The member 'Michael Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 25

--------------------------------

#2 'k8' : 1, 3, 3, 3, 8, 3, 2

Obrona Billa udana, aeris Mike'a połowicznie udany.

Doge - PŻ 82/100 (-5) (18 - osłabienie);
Wadock - PŻ 58/80 (-10) (17 - tłuczone);
Cunningham - PŻ 37/80 (-30) (43 - tłuczone);

Doge - obscuro (parzyste Billy, nieparzyste Mike; w następnej turze broni się przed aeris)
Wadock - fontesio (w nas oboje; w następnej turze broni się przed aeris);
Cunningham - protego horribilis (+cienie...)

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 30

--------------------------------

#2 'k100' : 42

--------------------------------

#3 'k8' : 8, 1, 6

--------------------------------

#4 'k100' : 73

--------------------------------

#5 'Cienie' :

297/321 (14 - tłuczone, cięte; 10 - psychiczne)

Nie wyłapał momentu, w którym to się stało; zajęty walką, śledzeniem przemykających wokół promieni, nie spostrzegł, który z nich sprawił, że makabryczny dół zaczął wypełniać się czernią. Bulgocząca woda zwróciła jego uwagę dopiero wtedy, gdy pierwsze jej strużki przelały się przez krawędzie, rozlewając się szerzej, dalej. Zrobił krok do tyłu, instynktownie spoglądając w stronę Tonksa; nie miał pojęcia, z czym właściwie mieli do czynienia, ale szemrzące w głowie głosy sprawiły, że ciarki przeszły mu po plecach. Czy to były one - istoty, o których mówił Aidan, o których pisał mu Herbert? - Mike - odezwał się - co... - zaczął - ale nie dokończył, bo czarną powierzchnię przebiły macki, wijące się w górę kończyny, które sięgnęły najpierw po spetryfikowanego czarodzieja - a później wystrzeliły ku nim. Nie zdołał uskoczyć, choć próbował - poczuł, jak coś lodowatego i lepkiego owija się wokół jego kostki, a później runął jak długi na ziemię. Chyba krzyknął, a może tylko chciał - bo jego usta wypełniła nagle maź, czerń wlała mu się do oczu, wepchnęła do uszu; machał desperacko ramionami, próbując wydostać się na powierzchnię, ale w pewnym momencie stracił orientację - i nie wiedział już, gdzie była góra, a gdzie dół. Tonął - w nicości, w mroku, tracił przytomność; czy naprawdę miał skończyć właśnie tak?
Wciągnął powietrze w płuca jakiś czas później, może godzinę, może cały tydzień; czas zdawał się stracić na znaczeniu, zmienić konsystencję. Był pewien, że gdy otworzy oczy, będzie sam - ale obok wciąż miał Michaela, a po drugiej stronie dołu - teraz wypełnionego znów tylko ciałami - z ziemi podnosiło się dwóch przeciwników. Trzeci leżał nieruchomo. - P-p-psidwacza mać - zaklął, jąkając się już nie tylko ze względu na wrodzoną wagę; był roztrzęsiony, zdezorientowany. - Co to - co to było? - zapytał. W dłoni nadal mocno ściskał różdżkę - ale zapomniał o tym, że powinien ją podnieść.

Podmuch wiatru wzniecony przez różdżkę nie był tak silny, jak Mike by sobie tego życzył, ale zdoła na chwilę rozkojarzyć szmalcowników. Tonks wziął głębszy oddech, mając ułamki sekund na obmyślenie dalszego ciągu strategii. Kontrolnie zerknął na dół, by upewnić się, że chociaż jeden z trójki przeciwników jest tymczasowo wyeliminowany i...
-...uwa... - zaczął, ale Billy też już to widział, zwracał się do niego po imieniu, jakby pytając aurora o zdanie - ale Mike, pomimo prawie piętnastu lat w zawodzie, nigdy nie widział czegoś takiego.
A potem nie widział już niczego, czerń zalała wszystko - rzucając się na niego z zawrotną prędkością, zanim otworzył usta by wyinkantować tarczę. Wdarła się do ust, oczu, a gdzieś w strachu i dezorientacji wybrzmiała zwierzęca pokusa, by walczyć z nią pazurami i kłami, by choć na chwilę zostawić lęk za sobą. Powinien wziąć w takiej chwili głęboki wdech, tak jak uczył go tego magipsychiatra, aleniemógłoddychać, a poza tym coś zakorzeniło go w rzeczywistości mocniej niż tlen.
Billy.
I Hannah, Hannah, Hannah.
Nie mógł stracić nad sobą panowania, nie znowu, nie przy kimkolwiek z sojuszników, a zwłaszcza przy kimkolwiek z n i c h. Spróbował pomknąć wspomnieniami do dobrych chwil, choćby niewerbalnie wyczarować patronusa, ale chyba tracił przytomność, albo...
...ocknął się zdezorientowany, oszołomiony - w pierwszej chwili nie pomyślał nawet o tym, że może być już w areszcie, że to mogło zakończyć się tragicznie. Zamrugał, widząc przed sobą dwie postaci. Potrzebował chwili, by przypomnieć sobie, że to przeciwnicy, obok usłyszał przekleństwo, z trudem rozpoznał głos Moore'a.
-Nie wiem... - wycharczał, szyja dziwnie go piekła. Kontrolnie spojrzał na własne dłonie, koszulę, całe, niesplamione ani krwią ani mazią, zachował kontrolę, ale nie zachował przytomności...
...albo i zachował? Słońce nadal stało wysoko na niebie, może nie minęło wiele czasu, ale czuł się jakby minęły wieki. I nie wiedział, czy niebezpieczeństwo minęło.
-Homenum Revelio. - wymamrotał, chwiejnie wstając na nogi. Już pamiętał - oni, trzech mężczyzn, może leśne zwierzęta. Chciał, by magia pokazała mu, czy był tu ktoś jeszcze - coś jeszcze.

