Serce lasu

10.03.12 23:11

First topic message reminder :

Serce lasu

Poprzez chaszcze, wysokie krzewy i olbrzymie, prastare drzewa - któż ma odwagę przebrnąć ku samemu sercu lasu? Któż ma szczęście przebrnąć tak daleko?
Mimo setek dyrektorskich, policyjnych oraz prokuratorskich zakazów, nakazów, pouczeń, listów i odzewów, w okolicy wciąż znajdują się mugole, którzy w poważaniu mają owe przestrogi, spragnieni łyku adrenaliny. Przepis ostrzegający przejezdnych przed pobytem w lesie głupim nie jest; ma swoje podstawy w logice. Nikt, kto ma w głowie choć kroplę rozumu, nie odważy się zajść tak daleko: ku samemu matecznikowi, gdzie kryją się niebezpieczeństwa, jakich wielu nie jest w stanie sobie nawet wyobrazić.
Olbrzymie, szerokie korony wysokich drzew kryją niebo, skutecznie blokując napływ światła, tak za dnia, jak i w nocy, pogrążając okolice w złowrogiej ciemności. Panuje tutaj niewyobrażalna wręcz cisza, a powtarzane przez leśnika legendy, traktują o straszliwych, krwiożerczych bestiach z piekła rodem; wilkach, jaszczurach, potwornie długich wężach, monstrualnie wielkich pająkach...
Równie niemądre zwiedzanie tych lasów wydaje się czarodziejom, choć trudno ukryć; jest to dobre miejsce dla mugolaków, charłaków i innych brudnej krwi, którzy poszukują schronienia.

Tańce i zabawy

Waltham Forest wypełnił się gwarem, muzyką i śpiewem. W samym jego środku uczestnicy święta Brón Trogain mogą bawić się do białego rana. Każdego wieczoru gościom przygrywają grajkowie wykonując przy pomocy celtyckich instrumentów aranżacje współczesnych, rytmicznych szlagierów i choć początkowo na na miękkiej trawie, przebierają pojedyncze pary, już po północy leśny parkiet między drzewami pełen jest żądnych rozrywki czarodziejów.

Lista przebojów Kotła - dołączając do tańców współczesnych na parkiecie, jedna postać z pary może rzucić kością k15 na wybór piosenki:

1: "Incendio w moje serce"
2: "Miłość miłość w Warwickshire"
3: "Mugolskie świnie"
4: "Dziewczyna goblina"
5: "Pocałunek półwili"
6: "Ona czuje galeony"
7: "Świstoklik z napisem dom"
8: "Ministra brygada" (znane również pod tytułem "Auuuuu - Wilkołak w Londynie!")
9: "Kocham cię jak psidwak"
10: "Mniej słów, więcej magii"
11: "Rozpalmy różdżkami Anglii blask"
12: "Jesteś moim pufkiem"
13: "Skocz, krocz i kręć"
14: "Wyrwałem ją z mugolskich rąk"
15: "Niuchacza szał, zaklęć błysk"

Gry i zabawy

Przy drewnianych ławach zbytych tuż obok podestu gra się w czarodziejskiego pokera lub gargulki. Kilku śmiałków już pierwszego dnia festiwalu bliżej godzin porannych zawiesiło na jednym z drzew tablicę do darta, skrzętnie ukrywając ją zaklęciami kamuflującymi przed służbami porządkowymi. Każdy chętny może dołączyć się do zabawy.

Nieopodal ław ustawiono kilka mis ze złotymi jabłkami, które należy wyłowić za pomocą ust i zębów. Każdy gość może podjąć się próby wyłowienia jednego jabłka dziennie. Owoce są jedynie magiczne pozłacane, ale jeden - wyjątkowa nagroda - jest wykonany z prawdziwego kruszcu i zmiękczony zaklęciem w taki sposób, że do czasu wyłowienia wydaje się zwyczajnym jabłkiem.

Złote jabłka - na wyłowienie ustami złotego jabłka należy poświęcić jedną turę (post) w wątku, próby można podjąć się raz w trakcie Festiwalu Lata. Podczas wyławiania jabłka należy rzucić kością k100.

