna.
- Protego! - zakrzyknąłem wykonując pionowy gest różdżką i mając nadzieję, że żadna z części mojego ciała nie spotka się z przedłużeniem dłoni kędzierzawego osiłka.

The member 'Apollinare Sauveterre' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 9

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Magnus nie był w stanie rzucić zaklęcia ascendio, poczuł jednak wpływ anomalii, po raz kolejny już zaburzający czarodziejskie moce; dziwna słabość nieznacznie obniżyła jego siły. Cyneric doskoczył do Magnusa próbując ochronić go własną tarczą - bezskutecznie. Drew wybiegł zza ściany i dobiegł do dwójki czarodziejów, lecz nie zdążył wyczarować przed nimi tarczy, nim ognista kula uderzyła w pierś Rowle'a; rozgrzany ogień buchnął prosto na arystokratę, osmalając jego szyję, parząc skórę przez ubranie i podpalając płomieniami wierzch szaty. Antoni omsknęła się dłoń - promień zaklęcia świsnął niecelnie. Istota, która miotnęła ogniem, wydała z siebie potworny skrzek, półmartwe stworzenie u stóp Magnusa, Drewa i Cynerika jęknęła przeciągle, mocniej zaciskając pięść na trzymanym nożu.

Valerij ponowił zaklęcie, tym razem skutecznie - wysoki mur odgrodził go od pomieszczenia, zza którego nie ustawały hałasy. Coś, cokolwiek tam żyło, próbowało wydostać się na zewnątrz. Francuz miał mniej szczęścia - nie zdążył osłonić się przed łopatą, która uderzyła go prosto w tors, rozcinając materiał ubrania i skórę, z której polała się strużka krwi. Mężczyzna uniósł łopatę w pozycji obronnej, na jego czarnej, ubrudzonej węglem twarzy jawiła się determinacja.

Alarm wył już długo.

(nie)życie:

Widział niemalże w zwolnionym tempie, jak stworzenie cisnęło w niego kulą ognia, przed którą nie zdołał w żaden sposób się obronić, również solidarne zaklęcia tarczy jego kompanów okazały się zawodne. Rozgrzane płomienie sięgnęły ciała Magnusa, mimowolnie wyrywając z zaciśniętych warg mężczyzny ostry syk, protestujący przeciw zajmowaniu tkanek przez zachłanny ogień. Zachowując przytomność umysłu zrzucił z siebie tlącą się szatę, ignorując krew po raz kolejny cieknącą mu z nosa - niestety nie mógł nie zwrócić uwagi na bolesne muśnięcia ognia, jakie wciąż czuł na swej klatce piersiowej.
-Malesuritio - wycharczał, celując różdżką w monstrum, które śmiało miotnąć w niego ognistą kulą (zemsta na wroga?) zdając sobie sprawę, że zmagając się ze swym osłabieniem więcej będzie zawadzać swym towarzyszom, aniżeli im pomoże. Cofnął się jednocześnie kilka kroków, zmierzając docelowo ku drugiemu pomieszczeniu; wciąż niepokoił go wyjąc nieustannie alarm, na co postanowił zwrócić uwagę reszcie wesołej kompanii.
-Macie pomysł, jak to uciszyć? A co, jeśli ta szopa właśnie się wali? - wywarczał, zdenerwowany osłabiony obrażeniami i wściekły, na czas, jaki beztrosko zmarnowali. Zmarnował, otwierając te pieprzone drzwi.

The member 'Magnus Rowle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 64

--------------------------------

#2 'k10' : 5

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Zaklęcie zawiodło, ale też niewiele spodziewałem się po Obronie Przed Czarną Magią w moim wykonaniu, zdecydowanie lepiej radziłem sobie z zaklęciami, niźli tarczami. Łopata dotarła do mnie szybko rozdzierając koszulę i raniąc tors. Wykrzywiłem twarz w chwili, gdy poczułem ból spoglądając nieprzyjemnie na mężczyznę. Musiałem nad nim jakoś zapanować, a zawodziłem. Jeśli nie zbiorę się w całość, a chwilę ten robal, nic nie warty szczur, skutecznie zbije mnie do nieprzytomności i chyba lepiej, żebym został tutaj, niźli wracał z podkulonym. Westchnąłem, ale tym razem już nie lekko, tylko widocznie zirytowany własną, ostatnią objawiająca się prawie wszędzie magiczną ułomnością, której w żaden ze sposób nie byłe w stanie wytłumaczyć.
- Timoria. - wybrałem więc znów celując w mężczyznę, mając nadzieję na zgoła lepszy efekt niż przed chwilą.

