First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 58

Zauważyła, że żeglarze powoli zaczęli zauważać, że wyczarowany przez nią ogień nie miał na celu w ogóle ich zranić - całkiem dobre spostrzeżenie, trzeba było przyznać. Bo nikogo nie chciała tutaj skrzywdzić, doskonale zdając sobie sprawę z tego, że to tylko ich praca. I tak na pewno oberwą, kiedy już w końcu zorientują się co właściwie się stało na statku i tak naprawdę celem nie był zwykły wandalizm czy zwrócenie na siebie uwagi jakiejś bandy dzieciaków. Ale na to musieli jeszcze trochę zaczekać. Gdy tylko napis uformował się w powietrzu, Marcella ponownie dosiadła swojej miotły. Musiała tylko zaczekać jeszcze na znak, który pokaże, że już wszystko gotowe.
I go dostała. Nadleciała kolejna iskrząca kula, tym razem nie wyczarowana przez nią, choć pewnie każdy ją otaczający mógł tak sądzić. Słyszała, że zaczynają krzyczeć, by się zatrzymała.
Ich niedoczekanie. Nie mogła dać się złapać. Miała dość problemów w pracy, po takiej akcji pewnie szybko nie zostałaby na stanowisku.
O ile w ogóle nie trafiłaby na ciepłą kozetkę w Tower of London. W końcu przecież wtedy ten atak byłby oczywisty, gdyby tylko zauważyli nieobecność ładunku. Znak oznaczał, że powóz, który miał zabrać ładunek już się pojawił i musieli szybko zbierać manatki. Musiała też sprawdzić jak poradził sobie Steffen. To nie tak, że mu nie ufała, jednak chłopak wydawał się... Nadpobudliwy. Zdawała sobie sprawę z tego, że jej samej daleko było do profesjonalizmu, jednak odpowiedzialność, która spływała teraz na nią wydawała się o wiele większa.
Złapała za trzonek miotły i po raz kolejny spróbowała się wzbić, by wznieść się wyżej i zobaczyć jak miałaby wyglądać sytuacja. I cokolwiek by się stało - wiedziała, że należało będzie to naprawić, a jeśli nie... To przecież świetnie, nie? Mała kulka światła na chwilę znowu odwróciła uwagę żeglarzy, jednak na pewno niedługo się rozpłynie,więc musieli działać naprawdę szybko, nim podniosą alarm na dobre. Chciała skierować się w stronę portu, gdzie czekał już ich transport.

| rzut na latanie na miotle, poziom II

The member 'Marcella Figg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 81

Steffenowi z zachwytu zaparło dech w piersiach, gdy udane zaklęcie kameleona ukryło ładunek. Pudła wtopiły się w tło i przelecą do wozu zakamuflowane, o ile nikt nie będzie wpatrywał się w niebo.
Finite Incantatem - pomyślał, aby zakończyć działanie własnego Gemino. Kradziony ładunek był teraz pozbawiony zabezpieczeń i zakamuflowany, fałszywy duplikat znajdował się na pokładzie, a Marcella...
...z niepokojem poderwał wzrok w górę i odetchnął z ulgą, widząc jak czarownica siedzi na miotle cała i zdrowa i kieruje się w stronę ich transportu. Była bezpieczna, więc mógł się stąd ewakuować. Nie chciał, by ktokolwiek go zauważył.
Dłonią wskazał dywanom, gdzie lecieć, gestem kazał im na siebie poczekać i przemienił się w szczura. Zwinnie schował się między załadowanymi na dywany pudłami i... ruszyli!
Zachwycony gryzoń obserwował ląd z lotu ptaka, aż dywany wylądowały w zacisznym, leśnym zaułku, gdzie znajdował się ich wóz ze sprzyjającym Zakonowi woźnicą. W tym samym momencie, przy wozie wylądowała również Marcella - cąła i zdrowa!
-Piii piiiii pi! - pisnął podekscytowany szczur, wybiegając zza pudeł. Nadal pozostawały zakamuflowane (i dobrze, będzie im łatwiej ujechać dalej stąd!), więc musiał wszystko wyjaśnić pannie Figg i ich pomocnikowi.
Ach, jeszcze jeden szczegół... Przemienił się z powrotem w człowieka i natychmiast zalał swoich sprzymierzeńców potokiem słów.
-Niesamowite, jakie akrobacje tam wywijałaś! Ładunek jest tutaj, zaklęcie Kameleona potrwa jeszcze kilkanaście minut, więc możemy bezpiecznie ruszać! Na pokładzie zostawiłem fałszywy duplikat, złamałem wszystkie zabezpieczenia i okiełznałem... o nie, gdzie one lecą? - jego potok słów został przerwany ukłuciem rozczarowania. Dywany same (!) zsunęły pudła na ich wóz, ale zaraz potem ukłoniły się szarmancko Steffenowi i poderwały się do lotu. Zmierzały z powrotem w stronę statku, a że również były zakamuflowane, to szybko zniknęły Steffowi z oczu.
-Szybko, zmywajmy się stąd, zanim ktoś ogarnie, że te dywany zachowują się dziwnie... Brawo, brawo nam! - zaproponował ściszonym głosem, po czym uśmiechnął się triumfalnie i wskoczył na wóz. Jako, że Marcella z powodzeniem rozkojarzyła żeglarzy, to nikt nie zorientował się jeszcze, że to kradzież - a nie wandalizm - była ich celem. Czekała ich więc pośpieszna, ale względnie spokojna droga do Zakazanego Lasu i Oazy.

/zt x 2