First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Może to kwestia krwi, a może po prostu wychowania. Fascynacja klątwami nie brała się z niczego i może, gdyby nie fakt, że przez wiele lat słyszała o mocy jaką można było zawrzeć w zwykłym przedmiocie, niespodziankach, które uaktywniały się wraz z przekroczeniem progu czy fiolkach krwi, które w niepowołanych rękach zgotowałaby cierpienie, to nie czułaby tak wielkiej powinności względem rodzinnego dziedzictwa. Nie mogła jednak zrzucić tego jedynie na garb wkładanych jej do głowy opowieści i lekcji, których skuteczności nie chciała nawet oceniać. Ta magia ją pociągała, oddawała spokój, gdy właśnie jego potrzebowała i rozbudzała zmysły, kiedy zapragnęła znów coś poczuć. Niezliczone godziny poświęcone na czytanie manuskryptów, ksiąg tak delikatnych, że gwałtowniejszy ruch ręki mógłby pokruszyć strony, wynajdywanie przeklętych artefaktów, noce spędzone na przeklinaniu zwykłych i niezwykłych przedmiotów. Może to kwestia krwi, a może po prostu wychowania. W chwilach, gdy spoglądała w lustro, widziała odbicie nie tylko siebie, lecz także całej linii przodków, których krew płynęła w jej żyłach. Każde ich osiągnięcie, każda porażka, każda cząstka wiedzy, którą przekazywali z pokolenia na pokolenie, były jej dziedzictwem. Nie mogła tego zignorować, nie mogła się od tego odwrócić. Czasem zdawało jej się, że słyszy szept przeszłości, głosy tych, którzy przyszli przed nią, doradzające jej, prowadzące jej rękę, gdy zagłębiała się w kolejnych zagadkach, runach, które pragnęły pozostać nieodkryte.
Szatynka skinęła głową na słowa kobiety. – Ja również – odparła z lekkim powątpiewaniem w głosie. Znała ją dość dokładnie, bowiem sama kilka lat wstecz takową nakładała. Nie znała tej kobiety, nie wiedziała też jaki klątwa przyniosła efekt, ale poszczególne runy przekleństwa wyryły się w jej wspomnieniu. O tym już jednak nie wspomniała głośno. Nie widziała w tym celu. Każdy posiadał własną moralność, a jej była dość szeroka.
Kącik ust drgnął jej w uśmiechu, gdy dotarły do niej kolejne słowa czarownicy. Podzielała jej zdanie. – To co najpiękniejsze jest często równie niebezpieczne – dodała po części jako przestrogę, po części jako prawdę absolutną. To tyczyło się roślin, zwierząt, ludzi, natury w sposób całościowy. Czy kometa błyszcząca na niebie nie była piękna? Czy przez długi czas nie cieszyła ludzkiego oka by po chwili przynieść im cierpienie i zagładę? Ludzie byli wrażliwi na wszelkiego rodzaju piękno i łatwo było ich w ten sposób omamić, odurzyć. Miłe słowa, piękne gesty, prezenty cieszące oko.
Zastanowiła się przez chwilę rozumiejąc, dokąd kobieta zmierza. Artefakty miały to do siebie, że często przechodziły z rąk do rąk, z pokolenia na pokolenie. Nic dziwnego, że zostawiali na nich własny ślad. Ze skrajności w skrajność – przekleństwa i talizmany. – Sprawdźmy – sięgnęła po różdżkę nie chcąc rzucać słów na wiatr. Jeśli na przedmiocie coś się znajdywało to i tak zanim ten trafi do ewentualnej sprzedaży będą musiały się tego pozbyć. Po części Antonia miała nadzieje, że nie znajdą nazbyt wiele. Lubiła ten moment odkrywania tajemnicy, poznawania historii, ale jeśli klątwa była zbyt rozbudowana, to ściągnięcie jej równało się ryzyku, a to bywało różne. Szatynka zdecydowanie bardziej wolała nakładać klątwy niżeli je ściągać. – Hexa Revelio – rzuciła w oczekiwaniu na efekt.

III poziom starożytnych run + 60

The member 'Antonia Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 42

Podejrzewając z czym mają do czynienia mogły zacząć działać, co panna Borgin nie omieszkała zrobić, ponieważ od razu sięgnęła po różdżkę. Primrose odsunęła się nieznacznie, wiedziała, że zależnie do ilości nadpisanych klątw te różnie się zachowywały w trakcie próby ich wykrycia.
Wypowiedziane zaklęcie zawibrowało w powietrzu, podobnie jak ono samo kiedy ostatnie wiązki oplotły naszyjnik. Mlecznobiała poświata pojawiła się wokół nich, ledwie dostrzegalna, a runy zajaśniały blaskiem zdradzając swoją obecność. Zdecydowanie więcej niż podejrzewała.
-Gebo, Wunjo… Uruz… - Wymieniała kolejno znaki, coraz bardziej zaskoczona ich ilością. Ta zaś wskazywała na to, że przedmiot przechodząc z pokolenia na pokolenie otrzymywał kolejne nadpisy, a te w takim połączeniu mogły wybuchnąć w twarz przy nieostrożnym ich zdejmowaniu. -Nie można tego w takim stanie zostawić. Kto wie, do jakiej mieszanki doszło. - Mruknęła pod nosem, runa to jedno, jeszcze ważne było jaki składnik został do nich wykorzystany - krew, szpik, włókno, wszystko miało niebagatelne znaczenie. Obydwie były tego świadome. -Czeka nas niemała praca. - Zdjęcie każdej z klątw zajmie chwilę czasu. Każda próba niosła ze sobą ryzyko powikłań i niepożądanych działań. Mimowolnie spojrzała na swoje dłonie, kiedy zaatakowała ją sinica, a z pomocą przyszła jej Cassandra Mulciber. Nie chciała przechodzić tego od nowa. Najważniejsze jednak, że wiedziały z czym mają do czynienia, a to znacznie ułatwiało pracę. Nawet tak ciężką jaka się teraz im szykowała.
Spojrzała na zegar, powoli dochodziła dość późna godzina, co oznacza, że dzisiaj więcej nic nie zrobią. To co je czekało wymagało świeżej głowy i spokoju. Teraz zaś nie sądziła, że posiadają jedno o drugie.
Nakładając powtórnie rękawiczki na dłonie sięgnęła po naszyjnik, który spakowała do skrzyni w jakiej go przynieśli. Teraz naszła ją myśl, że samą skrzynię należało również sprawdzić. Kto wie, czy i ona nie została naznaczona zabezpieczeniami lub klątwami. Niczego nie można było zakładać ani pomijać, nie w tej branży, a ludzie mieli szalone pomysły i bardzo często niesamowicie głupie.
Dzwonek u drzwi świadczył o tym, że przyszedł kolejny klient, którego nie mogła zignorować. Odkładając skrzynkę z naszyjnikime na półkę skierowała się do wyjścia.
-Co tym razem? Kolejna rzecz do sprzedaży czy będą chcieli zakupić upiora w butelce? - Zapytała rzucając przez ramię delikatny uśmiech w stronę panny Borgin jakby właśnie zaproponowała mały zakład. Wpływ pewnego czarodzieja możliwe, że był na nią aż nazbyt duży, a być może nawet lady Burke czasami potrafiła ukazać trochę więcej zadziorności niż innym się zdawało, że w sobie ma.

|Rzut na to co się stanie
|zt x 2