Leopold Street

To było tylko zlecenie. Nie łączyło was nic więcej oprócz tego, że została ci polecona. I tak właśnie chciałeś żeby zostało. Nie czułeś do niej żadnej innej więzi niż tej związanej z dokończeniem zadania. Kwestia rany? To tylko bonus, który mogła odrzucić i zostawić cię w taki sposób jaki na ten moment byłeś. A jednak coś jej zimnym sercem poruszyło, jakieś jedno, pojedyncze drgnienie, które sprawiło, że postanowiła Ci pomóc. Szanowałeś i zapewne na przyszłość zapamiętasz jeśli dane będzie wam się kiedyś spotkać w podobnych okolicznościach lub okolicznościach tożsamych, nie jako zlecenie... A przypadek. Kto wie jak spleść mógł wasze różdżki los. Postanowiłeś jednak nie próżnować i skorzystać z jej ramienia, które wzięło na swoje barki ciężar twojego ciała. Nie byłeś nader muskularny, nie ważyłeś też nad wyraz dużo, więc znacznie łatwiej było Cię transportować bez użycia różdżki...
Niby czego miałeś próbować? Uciec z tego miejsca? Z bełtem w udzie? Niepoważna myśl zakiełkowała w jej głowie na którą równie odpowiedziałeś niepoważnie. Czy to z powodu bólu czy tego, że było to po prostu dla ciebie niekomfortowe prosić kogoś o pomoc w takiej błahej rzeczy. Bardziej wolałeś ją dawać niż brać. A jednak szliście w dół. — Wybacz, nie mam skrzydeł. Skorzystałbym wtedy z okna. — Czy to żeby faktycznie wyskoczyć z niego i zakończyć ten ból czy zwyczajnie zażartować. Ale wraz z kolejnymi krokami nie stawało się to uciążliwsze. A nawet żart postanowił się wydostać z jej ust. — Smutne, bo jeśli by tak było to już dawno byś mnie tam zostawiła. Ale wtedy nie dałbym Ci żyć juz do końca. Byłbym naprawdę wkurwiającym poltergeistem, Mulciber. — Bo tym byś się na pewno stał, biorąc pod uwagę jak duzo jeszcze ambicji miałeś w sobie i jak dużo chcialeś osiągnąć. Finalnie byliście jednak co raz bliżej pubu, który miał Ci posłużyć jako transport do jakiegoś wygodnego miejsca. — Pieniądze wpadną za niedługo. — Dodałeś na odchodne, kiedy życzyła ci "bycia zdrów". Spędziłeś jeszcze chwilę w barze, napiłeś się czegoś dla ukojenia bólu, a potem teleportowałeś do najbliższego ci znajomego znachora.

z/t