Wydarzenia


Ekipa forum
Sowi bór
AutorWiadomość
Sowi bór [odnośnik]16.07.19 20:10
First topic message reminder :

Sowi Bór

Sowim Borem czarodzieje zwą część nieprzeniknionych zaczarowanych lasów iglastych rosnących wzdłuż południowego wybrzeża Irlandii. Nazwa bynajmniej nie przylgnęła do tych rejonów przypadkiem, związana jest z występowaniem w okolicy dużej ilości sów pocztowych - porzucone przez swoich właścicieli lub osierocone bardzo często budują nowe gniazda właśnie tutaj. Równie chętnie na miejscu pojawiają się sowy z okolicznych domów, które wyruszyły na polowanie. Magizoologowie nie potrafią wyjaśnić, dlaczego sowy są w to miejsce magicznie przyciągane, ale spekulują, iż sekret tkwi w szyszkach tutejszych wyjątkowych sosen, które miałyby wydzielać słodkawy zapach odczuwany jako wyjątkowo przyjemny przez te piękne drapieżne ptaki. Osławione miejsce przyciąga na spacery wielu czarodziejów wraz z ich pierzastymi pupilami, którzy zamierzają dać swoim sowom odetchnąć i odpocząć lub podziękować za wierną służbę. Popularne są wspólne polowania. Przez lasy ciągnie się wiele szlaków przeznaczonych dla spacerowiczów.

Wypuść swoją sowę i rzuć kością k6:

1: Twoja sowa wraca z wyjątkowo otyłą myszą, którą z zadowoleniem rzuca ci pod nogi. Po chwili zaczyna się do niej dobierać, zamierzając ją zjeść. Mysz jest jednak zbyt duża. Sowa rozdziobuje ją. Krwawo i niezbyt estetycznie.
2: Twoja sowa zawiesiła się w powietrzu nieopodal pobliskich gałązek sosen, na których zwisały szyszki - być może należące do tych, które osławiły spekulacje sowologów. Twoja sowa zaczyna z zadowoleniem latać obok szyszki tak długo, aż w końcu - przypadkiem - strąci ją z drzewa. Możesz zabrać szyszkę do domu, twoja sowa będzie ci za to długo wdzięczna.
3: Wygląda na to, że twoja sowa znalazła swoją drugą połówkę; dostrzegasz ją wysoko na niebie kręcącą spirale wokół innej sowy. Jeśli jesteś w tym miejscu z inną postacią, która również zabrała ze sobą swojego pupila, a sowy są różnej płci, te przypadły sobie do gustu. Jeśli nie, druga z sów pochodzi z pobliskiego lasu, a ty nie potrafisz jej rozpoznać. Samica wkrótce złoży jaja, a ty zostaniesz z małymi sowami.
4: Dostrzegasz swoją sowę budującą gniazdo. Wygląda na to, że jest jej tutaj dobrze i zapragnęła zostać tu już na zawsze. Jeśli zależy ci, aby ją zatrzymać, musisz ją przekonać, by wróciła z tobą do domu (rzut na ONMS, ST 50; możesz rzucać do skutku, może ci też pomóc inna osoba). Jeśli ci się nie uda, niestety straciłeś swojego powiernika poczty.
5: Twoja sowa zniknęła i wróciła po chwili, pachnąc lasem, musiała nawdychać się aromatu szyszek, bo niezależnie od jej usposobienia naszło ją na pieszczoty. Niezależnie od posiadanych przez ciebie zabezpieczeń - lub ich braku - próbuje zacisnąć szpony na twoim ramieniu, a jeśli to nie poskutkuje, to na przedramionach i zaczyna się do ciebie łasić jak spragniony bliskości kot.
6: Sowa odfrunęła między drzewa, a kiedy po dłuższym czasie powróciła, miała do nóżki uwiązany liścik. Jeśli zdecydowałeś się go odwiązać i obejrzeć, twoim oczom ukazało się kaligrafowane pismo mówiące sowy nie są tym, czym się wydają.
Lokacja zawiera kości.
Mistrz gry
Mistrz gry
Zawód : -
Wiek : -
Czystość krwi : n/d
Stan cywilny : n/d
Do you wanna live forever?
OPCM : X
UROKI : X
ALCHEMIA : X
UZDRAWIANIE : X
TRANSMUTACJA : X
CZARNA MAGIA : X
ZWINNOŚĆ : X
SPRAWNOŚĆ : X
Genetyka : Czarodziej
Sowi bór - Page 4 Tumblr_mduhgdOokb1r1qjlao4_500
Konta specjalne
Konta specjalne
http://morsmordre.forumpolish.com/ http://morsmordre.forumpolish.com/t475-sowa-mistrza-gry#1224 https://www.morsmordre.net/t12082-kronika-towarzyska#372204 http://morsmordre.forumpolish.com/ https://www.morsmordre.net/t2762-skrytki-bankowe-czym-sa#44729 http://morsmordre.forumpolish.com/f124-woreczki-z-wsiakiewki