1-99 - brak efektu
100 - wyłowiłeś/aś prawdziwe złote jabłko! Możesz zalinkować post w temacie komponenty magiczne aby do Twojego ekwipunku dopisano komponent złoto; albo spieniężyć jabłko w Banku Gringotta za 100 PM (zalinkuj post w skrytce).
Każdy poziom biegłości szczęście obniża ST losowania złotego jabłka o 1 oczko (99 dla poziomu I, 98 dla poziomu II, 97 dla poziomu III).

Ciuciu-wiedźma

Żona gajowego, pasjonatka rękodzieła artystycznego, przygotowała zabawę w ciuciu-wiedźmę, w którą można zagrać każdego wczesnego wieczora przed rozpoczęciem tańców na jednym z podestów. Zasady znają wszyscy — wystarczy z zasłoniętymi oczyma uderzać kijem w pustą kukłę w kształcie trójrękiego mugola ze świńskim ogonem. W tym czasie, rozgrzewają się grajkowie, codziennie na rozpoczęcie grając nowy hit "Mugolskie Świnie", który tak opisuje anatomię niemagicznych. Czarodzieje mali i duzi z upodobaniem ustawiają się w kolejce by wyładować się na ubranej w dżinsy i flanelową koszulę kukle. Po rozwaleniu mugola, wypadają z niego owinięte w kolorowe papierki Fasolki Wszystkich Smaków. Co noc pojawia się nowy "mugol" o równie interesującej anatomii, zaprojektowany przez Elisabeth Wilkes.

Ciuciu-wiedźma - każda postać może podjąć się rzutu na sprawność (do rzutu dodaje się podwojoną sprawność), stosując się do mechaniki celowania na oślep.
W przypadku czarowania w sytuacji pozbawionej widoczności (całkowite pozbawienie zmysłu wzroku, całkowita ciemność, niewidzialny przeciwnik, który w jakiś sposób zdradza się obecnością, np. dźwiękiem kroku lub promieniem rzuconego zaklęcia) postać otrzymuje karę -80 do rzutu. Karę tę niweluje bonus przysługujący z biegłości spostrzegawczości (+30 czyli łącznie -50 za poziom II, +60 czyli łącznie -20 za poziom III, +100 czyli łącznie +20 za poziom IV).

ST 40 - kukła od razu rozpada się na kawałki, wypadają z niej Fasolki Wszystkich Smaków, których smak można losować zgodnie z mechaniką. Fasolek nie można ze sobą zabrać w kieszeniach (po drodze zjedzą je dzieci, które dojrzały zdobycz) ale na miejscu można je jeść bez ograniczeń.
ST 25 - mocny i udany cios, ST uderzenia mugola dla kolejnej postaci w wątku spada o 15
ST 15 - lekki i udany cios
poniżej 15 - cios chybiony
W kukłę można uderzać do skutku w trakcie jednego wątku, z uwzględnieniem czasu oczekiwania w kolejce.

[bylobrzydkobedzieladnie]

01.10.18 20:24

58/180 -40

Zaklął siarczyście, gdy tarcza tym razem się nie udała. Poczuł od razu zębiska wbijające mu się w dłoń, a paraliżujący ból rozszedł się po całym jego ciele. Wilk odskoczył, ale zaraz poczuł zimno na tej samej ręce, które zostało wywołane przez drugiego czarodzieja. Gregorowicz zacisnął palce na różdżce, która niechybnie wypadłaby mu z ręki, gdyby nie zamrożenie. Jeszcze ją miał! Jeszcze się nie poddał. Mógł więc czarować i wskazał magicznym drewnem w człowieka. - Everte Stati! - krzyknął ponownie, chcąc odrzucić go jak najdalej od siebie. Czuł się osłabiony, lecz jeszcze nie padł! Wciąż trwał!

01.10.18 20:24

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

#1 'k100' : 6

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :
Serce lasu - Page 9 HXm0sNX

