Zamszony Las

To nie tak, że chciała być marudna. Irlandia mogła być obecnie bezpieczniejsza, niż Anglia (może powinni się tu przeprowadzić? Ale Herbert nigdy nie zostawi rodzinnej szklarni…), ale w dalszym ciągu znajdowała się na tyle blisko ogarniętego wojną i katastrofami kraju, że i tu mogło być niebezpiecznie. A jej ostatnie leśne przeżycia wcale nie sprawiły, że czuła się pewnie pod osłoną drzew. Młody myśliwy mógł wiedzieć, co robi, ale Gwen nie znała go przecież na tyle, aby w pełni mu zaufać.
Miał jednak rację w tym, że się na to po prostu zgodziła.
– Po prostu uważajmy.
W kwestii zachowania w lesie miała zamiar w pełni słuchać się Leo, toteż bez wahania dała się zaciągnąć za kamień. W przeciwieństwie do chłopaka nie miała jednak zamiaru się rozbierać. Cerowanie szło jej coraz lepiej, ale nie miała zamiaru zniszczyć sobie skarpetek.
Tak jak poprosił ją Leo, przyciągnęła Betty do siebie.
– Nie, nie, po prostu… wiesz, wojna – odpowiedziała mu szeptem, machając ręką. – I ta cała katastrofa… Wiem, że to Irlandia, ale szmalcownicy… no wiesz, mogą być też tu…
Gdy mówiła, trzymała Betty za obrożę. Delikatnie, bo zwykle nie trzeba było mocniej. Pies raczej słuchał się Gwen. Tym razem jednak zwierzę uznało, że ma inny pomysł na siebie. Niespodziewanie wyrwało się, sprawiając, że malarka niemal wpadła na znajdujący się przed nią kamień. Nie czekając, ruszyła za psem. Co ją leprokonusy, skoro zaraz psa napadnie jakiś troll, cholera jasna…
– Betty, wracaj! – krzyknęła, ruszając w pościg. Na szczęście w nieszczęściu, zwierzak zatrzymał się, zaczynając obszczekiwać krzak. Malarka chwyciła ponownie za smycz, odciągając sukę od krzaka. Nie było to wcale takie proste: Betty była zaaferowana, a nie należała przecież do małych. W końcu jednak dziewczynie udało się ją uspokoić.
Wówczas pod krzakiem zauważyła jakiś błysk. Pochyliła się, marszcząc brwi.
– Leo, coś tu chyba jest! – powiedziała, nogą rozgrzebując trawę i dostrzegając połyskującą grudkę. W pierwszym odruchu chciała po prostu schylić się i ją podnieść, jednak coś ją tknęło. To nie może być tak, że ktoś po prostu zostawia sobie złote grudki pod krzakiem w jakimś lesie. Słyszała kiedyś o żyłach złota, ale po pierwsze, nie miała pojęcia, jak tak naprawdę wyglądają, po drugie nie słyszała nigdy o tym, aby jakieś były w tym rejonie Irlandii, a po trzecie, nie wydawało jej się, aby przybierały formę leżących pod krzakami grudek.
Może więc to naprawdę była robota leprokonusa? Ale one chyba pilnowały swoich zdobyczy, prawda? Przekrzywiła głowę i wyciągnęła różdżkę. Lewą ręką znów chwyciła Betty za obroże, pilnując, aby pies się zbytnio nie kręcił i nie wszedł jej w pole zaklęcia, po czym machnęła różdżką:
– Carpiene. – Ktoś przecież mógł po prostu chcieć nastawić pułapkę na głupie dzieciaki, słuchające plotek.

The member 'Gwendolyn Grey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 10

- Jasne - był bardziej niż chętny do tego by potwierdzić, że nie zachowywał się mimo wszystko lekkomyślnie. Sama wyprawa nie miała w sobie za wiele spontaniczności. Była odpowiednio przemyślana i zaplanowana. Nie wiedział jednak jak miałby do tego przekonać Gwendolyn biorąc pod uwagę, że jej celem było zapolowanie na leprokonusa.
- Ach... - szmalcownicy - Spokojnie, w tym konkretnym lesie nie powinno być ich w ogóle. Więcej tu leśnych trolli niż mugoli. Nie fatygowaliby się - w ogóle nieopłacalne - był tego pewien. Przez wzgląd na to wybrał właśnie te okolice - Trolli jak coś też nie powinno być w tej okolicy. Zauważyłbym - dodał wyjaśnienie zdając sobie sprawę, że może być kluczowe dla spokoju ducha dziewczyny - Nie namawiałbym cię, gdyby to było niebezpieczne - nie wiedział za jak nierozsądnego go postrzegała ale nie zamierzał przekonywać jej dłużej. Nie miał jej tego za złe, lecz mimo wszystko czuł się z tym trochę bezradnie.
Oparł pięty o ziemię, a palce zgniótł w dłoniach chcąc trochę je ogrzać. Ślizgający się po plecach chłód zachęcał do tego by zrezygnować z dalszego wyczekiwania, lecz nim zdążył cokolwiek powiedzieć Betty wszczęła alarm. Podekscytowany wyrwał się ze swojej kryjówki. Przez chwilę wydało mu się, że ma zwidy, lecz nie było szans na to by drugi trzewik siłą natury czy woli postanowił się oddalić od pierwszego, tym bardziej, że z pierwszego wytoczyła się ciężka grudka złota!
Słysząc Gwen nie ruszył jednak w poszukiwaniu drugiego trzewika, a w stronę wyraźnie spłoszonej dziewczyny i obszczekiwanego krzaka. Nie myślał nad tym wiele. Zaprosił ją więc był odpowiedzialny za jej bezpieczeństwo. Nie mógł porzucić jej za sobą i robić co chciał.
- W porządku, spokojnie, odsuń się trochę - zalecił pewnie zbliżając się do krzaka wzbudzającego niepokój wyraźnie z zamiarem jego zrewidowania. To co było nieznane wzbudzało strach więc odkrycie tajemnicy było najlepszym sposobem na zażegnanie paniki. Wyciągnął dłonie by metodycznie rozchylić zarośla. Nie było w jego ruchach niepewności, lecz wyraźnie w zmorzył czujność tak by być wstanie odpowiednio zareagować na dostrzeżone źródło zamieszania - czy to by uniknąć czegoś nieprzewidzianego, czy to by rzucić się w jego pochwycenie. I tu widział niewielką grudkę złota...

|rzucam na spostrzegawczość

The member 'Leonard Begmann' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 28