Re: Sowi bór [odnośnik]14.10.21 14:07
- Sheila... - Nie wiedział co powiedzieć. Była jego przyjaciółką, a wiedział, że oni oboje uznawali tego typu więzi za coś poważnego, nie wiedział jednak, że myśli o nim w taki sposób, a nawet jakby wiedział, to zupełnie inaczej było to usłyszeć od niej. - Dziękuję. - Nie tylko za jej propozycje, za to, że tak myślała, za to, że ona była też była częścią jego życia, za to, że czuł podobnie, za to, że była obok kiedy najbardziej jej potrzebował, nawet jeśli on nie mógł się odwdzięczyć jej tym samym, a powinien był. Gryzło go to. Gryzło go, że nie był blisko niej, gdy wszystko jej odebrano, gdy była całkiem sama, teraz gdy szuka swej rodziny. Utwierdzał ją w przekonaniu, ze mogła zawsze na niego liczyć, ale czy na pewno. On na pewno mógł na nią, ale sam nie odwdzięczał się jej tym samym. Było mu wstyd. Teraz jeszcze była ranna, a on nic o tym nie wiedział, a ona wciąż martwi się o niego. Nie rozumiał czym sobie zasłużył, co zrobił, że ta oferuje mu tak wiele, a nie oczekuje niczego w zamian. - Cieszę się, że nic ci nie jest. Pytasz czy miałem bliskie spotkanie z lisem, czy ogólnie? Nie i nie. - Uśmiechnął się szczerze i szeroko potwierdzając tym samym swoje słowa wciąż jednak czuł kucie gdzieś w dołku związane z jego poprzednimi myślami. - Nie mam zamiaru. - Zapewnił ją faktycznie nie mając w planach takiej podróży. Wiedział jakby się najprawdopodobniej dla niego skończyło. Gdyby jednak faktycznie coś się działo, albo Sheila nie dawałaby mu od dłuższego czasu jakiegokolwiek znaku życia nie był pewien jakby postąpił. Nie mógłby w końcu jej tam zostawić, z drugiej strony wiedział, że tu nie chodziło tylko o niego, czy Sheilę. Jej zmartwienie o niego jednocześnie go cieszyło, bo wiedział, że jej na nim zależy, z drugiej strony nie chciał by musiała się w ogóle, czymkolwiek martwić, a już szczególnie z jego powodu. Starał się być ostrożny. W Oazie był bezpieczny. Miał bliskich obok. To jej sytuacja była tą gorszą, to na samej sobie powinna była się teraz skupić, a nie martwić się jeszcze o innych. Paprotka jednak taka była - za dobra.
Słysząc propozycje dziewczyny uśmiechnął się szeroko kiwając energicznie głową. - Pewnie! Może nawet nad jakieś jezioro? Przyniósłbym kocę, przygotowałbym swoje popisowe danie... - Rzucił nie wyjaśniając jednak, że tymże daniem były najzwyklejsze kanapki. Jakby... też były smaczne i nie da się ich zepsuć. Ale kiedyś się nauczy i przyrządzi Paprotce coś z prawdziwego zdarzenia. Pamięta jak mama zawsze wyganiała tatę z kuchni, zresztą dzieciaki też bo zamiast jej pomagać to głównie wszyscy podjadali. - Może pomniejszyłabyś harfę i przyniosłabyś ją ze sobą? Dawno nie słyszałem jak grasz. - A grała cudownie. Gdyby zamknął teraz oczy mógłby zobaczyć smukłe palce poruszające się po strunach i usłyszeć przyjemne dźwięki, które łącząc się ze sobą tworzyły wyjątkową i przyjemną dla ucha melodię.
Zatrzymał się. Zamiast w dalszym ciągu się uśmiechać zacisnął usta w wąską linię, a na jego twarzy pojawił się poważny, niepodobny do niego wyraz twarzy. Spojrzał na nią próbując odnaleźć właściwe słowa, szukając odpowiedzi w piwno-zielonych tęczówkach. - Tęsknie za tym jak kiedyś było. Beztrosko. - Zaczął nieśmiało zerkając to na nią to na ziemię między nimi. Nie wiedział jak myśli ubrać w słowa, jak powinien mówić o tym co czuje. Głos utykał mu w krtani. Stała tak blisko. Zaledwie na wyciągnięcie ręki. Gdyby poczynił dwa kroki w jej stronę byłby w stanie znów poczuć jej ciepło tak kontrastujące z zimnym wiatrem, który zewsząd ich teraz otulał. Podszedł bliżej. Jednak zaledwie o krok czując, że nawet ta odległość jest zbyt wielka, że chciałby znów móc zacisnąć wokół niższej i drobniejszej sylwetki dziewczyny swe ramiona. Tym razem nie wypuściłby jej tak szybko. Trwaliby tak nie robiąc sobie nic z zimna, czy z trosk - tych, które dzielili i tych, które były ich osobistym ciężarem. Powiedziałby jej, że wszystko będzie dobrze, że wszystko wróci do normy. Nie mógł jednak tego wiedzieć, a nie chciał jej okłamywać. Szczególnie nie jej. - Tęsknie za tobą. - Wyznał tym razem pewnie wpatrując się w delikatne rysy jej twarzy, pełne usta, długie rzęsy rzucające cień na lekko zaróżowione policzki. Wyciągnął dłoń w kierunku jednego z nich bezwiednie muskając go opuszkami palców. Gdy jego wzrok znów jednak wrócił do jej oczu, w których mógł dostrzec swe odbicie poczuł się jak przyłapany na gorącym uczynku. Niechętnie zabrał rękę kładąc ją wzdłuż swego ciała, a dłoń zaciskając na materiale rogu grubej, flanelowej koszuli. - Zmarzłaś. Powinniśmy niedługo wracać, ale może możemy zostać tu jeszcze chwilę?


