(pole opcjonalne - możesz je usunać)

(pole opcjonalne - możesz je usunąć)

OPIS

Przygryza wnętrze policzka zawstydzona, bo głupio tak teraz wbić do formujących się grupek. Nie to, że była szczególnie nieśmiała, albo że nie można jej było polubić, była Sycylijką, towarzyskość leżała w jej charakterze tylko tak będąc niemal na skraju płaczu uznawała, że to dosyć nierozsądne wpadać tak do kogoś.

...

...

I wszystko nadal wiruje, plącze się, niszczeje, zalewa krajobraz pyłem oraz rozpadem. Ale nie może się rozpłakać jak przestraszona dziewczynka, skulić się na ziemi w nadziei, że koszmar minie, że żniwa bezksiężycowej nocy nie powrócą. Bo Gia była dziewczyną, kobietą, lecz nade wszystko była starszą siostrą.

...

Może jest martwa. Może wszyscy są, bo świat się skończył 13 sierpnia i teraz ich dusze czekają na cienie, albo na kogoś, kto poprowadzi ich dalej. Miała nadzieję, że może spotka rodziców, kuzynostwo, bądź wujostwo. Ale był tylko Steffen.

Wysłała ją. Tak jak innych zresztą, myślami daleko, w bezpieczne miejsce, gdzie rudowłosa cieszyć się miała sztuką oraz drogim napitkiem (koniecznie włoskim, bo nie ma nic bardziej eleganckiego od włoskich trunków), ale oto była. Cała i zdrowa.

OPIS