01.10.18 20:32

Gdyby był w swojej człowieczej postaci, zapewne w jego twarzy odmalowałoby się zadowolenie z sytuacji, która właśnie miała miejsce. Spodziewał się kolejnego idealnego odbicia ich i ratowania własnej skóry, lecz tarcza nie została wyczarowana. Nie zaświetlił się nawet nikły płomień z końca różdżki mężczyzny i Yaxley po chwili zaciskał swoje zęby tam, gdzie zamierzał. Nie chciał mu gruchotać kości - zamierzał jedynie udaremnić właściwe się posługiwanie ów kończyną. Wątpił, by Gregorowicz był oburęczny, lecz zaklęcie Larsona spowodowało zastygnięcie wszelkich nerwów i zamiast broń upuścić, palce wciąż dzierżyły różdżkę. Nie miało to jednak znaczenia. Obaj wszak mieli przewagę nad starszym czarodziejem. Jego towarzysz wiedział, że nie mieli go zabić, a jedynie unieszkodliwić. Dlatego też ataki nie były tak brutalne. Gdy odskoczył, a ręka różdżkarza pokryła się lodem, nie czekał. Zaklęcie wymierzone w Larsona nie powiodło się podobnie jak obrona. Gregorowicz był osłabiony na tyle, by już się z nim nie patyczkowali. Wymierzył silny cios swoim ciężarem w nogę mężczyzny, by stracił równowagę i upadł. Już i tak ledwo trzymał się na nogach. Otumaniony z krwawiącą ręką nie mógł już im przeszkodzić w pojmaniu. Była to kwestia czasu, lecz Morgoth nie lekceważył przeciwnika. Nie, gdy wciąż był przytomny. Musieli go przygotować zanim wezwą Czarnego Pana.

01.10.18 20:32

The member 'Morgoth Yaxley' has done the following action : Rzut kością

'k100' : 55

01.10.18 20:44

Zaklął znów siarczyście pod nosem widząc, że jego zaklęcie nie powiodło się. Nie miał zamiaru się jednak poddać. Zwłaszcza, że zobaczył, chwilę przed tym jak jego poprzednie zaklęcie zamroziło rękę czarodzieja, że jego towarzysz idealnie wbił swoje kły w cel.
Przeciwnik nie zdołał się obronić przed żadnym atakiem tym razem, a po chwili nawet udało mu się wyprowadzić atak. Luke był przygotowany na ból, jednak ten nie nastąpił, zaklęcie się nie powiodło.
Odetchnął z ulgą, po czym nie czekając już dłużej, ponownie uniósł dłoń ku górze. Musieli jak najszybciej unieszkodliwić tego staruszka i kończyć tą zabawę. Przecież mieli przewagę, to nie powinno być takie aż trudne.
- Commotio! - powtórzył zaklęcie mając nadzieję, że tym razem jednak osiągnie pożądany skutek, jakby nie patrzeć, ludzki organizm i wiązka elektryczna nie tworzyły zgranego duetu.

01.10.18 20:44

The member 'Luke Larson' has done the following action : Rzut kością

#1 'k100' : 87

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :
Serce lasu - Page 9 HXm0sNX

01.10.18 20:50

Lekki uśmiech pojawił się na jego ustach widząc, że zaklęcie spełniło swoje zadanie. Właśnie tak to powinno wyglądać od samego początku. Nie miał jednak zamiaru czekać nawet chwili dłużej, mieli w tym momencie za dobrą passę, więc trzeba było z niej korzystać.
Nie opuszczając różdżki nawet na moment, szybko obiegł staruszka, znajdując się teraz za jego plecami. Był jednak młodszy i z pewnością o wiele sprawniejszy więc to nie sprawiało mu problemu. Zwłaszcza, że Gregorowicz nie mógł mieć oczu w około głowy, a miał jeszcze przed sobą wilka, przed którym też się musiał bronić.
- Everte Stati! - uniósł głos celując w plecy starego czarodzieja.
Tak, czas to było zakończyć!

01.10.18 20:50

The member 'Luke Larson' has done the following action : Rzut kością

#1 'k100' : 48

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :
Serce lasu - Page 9 HXm0sNX

01.10.18 20:52

58/180 -40

Czyżby magia go opuściła? W końcu to jego przeciwnicy atakowali z niebotyczną wręcz siłą. Wilk czaił się, by atakować, czarodziej rzucił podręcznikowe Commotio, przed którym obronienie się było nie lada wyczynem. Czyżby czerpali siłę z jakiegoś konkretnego źródła? Bili jeden raz za drugim, nie ustępując pola. Gregorowicz widział po mężczyźnie, że był w miarę młody, lecz najwyraźniej piekielnie zdolny. Jego zaklęcia nie zalatywały pierwszyzną. Nie sięgał też do czarnej magii. Kim więc był? A jego towarzysz animag? Był w ogóle kobietą czy mężczyzną? Z kim miał do czynienia, że tak go nienawidzili i atakowali? - Protego! - rzucił, wkładając w to całego siebie. Ręka mu drżała, ból i ogień pulsowały, ale nie zamierzał się poddawać. Póki jeszcze stał na dwóch nogach bronił się. Uda się! Musiało się udać, na Merlina! Nie zamierzał zostać pokonany przez bandę, której motywów nawet nie znał!