The member 'Apollinare Sauveterre' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 22

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Dobrze. Dobrze...Pomyślał, gdy ostatecznie udało mu się poprawnie wywołać zaklęcie. Zabezpieczył plecy. Sobie, pozostałym. Miał taką nadzieję, że wszystkim przyjdzie z tego skorzystać.
Następnie przyśpieszył kroku. Idąc przy ścianie kierował się do drzwi znajdujących się na przeciw tych,które zablokował. Na mapie były również oznaczone w sposób szczególny, lecz w przeciwieństwie do pozostałych nie wyglądały by były desperacko zablokowane. Valerij wypuścił powietrze z ust podchodząc do nich. Odważny był, gdy przychodziło do mieszania podejrzanych specyfików w kotle, a nie otwierania tajemniczych drzwi ze świadomością tego, że zdany będzie na samego siebie. Serce mu od dłuższego czasu kołatało nerwowo w rytm wyjącego alarmu, a żołądek zaciskał się i zapadał sam w sobie. Położył dłoń na klamce mając nadzieję, że prowadzą tam gdzie założył, że prowadzą. Drzwi jednak nie uległy jednak pod naporem jego dłoni. Spodziewał się tego. Skierował różdżkę na zamek. Przymkną oczy starając się skupić, zignorować wzrastającą w nim niepewność oraz wyjący alarm.
- Sezam Materio- wypowiedział darując sobie delikatności.

The member 'Valerij Dolohov' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 8

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Alarm dźwięczał nieprzerwanie nie wróżąc nic dobrego. Musieli się ruszyć do przodu i całkowicie pozbyć się mugoli, którzy nadal stali im na drodze. Zaklęcia nie działały tak jak powinny. Trzeba było reagować dlatego Drew nie chcąc już bawić się w kolejne wyciągnął nóż, który wcześniej wpadł mu w ręce i zbliżył się do stwora, który przed sekundą zaatakował Magnusa. Wymierzył nożem wyważony cios w górną część głowy chcąc całkowicie pozbyć się problemu jakim był stwór.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 71

Antonia nie miała pojęcia co jeszcze mogli zrobić. Stwory wydawały się nie dawać za wygraną, a oni już dawno powinni byli dołączyć do poruszających się ciągle do przodu towarzyszy. Miała nadzieje, że właśnie tak było. W tym momencie było im daleko do znalezienia źródła anomalii, było im daleko nawet do przedostania się dalej, ale chaos nie miał im w niczym pomóc. Tak… mogliby ruszyć do przodu nie zważając właściwie na nic, ale to tak nie działało. Borgin nigdy nie umiała działać w grupie. Była indywidualistką. Łatwiej jej było podejmować decyzje tylko za siebie nie mając na barkach ciężaru życia innych ludzi. Teraz tak naprawdę jedyne co mogli zrobić to czekać. Dźwięk alarmu doprowadzał ją do szału. Skąd pochodził? Mogła go jakoś wyłączyć? Nie miała pojęcia. Wszystko wydawało się być po prostu zbyt skomplikowane i to właśnie doprowadzało ją do szału. To, że niewiele mogła zrobić. Nadal musieli sobie poradzić ze stworami, nadal musieli ruszyć  po cel, po który tutaj przyszli. Wiedziała, że nie uda jej się rzucić zaklęcia na stwora dlatego postanowiła, że skupi się na leczeniu. Podeszła do Magnusa i przykładając różdżkę do jego ramienia rzuciła – Paxo

The member 'Antonia Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 88

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Walka trwała już długo, zbyt długo. Dziwny dźwięk nie ustawał czyniąc wrażenie coraz bardziej denerwującym, irytującym. Kolejna porażka zniechęcała wprawiając Cynerica w stan narastającej frustracji. Znów zawiódł, porażka innych nie była żadnym miodem na serce, nie potrafiła pocieszyć. Widmo kuli ognia dosięgającej Magnusa przypomniało mu o jego oparzeniach, których nabawił się niewiele wcześniej. Magia znów zawodziła, ludzie zawodzili i Yaxley obawiał się, że straci rezon. A nie mógł. Musiał się starać dla siebie, dla rodziny i dla organizacji. Nigdy dotąd się nie poddawał i nie miało się to zmienić. Musiał walczyć, bez względu na to jak bardzo syzyfową pracą miało się to okazać. Kolejne porażki należało przekuć w energię oraz mobilizację do dalszego działania. Tak sobie wmawiał podczas krótkich przebłysków, podczas których nie musiał zastanawiać się gorączkowo co dalej.
Wreszcie musiał podjąć jakąś decyzję, odciąć ich raz na zawsze od szlam, chociaż nie miał żadnych nadziei na powodzenie tego planu. Zrodzonego znów zbyt szybko, lecz aktualna sytuacja wymagała prędkich rozwiązań. Tkwili tu już zbyt długo, zaś czas działał na ich niekorzyść. Musiał znów spróbować i tak do końca świata.
- Murusio - wypowiedział unosząc różdżkę. Gestem ręki znacząc jeden koniec z drugim końcem ściany, mającym oddzielić czarodziejów od zmutowanych mugoli. Bardzo starał się skoncentrować na tym, żeby przypadkiem nikogo nie uwięzić po drugiej stronie, wraz z tymi potworami. Pomimo upływającego czasu, w tym przypadku musiał działać powoli, starannie i skrupulatnie. Nie patrząc na kolejną porażkę majaczącą na horyzoncie. Najważniejsze, żeby nie zaszkodził jeszcze bardziej.

Mapka:

The member 'Cyneric Yaxley' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 55

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :