First topic message reminder :








[bylobrzydkobedzieladnie]

Odejmując interwencję nestorów (ale to już wiemy!) - wszystko mi pasuje. A im bardziej starałeś się zgrywać grzecznego i dobrze ułożonego młodzieńca przed Trixie, tym bardziej ją irytowałeś, więc też idealnie!

Witaj, bracie Jesteśmy blisko spokrewnieni, więc na pewno widywaliśmy się od dziecka podczas twoich pobytów w Durham. Dzieli nas dość duża różnica wieku, więc pewnie znajdowałeś sobie innych kompanów do zabaw, a mi to wcale nie przeszkadzało. Ale było minęło, teraz ta różnica wieku coraz bardziej się zaciera, już obaj jesteśmy dorośli. Dzielimy kilka podobnych cech charakteru, poza tym Burkowie raczej są przywiązani do swojej najbliższej rodziny, więc nie wiem jak ty, ale ja tu widzę pozytyw i pomaganie sobie w potrzebie, jeżeli przyjdzie taka potrzeba

Witam proszę pana! To co tutaj widzę, co mi się mega spodobało i przykuło moją uwagę to fakt, że jesteś świeżo upieczonym magipsychiatrą Ares ma totalnie problemy psychiczne i się leczy od dawna, ale biorąc pod uwagę to, w jakich czasach jest fabuła forum, no to wiadomo, że takiej choroby jak depresja nikt by nie chciał nawet zasugerować panu lordowi - bo to wstyd i stygmatzacja, on sam by się pewnie obraził bardzo. Wierzę jednak, że jako lekarz, możesz zauważyć w lordzie Carrow pewne symptomy i mieć swoje podejrzenia. Jeżeli będziesz chciał-a sobie pograć grę w której stąpamy oboje delikatnie wokół tego delikatnego tematu, to moje pw stoi otworem <3

+ sprawdziałam, że w 1957 odkryto jakiś nowy lek na depresje, przełomowy lek, dobry rok to chyba dla nas :p

Edgar na pewno był dla Perseusa jak starszy brat Na pewno jako dziecko podziwiał starszego kuzyna i próbował go nieco naśladować i szukał jego uznania. Z wiekiem pojawiło się coraz więcej tematów do rozmów i spraw, w których mógł potrzebować rady. Jeśli już się zaręczy z jakąś panną, to Edgar może być pewien, że Perseus przybiegnie do niego z butelką dobrego alkoholi i masą pytań odnośnie małżeństwa. Pomoże i rozwieje jego wątpliwości?

Co do Aresa miałby nieco mroczniejsze plany. Oczywiście, że podejmie się próby poprawy samopoczucia lorda Carrowa, wprowadzając farmakoterapię. Wszystko przy zachowaniu względnego profesjonalizmu — "względnego" dlatego, że nie zawaha się wykorzystać całej tej sytuacji, by dowiedzieć się nieco więcej o jego relacji z Aurorą. Perseus już od czasów szkolnych był nią zafascynowany i wielce zabolała go wieść o tym, że ma romans z innym lordem...

Dzień dobry, cześć i czołem
Kuzynie drogi, my mniej więcej wiemy co i jak
Twoja mamuśka to moja ciocia, tak więc koligacje rodzinne są znane. Naturalnie z chęcią pomogę w organizacji twojej wymarzonej kliniki, bo przecież tym się zawodowo zajmuję. Z chęcią poratuję radą, jak również i chwilą rozluźnienia

hola, hola, panie sir Blacku, ja jeszcze nie zamierzam nic łykać! Najpierw musisz mnie przekonać, że ja mam problem :p a co do panny Sprout, to bardzo martwi mnie to, że cokolwiek wiesz o tym romansie. Nie podoba mi się to ani troszkę, chociaż może powinienem się szczycić tym, że to jednak ja ją zdobyłem, to trudno mi się cieszyć, bo mam wrażenie, że w obecnej sytuacji ta wiedza stawia cię ponad mną. Myślę że w związku z tym możesz śmiało mnie szatnażować, bo ja dbałem bardzo, żeby nie wiedział n i k t.

Jestem nieco starsza od Perseusa, ale nasze staże i praca w szpitalu świętego Munga po części się nakładają - mamy szansę znać się ze szpitala. W Świętym Mungu Elvira była cichą osobą, trzymającą się z boku i raczej unikającą większych relacji. Do magipsychiatrów miała ostrożny stosunek, gdyż wychodziła z założenia, że nikt podejmujący się tej specjalizacji nie może być do końca normalny. Co jednak najbardziej istotne, Elvira była i jest wyjątkowo piękną kobietą, jej matka pochodziła ze szlachetnego rodu Parkinson, a Elvira odziedziczyła piękno po przodkach. Skoro więc Perseus jest taki łasy na urodę, mógł próbować Elvirę podejść, nie wiedząc jeszcze wtedy, że jej charakter jest iście paskudny, a szlacheckie nazwisko to zbyt mało, aby ją kupić. Z uwagi na to, że Blackowie finansują szpital świętego Munga, Elv mogła nie okazywać mu otwartej niechęci z obawy przed utratą pracy, ale z pewnością mu się nie poddała, co mogło bądź nie skończyć się na relacji pasywno-negatywnej albo - who knows - jakimś Persiego niespełnionym pragnieniu.
Co uważasz?