01.10.18 20:52

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

#1 'k100' : 24

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :
Serce lasu - Page 9 HXm0sNX

01.10.18 20:58

-54/180

A więc dokonało się. Zaklęcie znów nie posłużyło mu tak jak jego przeciwnikom. Rozgromili go szybko i sprawnie. Trzeba było im oddać, że potrafili posługiwać się magią. A także siłą fizyczną, bo żadne zaklęcie nie mogło trwać tak długo na zwierzę. Jego przypuszczenia co do animaga musiały być słuszne. Stworzenie powaliło go na kolana, a po chwili potężne zaklęcie uderzyło w niego z siłą olbrzyma. Przez całe jego ciało przeszedł prąd, a porażenie wyładowaniami elektrycznymi odebrały już resztę zmysłów. - Kim na Salaz... - wymamrotał, nie mając nawet siły dokończyć. Płonął w środku. Już nie wiedział, co bolało go najbardziej, ale to nie miało już znaczenia. Osunął się na ziemię, a po chwili nie widział już niczego prócz ciemności. Pokonany. Przegrany z różdżką leżącą tuż obok.

01.10.18 21:12

Polowanie na Gregorowicza zakończyło się. Morgoth obserwował upadającego czarodzieja, który wymamrotał coś zbyt zaskoczony, by uwierzyć w to, że dwójka Rycerzy Walpurgii zdołała go zaskoczyć oraz pokonać. Przez moment jeszcze oddychał szybko, lecz dobitne zaklęcie Larsona odebrało mu zmysły i strąciło w ciemność braku świadomości. Teraz na ziemi za szałasem znajdował się nieprzytomny, osławiony różdżkarz, którego mieli dostarczyć do Lorda Voldemorta. Yaxley zerknął na swojego towarzysza, po czym znów na pokonanego. Dopiero wtedy wrócił do ludzkiej postaci, lecz od razu odnalazł palcami swoją różdżkę i zbliżył się do Gregorowicza, by sprawdzić czy na pewno nie miał już im zagrozić. Nogą odsunął dalej magiczną broń, a następnie zabrał ją z ziemi. Być może Czarny Pan zamierzał coś z nią zrobić - nieważne. Należało ją wziąć tak czy inaczej. Pozbawiony swoich czarów nie mógł już nikomu zagrozić. Był w końcu jedynie starcem, który posiadał wiedzę, której potrzebował przywódca Rycerzy Walpurgii. Młody opiekun smoków badał jeszcze przez chwilę rysy twarzy mężczyzny jakby chciał je zapamiętać, po czym wstał i skierował gładki heban ku niebu. Teraz musieli już tylko przywołać tego, który zlecił im odnalezienie różdżkarza. - Morsmordre - wypowiedział cicho, chociaż jego oddech był nieco płytszy niż normalnie. Pomimo że walka nie była krótka, wykończyła go. Słabości po Azkabanie wciąż dawały się we znaki, chociaż powoli zanikały, by wreszcie zniknąć całkowicie. Anomalie również kręciły się dokoła, póki co jednak nie odbierając im sił. Liczył na to, że i teraz, tutaj, na sam koniec, na zwieńczenie zwycięstwa nie odbiorą energii, której tak potrzebowali. Jeszcze nigdy nie wypowiadał zaklęcia znanego jedynie Śmierciożercom, a Mroczny Znak nie malował się nad jego głową na nocnym niebie. Zadanie poszło im łatwo, czyżby zbyt łatwo? Nie jemu było osądzać, chociaż pewnikiem było, że zamierzał wspomnieć o braku interwencji ze strony towarzyszącej im uzdrowicielki. Bierność nie była im potrzebna.

