First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Emery Parkinson' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 83

| Bonusy: +3 do OPCM (Pierścień Zakonu), +3 do magii leczniczej (czerwony kryształ)

Ostatnimi czasy życie Alexandra składało się z powtarzalnych sekwencji - stałych i niezawodnych. Jedną z nich były między innymi spotkania klubu pojedynków. Napawały go jednak dość sprzecznymi emocjami - z jednej strony były świetnym treningiem w imię lepszego jutra związanego z działalnością Zakonu, z drugiej zaś nadal tkwił w swoim marazmie, a wszelka potrzeba opuszczenia szpitalnych murów raniła jego pracoholizm, którym zagłuszał własną depresję. Praca była sposobem na wyzbycie się siebie; tony dokumentacji medycznej miażdżyły emocje, a po każdym kolejnym zgonie widzianym na własne oczy człowiek stawał się coraz bardziej pusty, nie czując powoli nic. Było to poniekąd wybawieniem - wolał czuć pustkę narzuconą z zewnątrz niźli tę, która powstawała w nim z powodu własnych boleści i rozterek.
Wracając do klubu pojedynków jednak, miał jedną niezaprzeczalną zaletę - zapominało się w czasie walki o tym wszystkim, co znajdowało się poza ścianami wyznaczającymi salę z areną. Serce zaczynało bić szybciej, a adrenalina raz czy dwa szumiała w uszach. Skupiając całą uwagę na kolejnej obronie, na kolejnym zaklęciu rzucanym w przeciwnika czuł w końcu ulgę. Czuł się sobą. Dlatego odetchnął głęboko, gdy minął drzwi i postawił pierwsze kroki na deskach podestu. Po przyjrzeniu się swojemu przeciwnikowi z całkiem miłym zaskoczeniem przyjął fakt, że przyjdzie mu walczyć nie dość, że z kolegą po fachu, to przede wszystkim z innym członkiem Zakonu. Każdy z nich musiał bowiem dawać z siebie wszystko w takich sytuacjach, a przynajmniej dla Lexa jego motywacja w czasie walki z sojusznikiem rosła. Im bardziej się starali tym większe później mieli profity z tych przysłowiowych potu i krwi zostawionych na arenie.
Zaprezentowali różdżki, wymienili ukłony, by następnie rozejść się na przeciwległe krańce areny. Mgnienie oka później Alexander już dostawał sygnał, że może rozpocząć walkę.
- Aqua Eructo!

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 72

Posiadane przedmioty:
- Pierścień zakonu + 3 OPCM
- Czerwony kryształ + 3 do Magii leczniczej

Był jednocześnie podekscytowany, jak i zdenerwowany. Choć jeszcze miesiąc temu pojedynki wydawały mu się czymś głupim, niedorzecznym i przeznaczonym dla wariatów, teraz miał o tym całkiem odmienne zdanie. Początkowo zjawił się tutaj z niepewnością wymalowaną na twarzy, ciągle pytając siebie samego w duchu o to, czy aby na pewno jest pewien, że chce brać w tym udział. A jednak - zapisał się do Klubu Pojedynków w środku sezonu i bardzo szybko, czy to obserwując, czy to samemu biorąc udział, doszedł do wniosku, że jest to bardzo interesujące. Jednak prócz swego rodzaju zabawy, którą dostarczały pojedynki (bo pomimo różnych nieprzyjemności wywołanych niektórymi zaklęciami, adrenalina robiła swoje), dostrzegał w tym przedsięwzięciu jeden najważniejszy plus - praktykę. Był członkiem Zakonu Feniksa, a ostatni raz pojedynkował się lub używał magii innej niż lecznicza w Hogwarcie czyli... dawno temu. Już w samej teorii brzmiało to źle, prawda? Jak miał walczyć o lepsze jutro, skoro jedyne zaklęcia jakich używał były tymi z zakresu magii leczniczej lub tymi potrzebnymi w codzienności?
W głowie miał wiele scenariuszy i możliwości. Jego umysł sam je tworzył, pchany zapewne przez odczuwaną niepewność i zdenerwowanie. Wśród nich jednak nie było tego, który zakładał pojedynek z kimś, kogo znał. I to znał, jak mu się wydawało, całkiem dobrze. Ileż to razy mijał się z Alexandrem na korytarzach Munga, witając się czy nawet zatrzymując na krótkie rozmowy? Młodszy uzdrowiciel również spędzał w pracy wiele godzin, często siedząc tam nadprogramowo. Zupełnie jak Alan. Prócz tego widywali się także na spotkaniach Zakonu. Ale czemu Bennett miał wrażenie, że Selwyn spuści mu przysłowiowy łomot na tymże pojedynku? Przywitał się, dodatkowo kiwając głową, gdy tylko wszedł na podest. A potem mocniej ścisnął różdżkę w dłoni, wyrażając swoją gotowość.
- Protego! - Machnął różdżką zaraz po tym, gdy zorientował się, że zaklęcie Alexandra zadziałało.