The power of touch, a smile, a kind word, a listening ear, an honest compliment or the smallest act of caring, all of which have the potential to
turn the life around
Aidan Moore
Aidan Moore
Zawód : Prace dorywcze
Wiek : 18
Czystość krwi : Mugolska
Stan cywilny : Kawaler
The only way to deal with
an unfree world is to become
so absolutely free that your very existence is an act of rebellion.
OPCM : 8 +2
UROKI : 5
ALCHEMIA : 0
UZDRAWIANIE : 0
TRANSMUTACJA : 7 +3
CZARNA MAGIA : 0
ZWINNOŚĆ : 12
SPRAWNOŚĆ : 13
Genetyka : Czarodziej

Nieaktywni
Nieaktywni
https://www.morsmordre.net/t9575-aidan-moore#291411 https://www.morsmordre.net/t9693-bazyl#294574 https://www.morsmordre.net/t12082-kronika-towarzyska#372204 https://www.morsmordre.net/f376-irlandia-gory-derryveagh https://www.morsmordre.net/t9923-skrytka-bankowa-nr-2197#299908 https://www.morsmordre.net/t9696-aidan-moore#294585
Re: Sowi bór [odnośnik]16.10.21 23:18
- To ja dziękuję. – Mała za co. Mogła dzięki temu podnieść się ze swojego podłamania całą sytuacją, nie tracąc nadziei, ale zdecydowanie wychodząc z tego całego przygnębienia. Dzięki takim spotkaniom, jakie miała obecnie, Sheila potrafiła wierzyć, że jeszcze kiedyś czeka ją szczęśliwe zakończenie i w tym momencie będzie mogła odnaleźć rodzinę. I że będzie jej miło, że znów da się radę podróżować po kraju, kochając wozy, które lekko skrzypiały, w objęciach Jamesa kiedy coś jej się stanie, z Thomasem czeszącym jej warkocze, z Eve która potrafiłaby wyczarować coś z niczego jeżeli chodziło o posiłek. Tęskniła za nimi.
- Bardzo dobrze wiesz, o co pytam – rzuciła w rozbawieniu, podnosząc lekko jego dłoń, aby pozwolić sobie okręcić się sobie dookoła, tak jakby przez chwilę tańczyli. Wiedziała, że nie jest to normalne działanie…ale potrzebowali lekkiego rozładowania atmosfery, skupienia się na czymś nowym, rozważaniu o smutnych sprawach, rozważaniu, że teraz byli tu we dwójkę i nikt nie zamierzał ich straszyć. Zaśmiała się lekko, pozwalając sobie i jemu na spojrzenie poza tę smutną sytuację. Chciała tak bardzo, aby nie musiał się martwić, żeby pozwolił sobie na uśmiech. Dla niej, tu i teraz. Bo było po co się uśmiechnąć.
- Gdzie tylko ci pasuje! Może ja też przygotuję coś do jedzenia? I może w końcu nauczę się pływać? – Nie to, że nie wierzyła w możliwości Aidana w kulinariach ale…trochę się jednak obawiała. Jej przyjaciel nigdy nie prezentował chęci do rozwijania umiejętności kulinariów. Sama rozmyślała nad tym, że w tym momencie tęskniła za tym, żeby po prostu zjeść z nim nawet najprostsze danie. – Oczywiście, że przyniosę ze sobą harfę. Miałbyś jakieś życzenia odnośnie utworów, które mogłabym zagrać? – Wiedziała, że miał swoje ulubione, ale lubiła go zawsze o to pytać. Może wymyślił coś nowego? Może mogłaby mu zagrać coś nowego? Wszystko, byleby tylko mogła zobaczyć jego delikatny uśmiech.
Beztrosko.