Xavier to jeden z ulubionych kuzynów Perseusa. Nie dość, że podpowie jak prowadzić własny biznes, to jeszcze poratuje, gdy trzeba się odprężyć po ciężkim dniu pracy

Oczywiście, zakładałem już sytuację, w której Ares wie, że ma problem. Ale jeżeli trzeba przekonać szanownego lorda, że coś z nim nie tak, to Perseus będzie pierwszy, żeby poinformować go o tym z wielkim (nie)smutkiem.
Jeśli zaś chodzi o Aurorę, to dowiedział się o tej relacji i jej burzliwym zakończeniu w emocjonującym liście, który panna Sprout mu wysłała — w końcu przyjaźnią się od czasów szkoły! Black nie jest jednak typem, który wykorzysta takie informacje do szantażu, przynajmniej nie otwartego. Będzie oczywiście zapewniał Aresa, że nikomu nie powie, że można mu zaufać, że traktuje to jako tajemnicę służbową... ale dla bezpieczeństwa swoich tajemnic może warto zrobić coś, o co prosi osoba, które je poznała?  

Elvirka, kochanie, jesteś dosłownie trzecią osobą, która w ciągu ostatnich dwóch dni proponuje mi relację opartą na "Black chce, ale Black nie dostanie" i muszę niestety odmówić, bo inaczej koncept Perseusa jako poszukiwacza tej jedynej pójdzie się... kochać. To nie jest typ, który widząc piękną pannę musi mieć ją za wszelką cenę. Owszem, traktuje kobiety protekcjonalnie, ale nie przedmiotowo. Poza tym, Persi był takim głupcem tylko w Hogwarcie, zakończone związki oznaczały dla niego zazwyczaj również koniec znajomości z daną kobietą, więc teraz wyznaje zasadę don't shit where you eat. Dlatego o żadnych romansach, czy nieudanych próbach romansów w miejscu pracy nie ma mowy
Masz za to przekichane za klaskanie na pogrzebie mojego kuzyna i bez względu na to, jak potoczy się nasza relacja, Perseus zawsze będzie patrzył na Elvirę wzrokiem pytającym DLACZEGO?

Szkoda, uciekła szansa na misiaczka, musiałam źle zrozumieć ten opis dotyczący poszukiwacza romansów. Wciąż jednak możemy kojarzyć się ze stażu w Mungu, jakkolwiek relacja ta nie byłaby przelotna. Obecnie też spotkasz mnie w szeregach Rycerzy Walpurgii, więc niestety ode mnie nie uciekniesz, nawet jeżeli ci się nie podobam

Przychodzę Ci się wpisać Ritą. Moja matka, Janette Tsagairt, od 1953 roku przebywa w Mungu, na III piętrze, na oddziale magipsychiatrycznym. Zdaje się, jakby straciła kontakt z rzeczywistością, wypowiada pojedyncze słowa, często logiczne, ale niezwiązane z tematem.
Jej stan jest moją winą, o czym nie wie nikt. Potrzebowałam odnaleźć w jej umyśle informację, która była zbyt głęboko ukryta. Nie chciałam też, by pamiętała ten ból, więc rzuciłam na nią Obliviate... Zbyt wiele razy... Dzisiaj cierpię, widząc ją, ale nie ujrzysz u mnie najmniejszej łzy.
Zaczynałeś specjalizację, gdy ona tam trafiła. Może uczony, który przekazywał Ci swoją wiedzę, oprowadzał Cię po piętrze, pokazując ciekawe lub nudne przypadki. Może moja matka była jednym z Twoich pierwszych pacjentów? A może teraz jesteś jej lekarzem prowadzącym. Chciałabym, aby wyzdrowiała, ale wiem, że nie poradzi sobie sama w domu, a mnie zbyt często nie ma. Czy kiedyś wybuchłam na ciebie, wściekła za jej brak postępów? A może wyjątkowo zależy Ci na jej losie i na bieżąco informujesz mnie o jej stanie?

Elvirko, na pewno Cię znam i szanuję, że taka odważna czarownica walczy u boku najlepszego czarodzieja w historii   Ale mimo wszystko musimy porozmawiać o tym klaskaniu. Ja wiem, że to było niezłośliwe i niezamierzone, ale obawiam się, że z Twoim zdrowiem psychicznym może nie być najlepiej, a przecież bardzo mi zależy na tym, by Czarny Pan miał w pełni sprawnych popleczników Innymi słowy, Perseusowi może się wydawać, że misje Rycerzy źle odbijają się na Elvirce i chciałby jej dyskretnie pomóc. Mogłoby z tego w efekcie wyjść jakieś zabawne nieporozumienie, o. Co Ty na to?


Jeśli chodzi o mamę Rity, to ciężko oczekiwać od Perseusa emocjonalnego zaangażowania — w tym zawodzie to jest nawet konieczne, żeby nie zwariował. Oczywiście, że będzie informował Ritę na bieżąco, jeśli tylko sobie tego życzy, ale nie z powodu uczuć, a swoich niecnych Blackowych pobudek :< Może natomiast po latach pracy z Janette zauważył, że jej choroba nie wynika z przyczyn naturalnych, a magicznych uszkodzeń mózgu i wezwie Ritę na rozmowę? Oczywiście bez podejrzewania, że to ona za tym stoi, raczej chodzi o to, żeby podzielić się swoimi przypuszczeniami w dobrej wierze
A co do bycia okrzyczanym przez nią za brak postępu, to nie ma problemu, ale najpewniej Persi zagiął wtedy Ritę opanowaniem i nie ma jej tego za złe