The member 'Johnatan Bojczuk' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 11

Zachichotała. Choć nie czytała regularnie mugolskich komiksów, Flasha jako postać mniej więcej kojarzyła, więc bez problemu załapała żart Bojczuka.
– No! Zobacz! – przeszła „spokojnym” krokiem na drugi koniec pokoju, ciesząc się tym, jak prędko się porusza. To było naprawdę przyjemne uczucie.
Widząc zmagania Johnatana, zaproponowała:
– Może trochę wolniej machnij różdżką? Śpieszysz się trochę. No wiesz… Caneteria Ficta! – wypowiedziała zaklęcie powolutku, ruszając różdżką w adekwatnym tempie.
Niech w pomieszczeniu zabrzmi słowik.

The member 'Gwendolyn Grey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 71

I znowu NIC. No szlag mnie już zaczynał trafiać, irytowałem się coraz bardziej, a to z pewnością mi nie pomagało. Gwen za to radziła sobie coraz lepiej, więc szczerzę się do niej w uśmiechu, klaszcząc w dłonie kiedy sunie po pokoju z prędkością światła. Później kiwam głową, że okej, spróbuję.
- Dobra, to do CZTERECH razy sztuka - staram się skupić bardziej, a przyjemne nuty płynące po eterze w sumie działają całkiem kojąco na moje nerwy - Piękne - mówię z uznaniem, po czym ponownie wprawiam różdżkę w ruch, tym razem stosując się do wskazówek panny Grey - Lateo

The member 'Johnatan Bojczuk' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 69

– Mhmm… – mruknęła rozmarzona.
Następnie obserwowała, jak Johnatanowi wychodzi zaklęcie. Obraz w końcu się poruszył. Gwen podeszła do niego, oczarowana.
– To dopiero jest piękne – powiedziała. – Następnym razem sama spróbuje… Może w końcu czarodzieje mnie docenią, jak myślisz? Ale na razie chyba muszę wracać do pracy.
Przygryzła wargę, spoglądając na Bojczuka.
– A ty nie miałeś czymś się zajmować, tak właściwie? – spytała. Kojarzyła, że Johnatan przyszedł do niej z jakiegoś konkretnego powodu, ale ostatecznie skończyło się na tym, że tylko dotrzymywał jej towarzystwa.

No wreszcie! Egzotyczny ptak ożywa i wylatuje z ram obrazu, mknąc pod dachem pracowni, a ja śmieję się głośno, niezwykle dumny, że po wielu próbach, w końcu mi się udało. Daję mu zrobić kilka okrążeń, a gdy przysiada na stoliku ponownie celuję w niego różdżką i mówię cicho finite - zwierzę rozpływa się w powietrzu.
- Musieliby być durnymi pałami, żeby cię nie docenić - kiwam głową - A tak! Miałem! - a tym czymś było wgapianie się w sufit, no perfekcyjnie szło mi od samego rana. Niemniej daję Gwen pracować, a sam rozmyślam nad różnymi aspektami codziennego życia i tak właśnie mija nam to popołudnie.

/ztx2