Grota Krzyku

Ten kraj, to społeczeństwo ich potrzebowało. Od wielu wieków, aż po dziś dzień. Przez lata zmieniają się problemy, lecz to od nich niezmiennie wymaga się działania. Lady doyenne Rosier dopiero od niedawna zdaje sobie sprawę ze spoczywającego na jej ramionach ciężaru i gdyby nie została doń przymuszona, najpewniej nadal ograniczałaby się do brylowania w towarzystwie i pobieżnych, przelotnych przyjemności. Niemniej dziś czuje odpowiedzialność i pragnie ze wszystkich sił wspomóc świat swoimi umiejętnościami, byleby pozostawić po sobie znak, byleby poprawić innym byt.
Primrose miała więcej szczęścia, niż rozumu, ta sprawa jest jasna. Nie można jednak wymagać od młodej panny roztropności na każdym kroku. To oczywiste, że potrzebuje się wyszumieć, zakosztować prawdziwego życia, jakie jest jej odmawiane przez wzgląd na status. Półwila z zadowoleniem przyjmuje fakt, że jej przyjaciółka ma możliwość rozwijać się także w tym kierunku. Chce dla niej jak najlepiej i jest w stanie ją wspierać przy każdej podjętej decyzji, doskonale wiedząc, że od niej oczekiwać może tego samego. Chciałaby ją zachęcić do śmiałości, do odważnego sięgania po to, czego pragnie, lecz wątpi, czy młoda czarownica zdecyduje się prędko na kolejny krok. Zamierza ją ku temu popchnąć, delikatnie i ostrożnie, by ta oswoiła się z myślą, że naprawdę może wiele.
Trytony są niezwykle dumnym gatunkiem istot. Zazdrośnie strzegą swoich sekretów, raczej niechętnie dzielą się tajemnicami. Nie wpuszczają nikogo do swoich królestw, dbając o bezpieczeństwo swoich towarzyszy. Evandra od lat nie miała okazji, by pomówić z syrenami innymi od tych, które spotkać można w La Fantasmagorie. To z Keto rozprawiała na rozmaite tematy, najczęściej orbitując wokół kwestii związanych ze sztuką. Spragniona chłonęła każdą nowinkę ze świata syren, poznając podstawowe rządzące ich światem prawa. Z nimi czuje się już oswojona, gotowa zaufać, lecz nie może tego samego powiedzieć o osobniku, który właśnie wyłania się spod tafli wody. Serce w piersi szlachcianki przyspiesza swoje bicie, kobieta bierze nieco głębszy oddech, przestępując kolejny krok ku skrajowi lądu.
- Racz nam wybaczyć wezwanie i niepokojenie - skłania nisko głowę i zaczyna ostrożnym tonem, nie wiedząc, czego może się spodziewać po tym osobniku. - Nazywam się lady doyenne Evandra Rosier z domu Lestrange, sprzymierzona z trytonami z kanału La Manche, a to lady Primrose Burke, pani na tutejszych ziemiach - przedstawia się pełnym tytułem, choć nie ma pewności, czy tutejsze istoty zdają sobie sprawę z ich powagi, bądź istnienia w ogóle. Z osobnikami swego gatunku powinny być zaznajomione, lecz ich relacje są dla Evandry obce. - Przybywamy zaniepokojone potencjalnym, pochodzącym z tych okolic zagrożeniem. Martwi nas to, co zostało znalezione w grocie oraz jej wpływ na okolicznych mieszkańców. - Oszczędnym ruchem dłoni wskazuje na jaskinię, która ich tu wszystkich dziś wezwała. - Poszukujemy informacji dotyczących stworzeń, które mogłyby z tymi niepokojami mieć coś wspólnego. Czy jesteś w stanie nam pomóc? - Zawiesza wyczekujące spojrzenie na twarzy trytona, mając szczerą nadzieję, że to spotkanie obejdzie się bez żadnych komplikacji.