Biała kotka, którą Luke odziedziczył razem z domem po swojej przybranej matce Cordeli Larson. Leniwę zwierzę, które najchętniej całymi dniami leżałoby na kanapie niedaleko kominka. Kiedy patrzy na ciebie tymi swoimi zielonymi ślepiami wydaje się, że czyta z twojej duszy. Luke jest do niej bardzo przywiązany, bo przypomina mu o dobrych czasach, jakie spędził w tym domu razem z Cordelią.

~Zakończony
Zapowiadało się, że to będzie kolejny normalny wieczór w Dziurawym Kotle. Larson przyszedł jak zwykle piętnaście minut przed czasem kiedy miał zaczynać swoją zmianę. Musiał sobie wszystko poukładać na barze tak jak lubił. Nie był pedantem, nic z tych rzeczy.

~Zakończony
Skończył się kolejny męczący dzień. Dawno nie cieszył się tak z faktu, że jeszcze maksymalnie godzina i będzie mógł wrócić do domu i po prostu położyć się spać.
Ostatnio miał w pracy okrojony zespół i musiał pracować za dwóch, a nawet za trzech. Powodowało to, że każdego dnia wracał do domu zmęczony i nie miał na nic siły.

~Zakończony
Jak dobrze, że ten miesiąc dobiegał już końca. Dłużył mu się niemiłosiernie i naprawdę cieszył się, że jeszcze kilka dni i będzie nowy miesiąc. Wiązał z majem nadzieje na lepszą pogodę, która w kwietniu go niesamowicie dołowała. Co prawda nie miał skłonności do wpadania w depresje czy coś w tym rodzaju, ale ciągły deszcz czy zawieruchy sprawiały, że nie wychodził z domu, no chyba, że do pracy.

~Zakończony
Pomimo, że lubił Quidditcha, raczej rzadko miał na niego czas. W szkole co prawda nigdy nie był w drużynie, chociaż raz czy dwa razy startował w naborze. Nigdy go jednak nie wybrali, ale Luke mimo wszystko nadrabiał dopingowaniem swojej drużynie.

~Się pisze
Wiatr był w pewnych momentach nie do zniesienia. Nie raz o mało co nie zwiało mu kapelusza z głowy, a byłby bardzo zły gdyby go zgubił, bardzo go lubił. Czarnym płaszczem był jednak okutany i było mu w miarę ciepło.