First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

Wypicie dwóch kolejek pod rząd sprawiło, że trochę zaszumiało mu w głowie. Cieszył się, że jednak nie skusił się na szklaneczkę ognistej przed rozpoczęciem zabawy, bo chyba tylko dzięki temu zachowywał trzeźwy umysł. Drugiego karniaka wypił z uśmiechem na ustach. W końcu pili wszyscy zaangażowani w tę kolejkę.
- Ciotka chyba maczała w tym paluchy i chce mnie upić – szepnął w stronę Cassiusa żartobliwie, a po chwili podniósł głowę. Trzeba było ulokować swoje sympatie po czyjejś stronie przy kolejnym rozdaniu. Selwyn czy Carrow. Chyba wybór był oczywisty.
- Lordzie Carrow, mam nadzieję, że ma Pan szczęście w kartach – powiedział wskazując tym samym swojego kandydata na zwycięzce.

- Smak porażki wcale nie wydaje się mniej kuszący - odparł swobodnie, z lekką kpiną na ustach, bo przecież porażki, a zwłaszcza porażki w kasynie, nie lubił nikt, podążając za jego wzrokiem na butelkę Tojurus Pur. Alkohol od Adelaidy był wyjątkowy, podobnie jak zgromadzone tutaj towarzystwo, doborowe, jak to określił Flint. Nieliczne, lecz nic, co liczne, nie może być jednocześnie wyjątkowe. - Jeśli w szpitalu ten Nott ma tyle szczęścia, co jego kuzyni tutaj, nawet nie musi być specjalistą - dodał, podchwytując temat, który go nie dotyczył, nawet nie dostrzegłszy, że była to odpowiedź na pytanie Morgotha. Tristan skinął Yaxleyowi głową, uprzednio się z nim nie przywitawszy. Zamyślił się na pytanie Nicholasa - czy Carrow mógł mieć szczęście w kartach? Tego Tristan nie wiedział, wiedział natomiast, że Carrow był Carrowem - więc Rosier mógł mu życzyć tylko pecha.
- Carrow - obstawił w końcu, a tańcząca kpina nie schodziła mu z ust. Chciał się wreszcie napić, przeniósł wzrok na Selwyna, znaczącym spojrzeniem życząc mu powodzenia.
Mógłby po prostu unieść szklaneczkę od ust - ale w kasynie zachowanie oderwane od ryzyka nie uchodziło.

Popatrzmy co te karty... Przeszło mu przez myśl z nijakim rozbawieniem, a potem zabrał się za ich odsłanianie.

The member 'Adrien Carrow' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

Widząc, że to on ma grać, pomyślał - Kiedy ten głupi hazard raczy się zakończyć? No cóż, widać że tylko on narzekał. A raczej tylko w odczuciu Willa, bo jego pokerowa twarz ciągle nie ukazywała krzty emocji. Zauważył, że dwójka lordów wytypowanych do obstawiania, obstawiła lorda Adriena Carrowa z czym z lekkim zdziwieniem zauważył spojrzenie lorda Tristana Rosiera. Cóż, jak się uda to dostanie swoją kolejkę - Pomyślał, po czym postanowił w końcu zabrać się za odsłanianie wylosowanych kart.

The member 'William Selwyn' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

The member 'Mistrz gry' has done the following action : rzut kością

---

#1 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#2 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#3 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#4 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#5 'sabat - panowie' :

Nie potrzebował dużo czasu, żeby odpowiednie elementy podsuniętej mu przez Adriena układanki wskoczyły na swoje miejsce; tak jak się spodziewał, anegdota miała drugie dno i przez chwilę Percival przyglądał się rozmówcy, nie mogąc nie zastanowić się, czy lord Carrow wymyślił ją na poczekaniu, czy też może przygotował zawczasu, mając zamiar podzielić się zawoalowanym ostrzeżeniem przy pierwszej możliwej okazji. Nie przestawał się uśmiechać; kiwnął za to głową ze zrozumieniem, gdzieś między gesty wplątując też uznanie. Właściwie to nie dziwił się Adrienowi ani trochę – choć nie znał go za dobrze, to obraz, wyłaniający się z rzucanych gdzieniegdzie słów Inary, wydawał się całkiem spójny, a ostatnie doświadczenia z Nottami (z Juliusem w roli głównej) raczej nie pozostawiły po sobie dobrego wrażenia. – Faktycznie, ciekawa – przytaknął, ale zanim zdążył dodać coś jeszcze, krupier wreszcie zwrócił się w ich kierunku, na dwie kolejki odwracając uwagę najpierw lorda Carrowa (dwukrotnie zmuszonego do wychylenia szklanki alkoholu), a później – jego samego.
Rozejrzał się dookoła, odszukując spojrzeniem najpierw Avery’ego, a później siedzącego jedno miejsce od niego Burke’a. Nie zastanawiał się długo, bo nie było nad czym; wygrana bądź przegrana zależała w końcu jedynie od łuta szczęścia. – Lord Burke – powiedział, kiwając w stronę Quentina i czekając, aż krupier odsłoni karty. – Każdy ma jakieś nawyki, lordzie Carrow, jednakże nie wydaje mi się, żeby moje należały do szczególnie zabawnych, czy interesujących – mruknął cicho w stronę Adriena, wracając do przerwanej rozmowy.