01.10.18 21:12

The member 'Morgoth Yaxley' has done the following action : Rzut kością

'Anomalie - CZ' :
Serce lasu - Page 9 HXm0sNX

03.10.18 16:03

Mroczny Znak rozjaśnił szmaragdową łuną niebo, rozlewając wokół siebie intensywną poświatę, oświetlającą twarze czarodziei - Yaxleya, Larsona oraz Gregorowicza, pozbawionego przytomności, poranionego, nie stanowiącego już zagrożenia ani nie mogącego uciec. Zaledwie kilka chwil po tym, gdy z różdżki Morgotha wymknęło się zaklęcie Rycerzy Walpurgii, wszyscy poczuli powiew lodowatego powietrza a później usłyszeli szelest długiego płaszcza, ciągnącego się po ziemi. Tuż za ich plecami pojawił się - jakby znikąd - Czarny Pan. Przystanął nieco przed wami, uważnym spojrzeniem omiatając całą scenę pojedynku, porzuconą różdżkę oraz bladą twarz Gregorowicza. W końcu miał go tuż obok, na wyciągnięcie ręki: jego i potrzebną wiedzę, gotową do odebrania i wykorzystania.
- Dobrze się spisaliście - powiedział cicho, ale z całą mocą i stanowczością, tak dobrze słyszalnymi w jego niskim głosie. Przesunął spojrzenie na Morgotha i Luke'a - mogli poczuć się docenieni a wasze działanie zapamiętane. Lord Voldemort był zadowolony ze spełnionego rozkazu: w końcu otrzymał to, co sobie zażyczył. Podszedł do bezwładnego ciała czarodzieja i uniósł różdżkę mężczyzny, chowając ją do kieszeni własnego płaszcza, po czym złapał za ramię Gregorowicza, by wkrótce rozmyć się wraz z nim w czarnej mgle.
Wasza misja zakończyła się powodzeniem.

04.10.18 16:20

Luke przez dłuższy czas wpatrywał się w zielony znak na niebie. Pomimo, że znał go dobrze, to pierwszy raz w życiu widział aby ktoś go wyczarowywał. Zielony blask odbijał się w jego oczach kiedy poczuł powiew zimnego wiatru. Jak na rozkaz oderwał wzrok od niebie i powoli się odwrócił. Najpierw usłyszał szelest płaszcza, a dopiero po chwili go zobaczył. Czuł emanującą od niego siłę i potęgę, a to spowodowało, że nabrał do niego jeszcze więcej szacunku i respektu niż wcześniej.
Gdy Czarny Pan zatrzymał się przed nimi, Larson nie dużo myśląc lekko się skłonił, a następnie zerknął na swojego kompana. Nie odezwał się jednak ani słowem. Wytrzymał spojrzenie czarnoksiężnika, a jego słowa spowodowały iż jak najbardziej poczuł się doceniony. Czyż nie o to właśnie chodziło? By odzyskać w jakimś stopniu zaufanie organizacji po tym jakże haniebnym braku obecności na spotkaniu? Do tego pierwszy, i miał nadzieję, że nie ostatni raz, miał okazję spotkać się oko w oko z Czarnym Panem, więc nic dziwnego, że było to dla niego duże wyróżnienie i w jakiś sposób połechtało to jego ego. Oczywiście nie miał najmniejszego zamiaru chwalić się tym na lewo i prawo, jednak z pewnością było to coś co zapamięta na zawsze.
Kiedy Czarny Pan rozpłynął się w powietrzu z pokonanym przed chwilą starym czarodziejem, Larson przez moment jeszcze stał w miejscu wpatrując się w punkt, z którego przed chwilą zniknął czarnoksiężnik. W końcu jednak zamrugał i lekko pokręcił głową, by po chwili spojrzeć na swojego towarzysza. Raczej słowa tutaj były zbędne, z resztą Luke nawet nie miał zamiaru nic mówić. Mieli do wykonania zadanie, wykonali je i było po wszystkim. Skinął głową na mężczyznę, po czym obrócił się powoli na pięcie i skierował się do miejsca gdzie zostawił swoją miotłę. Teleportacja była zbyt ryzykowna w tym momencie, a skoro i tak tutaj przyleciał to powrót tą samą formą transportu wydawał mu się najbardziej odpowiedni. Omiótł jeszcze spojrzeniem miejsce walki, po czym mimowolnie uśmiechnął się pod nosem.
Chwilę potem już był przy swojej miotle, by moment później już być w powietrzu i kierować się do domu.

2 x zt

Serce lasu

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia