122/215 -20

Dalej nic, ale spokojnie, to po prostu wymagało czasu. O wiele więcej niż by sobie tego życzył, to fakt, ale przecież nie mógł tutaj leżeć do końca swoich dni. Należało zachować spokój i skupić się na dążeniu do swojego celu. Żadne gwizdy z widowni nie mogły go teraz wyprowadzić z równowagi, myślał tylko o pokonaniu uroku.

The member 'Edgar Burke' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 74

152/207, -10

Nieustannej żenady ciąg dalszy. Naprawdę jest mi wstyd, przykro i w ogóle nie wiem już co ze sobą zrobić tak naprawdę. Zerkam to na sędziów, to na zniesmaczoną widownię widząc, że nic dobrego ze mnie nie będzie. Cóż. Spoglądam przepraszająco na lorda Burke, chociaż on to raczej tego nie widzi. I ma to gdzieś.
- Commotio - próbuję znów jak ostatnia kretynka w kółko tych samych zaklęć, ale nie mam pojęcia co mogę robić więcej. Muszę próbować do skutku i tyle. Tak sobie wmawiam, żeby dodać sobie samej otuchy oraz zagrzać się do dalszej bezsensownej walki.

The member 'Pomona Sprout' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 44

152/207, -10

Cóż za zaskoczenie, ale dalej mi się nie udaje. Nie mogę się wcelować w lorda Burke, chociaż leży jak kłoda na arenie. Żenada, naprawdę. Staram się jednak i nic mi nie wychodzi, nie wiem już co zrobić, żeby było lepiej. Przecież wymawiam wszystko poprawnie, ruch nadgarstkiem także jest bardzo dobry, robię wszystko tak, jak uczono mnie w Hogwarcie. I na nic się to zdaje.
- Commotio - powtarzam do znudzenia, ale cóż, kiedyś może się uda. Nawet jeśli zaczyna mnie to już trochę nużyć, tak naprawdę. Tylko palący wstyd nie pozwala mi na niechętne machanie różdżką, chociaż mam ochotę to właśnie uczynić. Jeszcze walczę.

The member 'Pomona Sprout' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 59

106/215 -30

Poczuł jak uderza w niego zaklęcie, a przez jego ciało przechodzi fala zbłąkanych ładunków elektrycznych. A on nic nie mógł z tym zrobić - nawet nie widział, że zaklęcie leci w jego stronę. Leżał. Coraz bardziej zmęczony i coraz bardziej rozzłoszczony. Ale dalej próbował przełamać zaklęcie.

The member 'Edgar Burke' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 24

106/215 -30

Ale nic z tego. Może był już za słaby? Nie, to nie mogła być wymówka. Nie w takich walkach brał udział i nie tak słaby już bywał. Uszedł z życiem po spotkaniu z bazyliszkiem, a nie potrafił przełamać petrificusa? Nie, tak nie mogło być.

The member 'Edgar Burke' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 86

152/207, -10 i Edzio nie oberwał

Można tak walczyć w nieskończoność tylko po co. Nie mam innego wyjścia, więc dalej staram się udawać, że to wcale nie tak, że to nic strasznego i jest sens naparzać zaklęciami, które mijają biednego, spetryfikowanego lorda Burke naprawdę znacząco. Chociaż jeden urok to tak prawie wcelował, aż zamieram na chwilę z niedowierzania. Ale wciąż nic.
- Caeruleusio - mówię tym razem, chcąc skorzystać może z czegoś łatwiejszego. I to nieważne, że dla mnie widocznie nic nie jest łatwe. Nieważne jest też to, że już zamarzałam mojego przeciwnika oraz to, że to mało rozwijające. Chciałabym po prostu, żeby coś mi wreszcie wyszło.

The member 'Pomona Sprout' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 66

152/207, -10

Wreszcie coś się udaje. Błękitna mgiełka lodowego czaru zmierza wprost na leżącego na arenie mężczyznę. Z jednej strony czuję ulgę, z drugiej narastające zmęczenie i frustrację. Stoję przed nie lada wyzwaniem na temat tego, co powinnam zrobić w tym momencie. Nie mam zbyt wielu opcji, a każda jedna jest trudniejsza. Coś jednak muszę uczynić.
- Everte stati - próbuję znów, gdyż to zaklęcie też jest prostsze od wcześniejszych. Ostatnio mi się nie udało, ale co tam. Przecież ogólnie niewiele rzeczy mi wychodzi w ostatnich minutach żałosnego starcia zatem chyba wiele nie tracę. Wóz albo przewóz, a baba z wozu koniom lżej czy jakoś tak. W każdym razie nie mogę odpuścić.

The member 'Pomona Sprout' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 65

80/215 -40

Poczuł jak trafiają w niego dwa zaklęcia - jedno po drugim. Jego zmrożone ciało zostało zmrożone jeszcze raz, ale tym razem dosłownie. Najgorsze nastąpiło zaraz potem, kiedy wyrzuciło go do tyłu na odległość przynajmniej kilku metrów, a on dalej nic nie mógł na to poradzić. Po prostu leżał, coraz bardziej słaby i obolały, ale również coraz bardziej zdenerwowany. Musiało. Mu. Się. W. Końcu. Udać.