Też za tym tęskniła, zwłaszcza, że potrzebowała czasem tej normalności. Tych zasad, które podpowiadały jej, jak żyć, gdzie nie musiała myśleć kto jest przeciwnikiem a kto jest sojusznikiem. Martwiła się jak zwykle ale co mogła zrobić? Tęskniła mocno do prostoty i do wszystkiego innego, co mogłoby jej pomóc. Tak bardzo tęskniła. Nie mogła jednak już do tego wrócić – oczywiście utrzymywała zasady taboru tak mocno, jak mogła, zwłaszcza że w tym warunkach nie było to najłatwiejsze, ale nawet w momencie, kiedy tylko spotka się z rodziną, nie będzie to pełny obraz jej wszystkich możliwości i nie będzie możliwe tak jak to było wcześniej.
- Wiem…ja też tęsknię. I chciałabym aby…aby rzeczy się nigdy nie stały. Zdecydowanie te dla mnie, tak jak i te dla ciebie. – Westchnęła lekko, teraz zdecydowanie przyciskając siebie do stojącego obok niej Aidana. Wiedziała, że w tym momencie cieszyła się jego towarzystwem tylko dlatego, że jej rodzina nie wydała jej za mąż, bo nie zdążyła. Mimo to, nie mogła od tak odsunąć w tym momencie całego bólu który przeszła, całej tej rzezi. Ostrożnie położyła czoło na jego ramieniu, wzdychając głośno i czując, że chociaż spotkanie jej nie przytłoczyło, to zbliżali się do końca, co na pewno było przykre.
Tęsknię za tobą.
- Ja z tobą też. Ale potem myślę, że obok siebie masz tutaj jakiś mnie fragment. – Delikatnie pociągnęła apaszkę, uśmiechając się lekko, sama też kładąc mu dłoń zaraz na jego sercu. – I tutaj. Pamiętaj, nigdy cię nie zostawię, zwłaszcza, jeżeli będziesz potrzebować mojego wsparcia. Jeżeli tylko będziesz potrzebować mnie, albo mojej pomocy…po prostu daj znać. – Uśmiechnęła się, przytulając go jeszcze raz, delikatnie kładąc ostatni pocałunek na jego policzku. Trwali tak chwilę, ciesząc się swoim towarzystwem, ciepłem, obecnością i spokojem. Tego, czego im brakowało w życiu, nawet jeżeli byli otoczeni przez przyjaznych im ludzi.
Musiała wrócić do siebie, ale to spotkanie przyniosło jej takiej pogody ducha, że na pewno zostanie z nią jeszcze przez długi czas.

ztx2


Only those who are capable of silliness can be called truly intelligent.
Sheila Doe
Sheila Doe
Zawód : Krawcowa, prace na zlecenie
Wiek : 19
Czystość krwi : Półkrwi
Stan cywilny : Panna
We look up at the same stars and see such different things.
OPCM : X
UROKI : X
ALCHEMIA : X
UZDRAWIANIE : X
TRANSMUTACJA : X
CZARNA MAGIA : X
ZWINNOŚĆ : X
SPRAWNOŚĆ : X
Genetyka : Czarownica

Nieaktywni
Nieaktywni
https://www.morsmordre.net/t9587-sheila-doe https://www.morsmordre.net/t9600-bluszczyk https://www.morsmordre.net/t12082-kronika-towarzyska#372204 https://www.morsmordre.net/f357-camden-town-iverness-street-10 https://www.morsmordre.net/t9746-skrytka-bankowa-nr-2211 https://www.morsmordre.net/t9604-sheila-doe#291895

Strona 4 z 4 Previous  1, 2, 3, 4

Sowi bór
Szybka odpowiedź
Uprawnienia

Nie możesz odpowiadać w tematach