The member 'Alan Bennett' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 87

Odetchnął z ulgą, gdy zaklęcie Protego się powiodło. Przyjemny dreszczyk przeszedł przez jego ciało z powodu swego rodzaju zadowolenia. Przez chwilę myślał, że już w pierwszych sekundach pojedynku skończy mokry od czubka głowy do palców u stóp, jednak udało się - magiczna tarcza go ochroniła. Ale czy zawsze będzie miał takie szczęście? Jego umysł pracował na przyspieszonych obrotach, kiedy patrząc na Selwyna jednocześnie obmyślał swój następny ruch. Różdżka w jego dłoniach sama się poruszyła, jakby instynktownie wiedziała co robić. W Hogwarcie często jej używał do najróżniejszych zaklęć, brał udział także w pojedynkach. Różdżka zdawała się pamiętać te czasy.
- Tremoro! - Rzucił z nadzieją, że jego dobra passa nie skończy się na magicznej tarczy, która uchroniła go przed zaklęciem przeciwnika.

The member 'Alan Bennett' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 13

Alan wykazał się godnym podziwu refleksem w obronie przed idealnie wymierzonym zaklęciem Selwyna - temu aż jedna brew powędrowała delikatnie do góry. No no, uzdrowicielu Bennett, pomyślał. Cieszył się, że jak do tej pory każdy z Zakonników z którymi miał okazję się mierzyć wykazywał się dobrymi umiejętnościami w wyczarowywaniu ochronnych tarcz. Już unosił różdżkę w geście własnej obrony, gdy zaklęcie starszego czarodzieja przemknęło mu gdzieś w okolicach lewego ucha, ostatecznie trafiając w ścianę za Alexandrem. Miał teraz okazję dwukrotnie przypuścić atak na przeciwnika, co dawało mu małą przewagę - jednak pojedynki cechowały się tym, ze nigdy niczego nie można było być na nich pewnym. Niespodziewane zwroty akcji były tu wręcz chlebem powszednim. W mgnieniu oka więc wybrał kolejne zaklęcie, chcąc przechylić szale zwycięstwa jak najbardziej na swoją stronę, nieświadom przeczuć Alana, jakoby ten miał dostać od młodego lorda łomot.
- Fumos - wypowiedział zaklęcie, po raz kolejny decydując się na jedno z tych, które należały do dziedziny obrony przed czarną magią.

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 27

Coś mu chyba nie wyszło. Zaklęcie jakoś poleciało całkowicie w bok, mijając Alana o dobre trzy stopy. Cóż, jak widać Bennett nie miał chyba co się martwić, bowiem Alexander nie był znów takim mistrzem pojedynków. Jak do tej pory miał zwyczajnie dużo szczęścia w swojej karierze w klubie pojedynków. A wracając do przewrotności losu i rozlicznych zwrotów akcji w bataliach klubowych właśnie szanse Lexa na szybką wygraną znacząco stopniały, niczym resztki śniegu wraz z nadejściem wiosny. Musiał działać szybko, żeby nie dać Alanowi tych kolejnych sekund, które mógłby obrócić na niekorzyść Selwyna. przeczesując w myślach listę swoich ulubionych zaklęć dość sprawnie wyszukał to - według niego - najodpowiedniejsze. Chyba powinno się spodobać również jego przeciwnikowi, oby docenił alexowe poczucie humoru. O ile oczywiście uda mu się trafić.
- Planta Doleto! - zamachnął się raz jeszcze różdżką z hebanu, celując prosto w Bennetta.

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 98

No, Bennett, chyba miałeś rację.
To właśnie przemknęło mu przez myśl kiedy pierwsze zaklęcie rzucone w stronę Selwyna minęło cel. I to dość znacząco. Alan zaklął pod nosem. Było tak jak się spodziewał - dobra passa skończyła się zaraz po pierwszym, udanym zaklęciu obronnym. Chociaż czy powinien tak twierdzić, gdy tak naprawdę pojedynek dopiero się zaczął? Czuł jak koniuszki palców mrowią go, a po organizmie krew krąży w przyspieszonym tempie. Adrenalina. Kąciki jego ust uniosły się nieznacznie, gdy zaklęcie Alexandra chybiło. Przy następnym nie było mu już tak do śmiechu.
- Protego Maxima! - Machnął różdżką. Nie wierzył w to, że tym razem mu się uda. Ale podjął próbę. Bo kto nie próbuje ten nie ma, prawda?

The member 'Alan Bennett' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 70

Nie udało się. Nie był tym zresztą bardzo zdziwiony. Jedynie przymknął oczy, wiedząc, że zaklęcie trafi prosto w niego. Był gotowy, tak mu się zdawało, choć od dawna nie czuł na sobie wpływu żadnego, którego nie użył on sam. Umysł pracujący w zawrotnym tempie, plątanina myśli. Zaraz, jaki efekt dawało rzucone przez Selwyna zaklęcie? Nagle poczuł ból, jak gdyby jego buty zajęły się żywym ogniem. No tak, już wiedział. Syknął i momentalnie spojrzał w dół, spodziewając się tam ognia, lecz go nie było. Wytrzymam, pomyślał, ale nie udało się. Padł na kolana. Gdy stopy nie musiały przenosić ciężaru całego ciała i z tym też ciężarem dotykać podeszew Bennett poczuł ulgę. Spojrzał kątem oka na Alexandra, a jego kąciki ust uniosły się nieznacznie w górę pomimo tego, że czuł, iż niedługo przegra ten pojedynek. Nieźle, Alexandrze. Z jakiegoś powodu bawiło go to i cieszyło.
- Confundus!- A może tym razem się uda? No dalej, Bennett. Jaki z Ciebie byłby zakonnik gdyby nie wyszło Ci żadne zaklęcie?