The member 'Michael Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 44

Billy nie wykonuje akcji, homenum Mike'a udane.

Doge - PŻ 72/100 (-10) (18 - osłabienie; 10 - psychiczne);
Wadock - PŻ 48/80 (-15) (17 - tłuczone; 10 - psychiczne);
Cunningham - PŻ 27/80 (-40) (43 - tłuczone; 10 - psychiczne); aktywny petrificus totalus, ST wybudzenia 36

Doge - protego maxima (przed aeris)
Wadock - protego maxima (przed aeris)
Cunningham - wybudzenie

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 57

--------------------------------

#2 'k100' : 40

--------------------------------

#3 'k100' : 42

Głuche uderzenie przewracających się ciał pomogło mu w powrocie do rzeczywistości - albo przynajmniej w uświadomieniu, że walka nadal trwała. Zacisnął mocniej palce na różdżce, zmuszając ociężałe i otępiałe ciało do dźwignięcia się z ziemi, chociaż miał wrażenie, że jego umysł nadal był wciśnięty do wypełnionej czarną mazią przestrzeni. Przełknął ślinę, czując w ustach kwaśny posmak. - Widzisz k-k-kogoś? - zapytał Tonksa, wykorzystując fakt, że podmuch wiatru dał im chwilę przewagi. Rozpoznał rzucone przez aurora zaklęcie, nie miał więc rzecz jasna na myśli trójki ludzi Malfoya - ale inne istoty.
Dostrzegając kątem oka ruch, skierował różdżkę w stronę dowódcy. - Lancea! - krzyknął, chcąc zranić, unieszkodliwić mężczyznę; dookoła zaczynało robić się niebezpiecznie, pojawienie się cieni było wystarczającym ostrzeżeniem - musieli się stąd oddalić.

The member 'William Moore' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 55

Zamrugał, różdżka rozgrzała się jakby zaklęcie było udane - ale nie widział jasnej poświaty wokół przeciwników, ani nigdzie indziej.
Zamiast tego, zobaczył formującą się obok siebie sylwetkę - i choć odruchowo podniósł różdżkę, to po sekundzie rozpoznał w nieznajomym siebie.
-N..nie. Coś jest nie tak... z magią... - wymamrotał, oszołomiony. Speculio było pożądanym wsparciem w walce, ale nie takim, którego oczekiwał.

Tarcze rzucane przez przeciwników też nie odniosły skutku, Aeris przewróciło ich na ziemię. Mike rozejrzał się jeszcze raz, próbując dojrzeć cokolwiek między drzewami, w dole - co to było?

spostrzegawczość

The member 'Michael Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 56

Billy rzucił chloroplumiosę w Doge'a.

Chłopaki nie obronili się przed aeris, obrywają po 22 PŻ.

Doge - PŻ 50/100 (-30) (18 - osłabienie; 10 - psychiczne; 22 - tłuczone);
Wadock - PŻ 26/80 (-40) (39 - tłuczone; 10 - psychiczne);
Cunningham - PŻ 27/80 (-40) (43 - tłuczone; 10 - psychiczne); aktywny petrificus totalus, ST wybudzenia 36

Doge - bucco (parzyste Billy, nieparzyste Mike; w następnej turze się broni)
Wadock - jinx (parzyste Billy, nieparzyste Mike);
Cunningham - wybudzenie

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 5

--------------------------------

#2 'k100' : 75

--------------------------------

#3 'k100' : 24

Drewno różdżki rozgrzało się pod jego palcami, wiązka zaklęcia pomknęła w stronę przeciwnika - ale nie potrafił pozbyć się wrażenia, że coś było z nią nie tak. Michael potwierdził jego przypuszczenia, odwrócił się ku niemu, ze zdziwieniem dostrzegając stojącego tuż obok sobowtóra. Najpierw cienie, teraz to? Odwrócił się z dezorientacją w stronę przeciwników, dłoń mu zadrżała - ale wiedział, że wróg nie złoży broni tak po prostu. - Glacius - wypowiedział, kierując wiązkę zaklęcia pod nogi wciąż stojącego mężczyzny (Wadocka).