Remis. Tego się nie spodziewał. To pierwsze takie rozwiązanie od początku gry. Cóż, nie przeszkadzało mu to absolutnie, przynajmniej teraz pili wszyscy. Skinął głową Selwynowi unosząc kieliszek. Jeśli młodzian wiedział cokolwiek to krył się z tym doprawdy doskonale. Jednak nie o tym teraz myślał. O wiele bardziej aprobowała jego uwagę ta mała szklaneczka w jego dłoni. Tym razem nie pochłonął jej znamienitej zawartości od razu, ale rozkoszował się naprawdę dobrym trunkiem. Jednocześnie czuł, że przy takim tempie picia wkrótce przekroczy jakąś swoją linię trzeźwości. Ani trochę mu to nie przeszkadzało. Sączył spokojnie alkohol przyglądając się kolejnej rundzie bakarta. Wzburzone myśli stopniowo uspokajały się, chociaż niepokój krążył w jego żyłach na równi z alkoholem. Liczył, że odpowiednia ilość znamienitych trunków odsunie od niego kanonadę myśli, która zapewne zaatakuje go jak tylko w końcu zostanie sam. Bał się tej chwili. Cholernie się bał.
Na szczęście pojawiła się kolejna okazja do ponownego napicia się. Znów miał typować. W dodatku tym razem to jego kuzyn miał spróbować swojego szczęścia w kartach.
- Spróbuj wygrać - mruknął do niego, po czym wyprostował się na swoim miejscu i dodał głośniej, aby usłyszał go krupier. - Lord Avery.

A jednak limit się nie wyczerpał. Krupier-półgoblin o takiej jakiejś podejrzanej aparycji wytypował jego właśnie do zakładu, więc Caesar musiał się odezwać - może i dobrze, bo przecież jeszcze stałoby się to podejrzane poza granicę, że tak długo siedział nie wydając z siebie żadnych dźwięków. Chociaż miał przemożną chęć wybuchnięcia jednak tym gromkim śmiechem, gdy Nott po raz kolejny musiał się napić. Jeszcze chwila, moment, a cioteczka będzie musiała przyjść i zbierać bratanka z podłogi. Ach, Sylwester.
- Lord Burke - odparł bardzo pewny siebie, jak to przecież Caesar, gdy był czegoś pewien. Bo przecież było niemożliwym, by siedzący po jego lewicy Quentin przegrał z jednym z Averych.
Niech się wszyscy z nich utopią.

Mój drogi kuzyn uparcie milczy. Zastanawiam się czy jest jeszcze na sali. Rozglądam się wokół w wieczornym półmroku szukając jego sylwetki. Wreszcie absorbuje mnie gra, przenoszę wzrok z powrotem na stół. Obserwuję szybkie ruchy krupiera, bez wątpienia mającego talent do swego fachu. Nie zastanawiam się nad tym długo czując potrzebę włączenia się do towarzyskiego życia. W środku dławi mnie śmiech spowodowany wysnutymi wnioskami, na zewnątrz nadal odziany jestem w powłokę uprzejmej neutralności. Karty pojawiają się na stole, remis. Co za niefart. Drgnęły kąciki ust niezadowolone z przebiegu spraw. Chwytam szklankę pełną alkoholu. Jej chłód ponownie uderza mnie w opuszki palców. Piję do dna starając się zminimalizować grymas niezadowolenia pojawiający się na mojej bladej twarzy. Odstawiam naczynie z głuchym łoskotem o stół, ognie piekielne zajęły przełyk. Nie zostałem stworzony do zabawy, nie doceniam zalet wysokoprocentowych trunków. Bez względu na ich właścicieli. Wyjątkowość lady Nott nie pomaga mi w przejściu tej nieprzyjemnej chwili, nawet o tym nie pamiętam w trakcie spożycia. Nie wiem nawet kiedy Caesar znalazł się na miejscu obok. Odchylam głowę w jego stronę witając się z nim uściskiem dłoni. Nie jestem wylewny, każdy zdążył zauważyć.
Dziwię się kiedy nadchodzi czas na moją grę. Tak wiele osób nie miało jeszcze okazji spróbować, obstawić nawet wyników. Nie kłócę się z nikim, tak naprawdę to nie ma znaczenia. Posyłam sir Percivalowi i Caesarowi uprzejmy uśmiech trwający ledwie kilka sekund. Macham goblinowi, żeby ten odsłonił moje karty. Mogłem spisać umowę, że reklamacji nie przyjmuję.

The member 'Quentin Burke' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

Gra toczyła się coraz szybciej. Kolejne zakłady były obstawiane, kolejne drinki polewane, kolejni gracze typowani, lecz Perseus zdawał się być nieobecny myślami. Śledził losy karcianych podbojów, nie poświęcając im jednak zbyt wiele uwagi, o ile krupier nie wskazywał osób znajdujących się w bezpośrednim otoczeniu Averyego. Zareagował z pewnym ociąganiem, dopiero po usłyszeniu swojego nazwiska padającego z ust Sorena. Wygiął usta w lekkim uśmiechu, dlaczego karty nie sprawiały ku dzisiaj przyjemności? Pik i kier, wyłożył karty na stół. Czy już może się napić?

The member 'Perseus Avery' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :