First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Yvette Baudelaire' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 35

Najpierw zajęła się nastawieniem kości, aby wróciła ona do swojego pierwotnego i należytego miejsca w stawie. Teraz, przyszedł czas na jej zrośnięcie. Skierowała różdżkę dokładnie nad kość łódeczkowatą wypowiadając inkarnację. - Fractura texta.

PŻ: 182/330

The member 'Yvette Baudelaire' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 37

--------------------------------

#2 'k8' : 3, 8, 4, 4, 6, 2

- Jeszcze chwilę. - Następnie różdżkę skierowała nieco w lewo, nad kość księżycowatą z zamiarem nastawienia i jej. - Feniterio. - A następnie jej zrośnięcia. - Fractura texta.

PŻ: 219/330 [obrażenia tłuczone I stopnia: 84 - 37 (10+27) = 47]

The member 'Yvette Baudelaire' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 68

--------------------------------

#2 'k100' : 98

--------------------------------

#3 'k8' : 7, 2, 7, 1, 6, 2

Ponownie wzięła jego dłoń w swoje własne by po zaklęciach sprawdzić ułożenie i stan kości. Wszystko wskazywało na to, że pęknięte kości zrosły się tak jak chciała, jak powinny. - Arcorecte maxima. - Wymówiła kolejną inkarnację czubkiem różdżki celując w staw łączący, który po wyłamaniu z niego kości musiał ulec uszkodzeniu. - Przez najbliższy miesiąc niewiele będziesz mógł nią zdziałać. Dłoń będzie potrzebować czasu, aby w pełni się zaleczyć. - Wyjaśniła w końcu unosząc wzrok na twarz pacjenta. - William?

PŻ: 254/330 [obrażenia tłuczone I stopnia: 47 - 35 (10 + 25) = 12]

The member 'Yvette Baudelaire' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 34

--------------------------------

#2 'k8' : 3, 4, 8, 1, 1, 1

- Zabieg? - powtórzył, zatrzymując niepewne, zaniepokojone spojrzenie na łagodnych rysach kobiety; nie łącząc jeszcze tego słowa drażliwością tkanek na klatce piersiowej. Nie znał się na uzdrowicielstwie, nie miał więc pojęcia, w jaki sposób Yvette udało się pozbyć rozrośniętych, przebijających skórę żeber, być może naiwnie zakładając, że dało się to uczynić przy pomocy przeciwzaklęcia. Chciał zapytać o coś jeszcze, lecz magia, która otoczyła go chwilę później, sprawiła, że na moment wszystkie jego myśli rozpłynęły się w błogiej nicości; przeniósł rozproszony wzrok na własną dłoń, przyglądając się wprawnym ruchom uzdrowicielki, tymczasowo - nie czując obezwładniającego strachu o to, czy mrowiącym palcom uda się wrócić do pełnej sprawności, przyjmując bezkrytycznie kojące słowa kobiety. Kiwnął głową, a więc miało być dobrze; wypuścił z płuc powietrze, trochę drżące, z jakiegoś powodu kołyszące się chyba na granicy szlochu. Dopiero teraz docierało do niego, jak bardzo był wyczerpany - nie tylko fizycznie, nerwy również miał w strzępach, trzymane na wodzy wyłącznie siłą uspokajających zaklęć. Cierpienie, lodowaty strach, o siebie, o przyjaciół, o przyszłość, ulga; było tego wszystkiego za dużo, czuł, że w tym tonął - a koło ratunkowe w postaci leczniczej magii powoli wymykało mu się spomiędzy palców. Powieki ciążyły mu coraz mocniej, przestał zwracać uwagę na poczynania Yvette, chyba na moment tracąc poczucie czasu - bo gdy usłyszał swoje imię, nie miał pojęcia, ile go minęło. - Tak? - podjął, czy o coś go zapytała - a on tego nie wychwycił? Posłał jej zdezorientowane, przepraszające spojrzenie; mówiła chyba coś o jego ręce, był jednak zbyt rozkojarzony, by przypomnieć sobie, jak dokładnie brzmiały jej słowa.